Ειμαι η μαμα ενος αγοριου 6,5 χρονων!
Η εγκυμοσυνη μου κυλησε πολυ ομαλα, αλλα τις τελευταιες 2 βδομαδες ο λωρος ειχε μπλεχτει γυρω απο τον λαιμο του 2 φορες και ειχε ανεβει πολυ ψηλα σχεδον κοντα στο στηθος και μειωνονταν οι παλμοι της καρδιας….. ειχαμε θεμα λοιπον την τελευταια στιγμη και ετσι ο γιατρος αποφασισε να παμε για καισαρικη! Δεν ειχα θεμα και ετσι προχωρησαμε!
Λογω του τεραστιου φοβου να γεννησω (αιματα, φλεβες, ενεσεις, ραμματα, παθαινω σοκ με αυτα) πιστευα και ελεγα πως δεν θα γεννησω ποτε…. Φοβομουν να παω στο νοσοκομειο…. Περασα στο παιδι μου το μηνυμα πως θα παραμεινει πολυ καιρο στην κοιλια μου και πως δεν θα βγει εξω και ετσι οταν γεννηθηκε ειχε καποια θεματακια. Τον ειχαν στην εντατικη και οταν τον πηραμε μας ειπαν πως απλα δεν δεχοταν την εξωμητρια ζωη. Τελος παντων, να μην μακρυγορω, απο μικρος ηταν διαφορετικος σε πολλα πραγματα απο τα αλλα μωρακια και αργοτερα τα παιδακια.
Ξεκινησαμε την λογοθεραπεια και την εργοθεραπεια καπου στα 2,5 γιατι ηταν πολυ ανωριμη η ομιλια του! Κοινώς μπεμπεδιζε… ή αυτα που ελεγε τα καταλαβαινα μονο εγω! Παρατηρουσα πολλες φορες πως η συμπεριφορα που ειχε δεν ηταν οπως ολων των αλλων παιδιων και καθως περναγε ο καιρος και μπαινοβγαιναμε απο αναπτυξιολογους σε παιδονευρολογους και μεσα στο κεντρο δεν μου λεγανε τι ακριβως συνεβαινε με το παιδι μου. Βγαζανε μια γνωματευση απλη τυπου «αναπτυξιακη διαταραχη της αρθρωσης και ειδικη αναπτυξιακη διαταραχη της κινητικης λειτουργιας»
Και ο καιρος περνουσε και εγω εβλεπα συμπεριφορες που με προβληματιζαν! Αρχισα να ψαχνομαι μονη μου και ανακαλυψα πως οι κινησεις αυτες που με προβλημματιζαν ηταν μεσα στο φασμα του αυτισμου…. Γυρω στα 4 του! Και οταν αρχισα να ρωταω τι συμβαινει επαιρνα αρνητικες απαντησεις απο το κεντρο που πληρωνα… Μου λεγανε πως δεν εχουμε καμια σχεση με αυτα και να μην το ψαχνουμε… Εγω ψιλοκαθησυχαστηκα με την αρνητικη απαντηση αλλα κατι με ετρωγε μεσα μου…
Περασε ο καιρος και πηγαμε να παρουμε την εγκριση απο τα κεντρικα του ΙΚΑ για να μας δινουν τα χρηματα απο τα μαθηματα πισω. Μου λεει η γυναικα που παρακολουθει τον μικρο πως ειναι μεσα στο φασμα του αυτισμου…. και επεσα απο τα συννεφα! Καταρχας δεν την πιστεψα γιατι ρωταγα γι” αυτο το θεμα και ηταν ολοι αρνητικοι….. Μπαινοεβγαινα σε τοσες ειδικοτητες και κανεις ποτε δεν μου ειπε κατι!
Περασε μια μερα να το συνειδητοποιησω και αυτο ηταν.. Θυμωσα τοσο πολυ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΓΑΝ ΤΙΜΩΡΙΑ τοσο καιρο και δεν μου λεγανε τι ακριβως συμβαινει….. γιατι δεν μπορουσα να βοηθησω το παιδι μου οπως ακριβως επρεπε! Θυμωσα οχι γιατι συνεβη αυτο, αλλα γιατι δεν μου λεγανε κατι να μπορεσω να βοηθησω…. να μπορεσω να ειμαι πιο μπροστα απο το προβλημα να βοηθησω το παιδι μου! Οταν μιλησα με το κεντρο, μου ειπαν πως δεν επιτρεπεται αν πουνε κατι τοσο σοβαρο στους γονεις απο ιδιωτικα κεντρα γιατι οι γονεις δεν τους πιστευουν και τρωνε μεχρι και μηνυσεις! Εγω ομως εμεινα τιμωρημενη… Φυσικα τωρα που εχω μαθει ακριβως τι συμβαινει, εχω ψαχτει πανω στο θεμα, εχω μαθει και βοηθαω το παιδι μου σε αυτες τις μικρολεπτομερειες που δυσκολευεται…
Γραφω αυτο το κειμενο για τους γονεις που νομιζουν πως ποτε δεν θα συμβει κατι στη οικογενεια τους! Νομιζουν πως τα παιδια τους ειναι διανοιες και πως τα παιδια που αντιμετωπιζουν δυσκολιες ειναι ολα καθυστερημενα….! Απο βιωμα μου γονεις που τα παιδια τους αντιμετωπιζουν δυσκολιες δεν εχουν ξεκαθαρισει στο μυαλο τους ποια παιδια εχουν σοβαρο νοητικο θεμα και ποια απλα εχουν μαθησιακες δυσκολιες η απλα καποιες δυσκολιες που αντιμετοπιζονται!
ΓΟΝΕΙΣ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ!
