Είδαμε και αυτό...Μαθητές στοιβαγμένοι σε καρότσα για να πάνε στο σχολείο!

Οι μισοί μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Λάλα προέρχονται από τα γύρω χωριά, από τα οποία όμως δεν έχει ξεκινήσει η μεταφορά με μικρά λεωφορεία ή τα ταξί 

Τα παιδιά «φορτωμένα» στις καρότσες των αγροτικών αυτοκινήτων ή, στην καλύτερη περίπτωση, στοιβαγμένα σ’ ένα Ι.Χ για να φτάσουν κάθε πρωί στο Λάλα.
Έτσι μεταφέρονται στο σχολείο τους, από γονείς, συγγενείς οι γείτονες, οι μαθητές των ορεινών χωριών του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, αφού, ακόμα, αν και διανύουμε τον Οκτώβρη, το θέμα της μεταφοράς, δεν έχει λυθεί.

Λες και… πρώτη φορά άνοιξαν φέτος τα σχολεία στις 11 Σεπτέμβρη και οι αρμόδιοι δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν έγκαιρα τις διαδικασίες για τη μεταφορά τους.

Όταν πριν από λίγα χρόνια το Υπουργείο Παιδείας «σάρωνε» τα μικρά Δημοτικά Σχολεία της επαρχίας, συγχωνεύοντάς τα σε μεγάλες σχολικές μονάδες μιλώντας για το όραμα του «Νέου Σχολείου» και τα οφέλη αυτών των παιδιών, από τη φοίτησή τους σ’ ένα μεγάλο σχολείο, μάλλον δεν εννοούσε αυτό. Γιατί αυτές οι συνθήκες απέχουν πολύ από τη σύγχρονη εποχή που -υποτίθεται ότι- ζούμε και γυρίζουν το χρόνο, πολλές δεκαετίες πίσω.

Έναν μήνα χωρίς μεταφορά
Οι μισοί μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Λάλα προέρχονται από τα γύρω χωριά, από τα οποία όμως, αν και ήδη έχουμε «μπει» στον Οκτώβρη, δεν έχει ξεκινήσει η μεταφορά με μικρά λεωφορεία ή τα ταξί, που μισθώνονται κάθε χρόνο για το σκοπό αυτό.
Κάθε πρωί οι γονείς, με τα μέσα που διαθέτουν, Ι.Χ, αγροτικά αυτοκίνητα ή και δίκυκλα ακόμα, μεταφέρουν οι ίδιοι τα παιδιά τους στο σχολείο. Κι όσοι έχουν «χώρο» εξυπηρετούν συγγενείς και συγχωριανούς που, είτε δεν έχουν αυτοκίνητο ή έχουν κάποια δουλειά.
Ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση όμως, έχουν ή δεν έχουν δουλειά, κάποιοι, το μεσημέρι, θα αναγκαστούν να την αφήσουν στη μέση, καθώς πρέπει να επιστρέψουν και να πάρουν τα παιδιά με το σχόλασμα. Κι αν έχουν ένα παιδί στο Δημοτικό και άλλο ένα στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Κι αυτό γιατί, ή θα πρέπει να πάνε το ένα παιδί στο σπίτι και να επιστρέψουν μετά από  μια ώρα για να πάρουν και το άλλο, ή να περιμένουν μαζί στο δρόμο, μέχρι να χτυπήσει και το κουδούνι στο Γυμνάσιο και το Λύκειο.
Τα αυτοκίνητα, όπως λένε οι γονείς, «…δεν χορταίνουν βενζίνη και πετρέλαιο», αφού κάθε μέχρι κάνουν τουλάχιστον τέσσερα δρομολόγια, πρωί και απόγευμα, για να πάνε και να πάρουν τα παιδιά από το σχολείο. Πολλοί, έχουν βρεθεί σε αδιέξοδο, αφού τα οικονομικά είναι δύσκολα και, όταν αναγκάζονται να αφήσουν τις δουλειές που έχουν για να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο σχολείο, η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη. Έχουν «ματώσει» οικονομικά, όπως λένε, αλλά, δηλώνουν αποφασισμένοι, ακόμα και «ξυπόλητοι» να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο σχολείο, να μάθουν γράμματα, να μορφωθούν και να βγουν στην κοινωνία.

Ετών 6, με το λεωφορείο της γραμμής
Ακόμα και τη στιγμή όμως που, θα λυθεί (αν και όταν) το πρόβλημα της μεταφοράς για κάποιους μαθητές, θα παραμείνει. Κι αυτό γιατί, τα χωριά που υπάρχει λεωφορείο της γραμμής, δεν προβλέπεται επιπλέον δρομολόγιο και ειδική μεταφορά για τους μαθητές.
Έτσι, οι μαθητές του Νηπιαγωγείου ή της Α΄ τάξης, ετών 5 και 6 δηλαδή, θα πρέπει στις 7:00 το πρωί να μπαίνουν στο λεωφορείο της γραμμής, να περιμένουν ουσιαστικά στο δρόμο μέχρι να ανοίξει το σχολείο και το μεσημέρι, χωρίς την φροντίδα και την εποπτεία ενηλίκου. Και, το μεσημέρι, από τις 12:30 που τελειώνουν το μάθημα μέχρι τη 1:30 ή τις 2:00 που φεύγει και πάλι το λεωφορείο της γραμμής, επίσης να περιμένουν στο δρόμο, με ζέστη, κρύο ή βροχή.
Φυσικά, οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν διακινδυνεύουν τις ζωές των παιδιών τους, και έτσι, αναγκάζονται τα κάνουν δρομολόγια πρωί - απόγευμα για να μπορέσουν να τους προσφέρουν το δικαίωμα στη μάθηση. Ένα δικαίωμα που, ενώ είναι αυτονόητο, για τα παιδιά της επαρχίας τείνει να γίνει…πολυτέλεια.

Κι άλλα προβλήματα…
Τα προβλήματα βέβαια δεν σταματούν εκεί, αφού ούτε το απαιτούμενο εκπαιδευτικό προσωπικό υπάρχει ακόμα για την ανάπτυξη του Ολοήμερου προγράμματος στο Δημ. Σχολείου του Λάλα (σ.σ όπως και σε κάποιες άλλες περιοχές), ενώ και οι υποδομές…πάσχουν.
Η ελαφρού τύπου λυόμενη αίθουσα βράζει και παγώνει, καλοκαίρι και χειμώνα αντίστοιχα, ενώ όταν βρέχει, ο θόρυβος από το υλικό της στέγης δεν επιτρέπει να κάνουν μάθημα, ενώ και το προαύλιο με το χαλίκι, θυμίζει σχολείο του ’50, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των μαθητών, στο μάθημα της γυμναστικής ή και στο παιχνίδι των διαλειμμάτων.
Κίνδυνος που δεν περιορίζεται στο προαύλιο, αλλά «ακολουθεί» τους μαθητές και στον δρόμο, καθώς δεν υπάρχει σχολικός τροχονόμος για την ασφαλή άφιξη και αναχώρηση των μαθητών σχολείο, που βρίσκεται στον κεντρικό και πολυσύχναστο δρόμο του Λάλα.
Υποσχέσεις υπάρχουν, αλλά…
Για την κατασκευή του προαυλίου και την αντικατάσταση της λυόμενης αίθουσας, υπάρχουν διαβεβαιώσεις από την Δημοτική Αρχή, ότι έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες. Διαβεβαιώσεις όμως υπάρχουν και για τη μεταφορά.
Αλλά, τέτοιες διαβεβαιώσεις υπήρχαν και στην αρχή με τους γονείς να περιμένουν από Δευτέρα σε Δευτέρα. Αλλά, αν δεν το δουν…δεν το πιστεύουν.

Πηγή