Νευρικά τικ στο παιδί: Πώς αντιμετωπίζονται;

Αναγνώστριά ρωτά: 

Η κορη μου θα γινει 4 ετών σε ενα μηνα. Τις τελευταιες μερες παρουσιαζει το εξης μπαινει η κοιλια της μεσα για κλασματα του δευτερολέπτου και παραλληλα καμπουριαζει. Δεν ποναει και γινεται ασυναισθητα δεν το προκαλει αυτη Μεσα στην ημερα γινεται παρα πολυ συχνα. Ειναι ψυχοσωματικο και αν ναι ποσο θα κρατησει; Πως μπορω να βοηθησω;

Στο ερώτημά σας απαντά ο παιδίατρος Σωτήρης Πουλής 

Απ' ότι μας περιγράφετε ,φαίνετε πως πρόκειται γιά εναν απλό σπασμό των κοιλιακών μυών ή μιά μορφή νευρικού τικ. Το ότι δεν πονά είναι σημαντικό.Πρέπει να απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο γιά σωστές συμβουλές.Σε γενικές γραμμές,πάντως,θα έλεγα ότι τέτοιες συμπεριφορές παρατηρούνται σε παιδιά με άγχος και αίσθημα απώλειας.Ψάξτε τι άλλαξε στο περιβάλλον της τον τελευταίο καιρό.

Διαβάστε επίσης 

Τι είναι τα νευρικά τικ ;

Τα τικ περιλαμβάνουν τόσο  το ανασήκωµα των ώµων όσο το ανοιγοκλείσιµο των µατιών. Τί είναι, όµως, τελικά τα τικ και πώς θεραπεύονται;

Ως τικ ή αλλιώς µυόσπασµα, όπως είναι ο επιστηµονικός τους όρος, ορίζεται οποιαδήποτε επαναληπτική (µε άτακτο και απρόβλεπτο χαρακτήρα) κίνηση, που εµφανίζεται σταθερά σε συγκεκριµένη θέση ή θέσεις (πολλαπλά τικ) του σώµατος.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα τικ και οι συσπάσεις είναι ακίνδυνες και προσωρινές καταστάσεις

 Τί είναι τα τικ και οι συσπάσεις;

Ενώ πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν τους όρους τικ και σύσπαση εναλλακτικά, υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο αυτών μορφών των κινήσεων.

Τικ : Υπάρχουν δύο τύποι τικ , τα  κινητικά και τα φωνητικά. Τα τικ είναι συχνά επαναλαμβανόμενα με πολλές διαδοχικές εμφανίσεις της ίδιας δράσης. Για παράδειγμα, κάποιος με ένα τικ μπορεί να ανοιγοκλείνει  τα μάτια του πολλές φορές ή  να κάνει συσπάσεις της μύτης του κατ 'επανάληψη.

Πολύπλοκες κινητικά τικ αποτελούνται από μια σειρά κινήσεων που εκτελούνται με την ίδια σειρά. Ενώ οι άνθρωποι όλων των ηλικιών μπορεί να εμφανίσουν κάποιο τικ είναι περισσότερο διαδεδομένο στα παιδιά. Οι ειδικοί λένε ότι περίπου το 25% των παιδιών μπορεί να έχει κάποια στιγμή τικ και ιδίως τα αγόρια.

Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τι μπορεί να προκαλέσει τικ. Το στρες και η στέρηση ύπνου φαίνεται να παίζουν ρόλο τόσο στην εμφάνιση και στη σοβαρότητα των κινητικών τικ.

Οι γιατροί κάποτε πίστευαν ότι ορισμένα φάρμακα, όπως κάποια που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της ελλειμματικής προσοχής και της υπερκινητικότητας, μπορεί  να προκαλέσουν κάποιο  τικ στα παιδιά. Νεότερες μελέτες, όμως, δείχνουν αυτό δεν αποτελεί  βάσιμη θεωρία.

Συσπάσεις : Σε αντίθεση με τα τικ, η πλειοψηφία των συσπάσεων των μυών είναι μεμονωμένα περιστατικά, και δεν αποτελούν επαναλαμβανόμενες ενέργειες. Οι συσπάσεις των μυών επίσης είναι γνωστές ως μυοκλονίες. Είναι εντελώς ακούσιες και δεν μπορεί να ελεγχθούν ή να κατασταλούν.

Ο βλεφαροσπασμός είναι ένας γενικός όρος για τις ακούσιες συσπάσεις των μυών των βλεφάρων. Σε κάποιες περιπτώσεις, το βλέφαρο μπορεί να κλείνει και να ανοίγει επαναλαμβανόμενα. Αυτό συμβαίνει συχνά κατ 'επανάληψη κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης χρονικής περιόδου. Σε ακραίες περιπτώσεις, οι οποίες είναι σπάνιες, ο βλεφαροσπασμός  επίσης να περιλαμβάνει τα φρύδια, το στόμα και το λαιμό.

Εμφανίζεται επίσης συχνότερα σε ενήλικες, παρά σε παιδιά. Ο γιατρός σας μπορεί να είναι σε θέση να καθορίσει εάν εσείς ή το παιδί σας βιώνει τικ ή μια σύσπαση βλεφάρου ανάλογα με τα συμπτώματα.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι συσπάσεις των βλεφάρων μπορεί να επιδεινωθούν από την  ξηροφθαλμία, το στρες και την έλλειψη ύπνου.

Στην πλειοψηφία τους τα τικ δεν είναι σοβαρά και δεν έχουν επίδραση στην ποιότητα ζωής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όμως, μπορεί να συμβεί  αρκετά συχνά και να είναι ανησυχητικό. Τότε μπορεί να επηρεάσει διάφορους τομείς της ζωής  ενός ατόμου, όπως το σχολείο, την εργασία και την κοινωνική ζωή.

Οι γιατροί χρησιμοποιούν τέσσερα χαρακτηριστικά για τον εντοπισμό και τη διάγνωση διαταραχές τικ:

• Η ηλικία (πότε ξεκίνησαν τα τικ)
• Διάρκεια των τικ
• Σοβαρότητα των τικ
• Αν  είναι κινητικά / φωνητικά ή και τα δύο

Σύνδρομο Tourette : Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό που φαίνεται να είναι μια χρόνια κατάσταση τικ μπορεί να είναι ένα σημάδι του συνδρόμου Tourette. Αυτό το σύνδρομο είναι η πιο σοβαρή διαταραχή τικ. Χαρακτηρίζεται από την παρουσία τόσο κινητικών όσο και φωνητικών τικ.Οι ειδικοί εκτιμούν ότι περίπου 200.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ έχουν την πάθηση. Τα συμπτώματα συνήθως αρχίζουν όταν τα παιδιά είναι μεταξύ 5- 18 ετών.

Μπορούν να θεραπευτούν τα τικ;

Η θεραπεία για διαταραχές τικ εξαρτάται από τη σοβαρότητα της κατάστασης. Σε περιπτώσεις που δεν είναι τόσο σοβαρές, δεν χρειάζεται καν θεραπεία καθώς τα τικ θα επιλυθούν από μόνα τους.

Σε άλλες περιπτώσεις, οι γιατροί μπορεί να συνταγογραφήσουν κάποια φαρμακευτική αγωγή ή μπορεί να βοηθήσουν τους ανθρώπους που έχουν τικ να μάθουν να διαχειρίζονται τα συμπτώματα ώστε να καταφέρουν να μειώσουν τη συχνότητα τους.

Πηγή

«Άσπεργκερ» της είχαν πει…

ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ! Το κουδούνι χτυπά και ο Γιώργος πετάγεται πάνω αναστατωμένος. Τρέχει πάνω κάτω 3-4 φορές φωνάζοντας «Tο κουδούνι, το κουδούνι, το κουδούνι…». Περνούν λίγα λεπτά και ξανακούγεται. ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ! Ο Γιώργος όρθιος. Τρέχει πάλι δίχως προορισμό. Κλείνει τα αυτιά. «Πρέπει να πατήσεις το άσπρο κουμπί στο θυροτηλέφωνο». Λέει φωναχτά τα λόγια της μαμάς του. Περπατάει γρήγορα, φτάνει στο χωλ και βλέπει το άσπρο κουμπί. Το πατά παρατεταμένα, με πολλή δύναμη. Λίγο ακόμα και θα σπάσει… Κατεβαίνει τα σκαλιά κουτρουβαλώντας και φτάνει στη μεγάλη πόρτα. Την κοιτά. Βλέπει στο τζάμι κάτι μαύρο να κουνιέται. ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΝ! Πάλι τα ίδια…

Ο Γιώργος μετράει. Έτσι του έχει πει να κάνει ο Πέτρος, ο θεραπευτής του. Μετράει από μέσα του. Φτάνει μέχρι το δέκα. Παίρνει βαθιά ανάσα και πιάνει το πόμολο. Ανοίγει τη μεγάλη πόρτα και τον βλέπει…

Είναι ένας άντρας με μαύρη μπλούζα. Πάνω στην μπλούζα του είναι μια πίτσα, αλλά δεν τρώγεται. Ο άντρας κρατά ένα κουτί. Ένα τετράγωνο κουτί. Ναι, από αυτά που φτιάχνεις και μόνος σου, τα χάρτινα. Ο Γιώργος ξέρει. Έχει φτιάξει κι αυτός. Αλλά, αυτό είναι διαφορετικό. Πάνω του έχει μια πίτσα και κάτι αριθμούς. «Καλησπέρα σας! Έφερα την παραγγελία σας», λέει ο άντρας. «Είναι 12 και 80». Ο Γιώργος τον κοιτά με απορία. Η καρδιά του χτυπά γρήγορα. «Εδώ μένει ο Γιώργος Χρηστάκης;» ρωτά ο άγνωστος. Αυτό ξέρει να το απαντήσει. Με μια ανάσα λέει «Είμαι ο Γιώργος Παύλου, 13 χρονών, πάω Α’ γυμνασίου, στο 29ο γυμνάσιο Παγκρατίου. Η μαμά μου είναι η Σοφία και ο μπαμπάς μου ο Παναγιώτης. Τώρα λείπουν». Είναι η σειρά του αγνώστου να κοιτάξει με απορία. «Ξέρεις Γιώργο, τρέχω από το πρωί.»

Έχω την παραγγελία του κύριου Χρηστάκη. Σε αυτό το νούμερο μου είπαν. Να, έχω και το χαρτί». Ο Γιώργος διαβάζει δυνατά «Αυτή είναι η διεύθυνσή μου, Θηραίων 6. Το “θη” γράφεται με ήτα, όχι με γιώτα… Εμένα δε μου αρέσει η πίτσα». Πέφτει το μάτι του στο ρολόι του άγνωστου άντρα. Και συνεχίζει «Είναι 7 η ώρα. Είναι ώρα για γιαούρτι με δημητριακά». Ο άγνωστος ξύνει το κεφάλι του. Κάτι δεν πάει καλά…

Ο ιδρώτας τρέχει από το κεφάλι του άντρα και τα πόδια του τρέμουν. Δεν έχει φάει τίποτα όλη μέρα. Γέρνει στην κάσα της πόρτας και πιάνει το κεφάλι του. «Ο Πέτρος λέει ότι όποτε πιάνουμε το κεφάλι μας, πονάμε ή είμαστε κουρασμένοι…». Ο άγνωστος στέκει εκεί. Δεν ξέρει τι να κάνει. Η μυρωδιά της πίτσας του έχει σπάσει τη μύτη, ώρα τώρα. «Πώς σε λένε φίλε μου;» ρωτάει το παιδί. «Με λένε Γιώργο. Σου το ξανάπα. Και δεν είμαι φίλος σου. Φίλος μου είναι ο Αλέξανδρος». «Γιώργο, θέλεις παρέα στο φαγητό;» τον διακόπτει ο άγνωστος, που είναι έτοιμος να καταρρεύσει. «Εγώ πάντα τρώω μόνος τέτοια ώρα. Όλοι λείπουν. Είναι στη δουλειά… Παίζεις Play station;».

Δυο ώρες αργότερα φτάνει η μαμά του Γιώργου. Βρίσκει το Γιώργο να παίζει Play-station και τον άγνωστο άντρα να κοιμάται βαθιά στον καναπέ δίπλα του. «Γιώργο, ποιος είναι αυτός;» λέει σχεδόν τσιρίζοντας. Ο Γιώργος απαντά δυνατά και σταθερά «Είναι ο Στέλιος, δουλεύει στην πιτσαρία δίπλα από το μαγαζί με τις κασέτες, του αρέσουν τα κορν φλέικς με σοκολάτα και δεν πίνει άσπρο γάλα. Έχει μια κόρη 8 χρονών, μένει στην Κυψέλη και του πέφτει η πίεση, όταν έχει πολλή ζέστη. Είναι πολύ κακός παίχτης στο Play-station. Όλο τον νικάω. Μου έδειξε το μηχανάκι του. Έχει ένα σπασμένο φως. Δεν πάει στο μάστορα να το φτιάξει. Γιατί; Μαμά, πες του να πάει! Όταν σπάει κάτι, το πάμε στο μάστορα». Πιάνει το κεφάλι της… Εν τω μεταξύ, ο άγνωστος ακούει συνομιλίες και ξυπνάει. «Με συγχωρείτε, κυρία μου, για την αναστάτωση. Είχα να παραδώσω την τελευταία παραγγελία, αλλά έγινε λάθος και βρέθηκα εδώ. Δε με κράταγαν τα πόδια μου και ο Γιώργος μου έκανε παρέα. Έχετε ένα υπέροχο παιδί! Σκέτο διαμάντι! Να τον χαίρεστε!»…

Ένα δάκρυ συγκίνησης κύλησε στο ρυτιδιασμένο μάγουλο της Σοφίας. Το βλέμμα της γλύκανε. Πριν οχτώ χρόνια άρχισε το τρέξιμο. Είδαν πολλά τα μάτια της. Πήγε σε όλους τους γιατρούς… «Άσπεργκερ» της είχαν πει. Τι ήταν αυτό, από πού ήρθε, τι φταίει, τι πρέπει να κάνει… της πήρε καιρό να καταλάβει… Τι κι αν αυτό, το «Άσπεργκερ», έπαψε να υπάρχει, σβήστηκε από τα χαρτιά… για εκείνην τίποτα δεν αλλάζει. Ο Γιώργος είναι εκεί, είναι αυτός. Τον αγαπά, μαθαίνει να τον αγαπά κάθε μέρα που περνάει, να επιμένει, να υπομένει, όπως κάνει κάθε μάνα. Καμία διαφορά στο βιβλίο της καρδιάς…

Ο Στέλιος είναι σχεδόν κάθε απόγευμα σπίτι τους και καμιά φορά παίρνει μαζί και την κορούλα του, την Άννα. Κάθονται και οι τέσσερις γύρω από το τραπεζάκι του σαλονιού και παίζουν επιτραπέζια γνώσεων ως αργά. Είναι τα αγαπημένα του Γιώργου.

Από την Ευγενία Δουβαρά, ψυχολόγο – παιδοψυχολόγο, ειδίκευση στην υπαρξιακή συστημική ψυχοθεραπεία

Πηγή

ΔΕΠΥ. Νευροανάδραση: η σύγχρονη μη φαρμακευτική παρέμβαση.

Τι είναι η Νευροανάδραση;
Η Νευροανάδραση (neurofeedback, ή EEG biofeedback) είναι μία στρατηγική μάθησης, η οποία καθιστά το άτομο ικανό να μεταβάλλει την εγκεφαλική του δραστηριότητα.
Συγκεκριμένα, χρησιμοποιεί το ποσοτικό ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (qEEG) για να παρακολουθεί την λειτουργία του εγκεφαλικού φλοιού σε πραγματικό χρόνο. Όταν ο εγκέφαλος δυσλειτουργεί παρουσιάζοντας ανεπιθύμητα συμπτώματα (π.χ. υπερβολικό
άγχος ή ένταση, ελλειμματική προσοχή, κατάθλιψη, κτλ) η κατάσταση δυσλειτουργίας μπορεί να απεικονισθεί στο qEEG.


Σκοπός της Νευροανάδρασης είναι η εκπαίδευση του εγκεφάλου, ώστε να επιτευχθούν τα φυσιολογικά επίπεδα των εγκεφαλικών κυμάτων και κατ' επέκταση των σωματικών και ψυχολογικών λειτουργιών. Η Νευροανάδραση βασίζεται σε πάνω από 40 χρόνια πανεπιστημιακής έρευνας σε κορυφαία ιδρύματα όπως το UCLA, αλλά και κλινικής εμπειρίας στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη. Αρχικά χρηματοδοτήθηκε από τη NASA την δεκαετία του ΄60.

Πού χρησιμοποιείται η Νευροανάδραση
Η Νευροανάδραση χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις στις οποίες ο εγκέφαλος
παρουσιάζει ορισμένες αποκλίσεις από την φυσιολογική λειτουργία του.

Πώς λειτουργεί η Νευροανάδραση;
Ο εγκέφαλος είναι εξαιρετικά ευπροσάρμοστος και έχει απεριόριστες μαθησιακές ικανότητες.
Είναι σε θέση να βελτιώνει την απόδοσή του, μέσω της διαδικασία της αυτορρύθμισης, υπό
την προϋπόθεση ότι θα λαμβάνει τα απαραίτητα μηνύματα σχετικά με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν.
Αυτό επιτυγχάνεται τροφοδοτώντας τον εγκέφαλο με πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του και παροτρύνοντάς τον, μέσω της επιβράβευσης, να προβεί στις επιθυμητές αναπροσαρμογές . Έτσι, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης, παροτρύνουμε τον εγκέφαλο
να διατηρεί την επιθυμητή κατάσταση (π.χ. συγκέντρωση ή/και χαλάρωση). Βαθμιαία
ο εγκέφαλος μαθαίνει, ακριβώς όπως μαθαίνει ο,τιδήποτε άλλο. Και, όπως συμβαίνει με τα υπόλοιπα είδη μαθήσεως, ο εγκέφαλος έχει την τάση να διατηρεί τη νέα ικανότητα.

Για να κάνουμε Νευροανάδραση, τοποθετούμε ένα ηλεκτρόδιο στο τριχωτό μέρος της κεφαλής του παιδιού και ένα ηλεκτρόδιο σε κάθε αυτί τα οποία συνδέουμε σε έναν ηλεκτροεγκεφαλογράφο. Τα ηλεκτρικά σήματα του εγκεφάλου στέλλονται ενισχυμένα σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ο οποίος με τη σειρά του απομονώνει τις συχνότητες που θέλουμε να εκπαιδεύσουμε. Τα ηλεκτρόδια ανιχνεύουν τα εγκεφαλικά κύματα, η συμπεριφορά των οποίων απεικονίζεται γραφικά σε μια οθόνη υπό την μορφή ενός παιχνιδιού. Στόχος του εκπαιδευομένου είναι η αύξηση, σε συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, των επιθυμητών κυμάτων και η μείωση των ανεπιθύμητων ούτως ώστε να εξομαλυνθεί η εγκεφαλική λειτουργία.
 
Πόσο καιρό διαρκεί, συνήθως, η εκπαίδευση;
Η Νευροανάδραση είναι μία δυναμική μαθησιακή διαδικασία, γι'αυτό τα αποτελέσματα εμφανίζονται σταδιακά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα πρώτα σημάδια βελτίωσης σε ένα παιδί εμφανίζονται σε 10 συνεδρίες. Η ολοκλήρωση της εκπαίδευσης κυμαίνεται από 20 - 40 ή παραπάνω συνεδρίες, αναλόγως με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Στην περίπτωση ΔΕΠ χρειάζονται τουλάχιστον 20 συνεδρίες, ενώ στη ΔΕΠΥ χρειάζονται περίπου 40 συνεδρίες, ή ακόμη περισσότερο για τις σοβαρές περιπτώσεις.

Συχνότητα συνεδριών
Στα προκαταρκτικά στάδια εκπαίδευσης, οι συνεδρίες πρέπει να είναι συχνές και
σταθερές, δηλαδή το παιδί πρέπει να παρακολουθεί δύο, τρείς ή περισσότερες συνεδρίες ανά εβδομάδα. Όσο τα συμπτώματα αρχίζουν να εξασθενούν και η κατάσταση αρχίζει να σταθεροποιείται, σταδιακά ο ρυθμός των συνεδριών αρχίζει να μειώνεται.

Τι αποτελέσματα μπορεί να προσδοκάτε εσείς οι γονείς;
Στην περίπτωση της ΔΕΠ/Υ, παρατηρείται μείωση ή εξαφάνιση της παρορμητικότητας,
της διάσπασης προσοχής και της υπερκινητικότητας στο παιδί. Η μείωση των παραπάνω συμπτωμάτων μπορεί να οδηγήσει σε αξιοσημείωτη βελτίωση της σχολικής απόδοσης. Η βελτίωση της συμπεριφοράς στο παιδί είναι ορατή και σε άλλους τομείς: παιδιά που παρουσίαζαν πολλά βίαια ξεσπάσματα, είχαν επιθετικές τάσεις κατάφεραν να θέσουν υπό έλεγχο αυτές τις συμπεριφορές. Το ποσοστό επιτυχίας της Νευροανάδρασης κυμαίνεται στο επίπεδο του 95%, με ένα μικρό μόλις ποσοστό παιδιών να μην μπορούν να ωφεληθούν από αυτή, το οποίο όμως είναι από την αρχή εντοπίσιμο, μέσω του ποσοτικού ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος.

Τα αποτελέσματα πλέον της Νευροανάδρασης σε περιπτώσεις ΔΕΠΥ έχουν γίνει ευρέως αποδεκτά και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε η Αμερικάνικη Παιδιατρική Εταιρεία στην ετήσια έκθεσή της, να την κατατάσσει στην πρώτη θέση μαζί με την φαρμακευτική αγωγή. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Νευροανάδραση έχει μόνιμα αποτελέσματα μετά το πέρας των συνεδριών και άρα καθιστά την χρήση φαρμακευτικής αγωγής μη αναγκαία.
Η Νευροανάδραση δεν είναι μια παρεμβατική μέθοδος, δηλαδή δεν εκπέμπει ηλεκτρισμό ή
κάποια άλλη ενέργεια στον εγκέφαλο του παιδιού. Απαιτεί όμως προσπάθεια και κόπο από το παιδί. Είναι μία ενεργητική, για τον εκπαιδευόμενο - παιδί, διαδικασία και άρα η επιτυχία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το βαθμό συμμετοχής του.

Πηγή

Μαθητής κουβαλάει τον ανάπηρο συμμαθητή του στο σχολείο κάθε μέρα εδώ και 3 χρόνια!

Τα τελευταία 3 χρόνια κάθε μέρα, ο 18χρονος Xie Xu, κουβαλάει στην πλάτη του  τον ανάπηρο συμμαθητή του για να τον πάει στο σχολείο.
Ο φίλος του πάσχει από μυϊκή δυστροφία, μια ασθένεια που οδηγεί σε προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών και, ενδεχομένως, μια μικρότερη διάρκεια ζωής, για τον 19χρονο Zhang Chi, ειδικά στην Κίνα. Σύντομα οι δύο φίλοι θα χωριστούν μιας και θα πάνε σε διαφορετικά κολέγια, και ο Zhang Chi θα πρέπει να βασιστεί στον εαυτό του.
Για την ώρα, ο Xie, κάνει το λιγότερο μια ντουζίνα ημερήσιες εκδρομές  με τον φίλο του, διακόσιες ημέρες το χρόνο, και ακόμη του φέρνει το γεύμα του κάθε μέρα.  Αλλά αυτή η αφοσίωση εκτείνεται πέρα από τη φιλία: ο Xie Xu και ο Zhang Chi είναι επίσης οι κορυφαίοι μαθητές της τάξης τους.
«Ο Xie… ασκεί θετική επίδραση στους υπόλοιπους μαθητές, οι οποίοι βοηθούν τον Zhang. Με τη βοήθειά τους ο Zhang δεν έχει χάσει ούτε ένα μάθημα,» σημειώνει ο διευθυντής του σχολείου. Μια έκθεση των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα αναφέρει ότι 243.000 παιδιά σχολικής ηλικίας με αναπηρία δεν πηγαίνουν στο σχολείο.
Τα τελευταία 3 χρόνια κάθε μέρα, ο 18χρονος Xie Xu, κουβαλάει στην πλάτη του  τον ανάπηρο συμμαθητή του για να τον πάει στο σχολείο.

Ο φίλος του πάσχει από μυϊκή δυστροφία, μια ασθένεια που οδηγεί σε προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών και, ενδεχομένως, μια μικρότερη διάρκεια ζωής, για τον 19χρονο Zhang Chi.


Για την ώρα, ο Xie, κάνει το λιγότερο μια ντουζίνα ημερήσιες εκδρομές  με τον φίλο του, διακόσιες ημέρες το χρόνο, και ακόμη του φέρνει το γεύμα του κάθε μέρα.

Αλλά αυτή η αφοσίωση εκτείνεται πέρα από τη φιλία: ο Xie Xu και ο Zhang Chi είναι επίσης οι κορυφαίοι μαθητές της τάξης τους.

«Ο Xie…ασκεί θετική επίδραση στους υπόλοιπους μαθητές, οι οποίοι βοηθούν τον Zhang. Με τη βοήθειά τους ο Zhang δεν έχει χάσει ούτε ένα μάθημα».

Μια έκθεση των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα αναφέρει ότι 243.000 παιδιά σχολικής ηλικίας με αναπηρία δεν πηγαίνουν στο σχολείο.


Πηγή

Τραγικό! Δείτε ένα ατύχημα που μπορεί να συμβεί τόσο απλά!

Κατά μέσο όρο, ένα παιδί πεθαίνει κάθε δύο εβδομάδες, όταν μια τηλεόραση, έπιπλα ή συσκευή πέφτει πάνω σε αυτόν ή αυτήν. Βάζοντας ένα άγκυστρο σε μεγάλα έπιπλα, τηλεοράσεις και συσκευές, μπορούν να προληφθούν τέτοιου είδους ατυχήματα.
Δείτε το βίντεο που δημοσιευτηκε από U.S. Consumer Product Safety Commission

Όταν το παιδί δε μιλάει καθαρά: Η αντιμετώπιση

Τι είναι αρθρωτική διαταραχή; όταν το ‘νερό’ γίνεται ‘νελό’

Αρθρωτικές διαταραχές έχει ένα παιδί όταν δυσκολεύεται να παράγει σωστά έναν ήχο - φώνημα σε ηλικία που οι δυσκολίες αυτές θα έπρεπε να έχουν ξεπεραστεί, ήχοι δηλαδή που παράγονται λανθασμένα ή αντιστοιχούν σε μικρότερη ηλικία.

Όταν ένα παιδί σε ηλικία τέσσερα ετών δεν προφέρει φωνήματα όπως /τ/, /κ /,/χ/ /γ/ , κ.α παρουσιάζει αρθρωτική διαταραχή όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αρθρωτική διαταραχή εάν δεν προφέρει το φώνημα /ρ/, διότι το φώνημα /ρ/ αναδύεται σε μεγαλύτερη ηλικία. Συχνά στις αρθρωτικές διαταραχές παρατηρούμε αντικαταστάσεις φωνημάτων όπως /νελο/ αντί για /νερό/ , απαλοιφές ήχων /πότα/ αντί για /πόρτα/ ή και απλοποιήσεις /κούπα/ αντί /σκούπα/ . Σε ηλικία έξι ετών ολοκληρώνεται η κατάκτηση όλων των φωνημάτων. Ενώ μετά τα έξι, οποιαδήποτε δυσκολία χαρακτηρίζεται ως διαταραχή της άρθρωσης και σίγουρα απαιτείται η βοήθεια λογοθεραπευτή . Ακολουθεί αναλυτικός πίνακας με τα στάδια κατάκτησης φωνημάτων.

Τι είναι φωνολογική διαταραχή;  όταν ο ‘παναθηναϊκός’ γίνεται ‘παθαναικός’

Η φωνολογική διαταραχή είναι η δυσκολία στην αντίληψη, επεξεργασία και την οργάνωση των ήχων της ομιλίας. Έτσι, τα παιδιά παράγουν λανθασμένα τα φωνήματα με συνέπεια η ομιλία τους να είναι δυσκατάληπτη. Ένα παιδί με φωνολογικές διαταραχές μπορεί να παράγει μεμονωμένα έναν ήχο άλλα όχι όταν αυτός βρίσκεται μέσα σε μία λέξη .Η δυσκολία τους είναι να ξεχωρίσουν ήχους που μοιάζουν μεταξύ τους όπως ¨θ-δ¨ , ¨σ-ζ¨ ¨φ-β¨. Συχνά παρατηρούμε αντικαταστάσεις φωνημάτων /φάλασσα/ αντί /θάλασσα/ , μεταθέσεις φωνημάτων /βλιβίο / αντί /βιβλίο/ , αναδιπλασιασμούς ήχων όπως /τιτι/ αντί /κουτί / και προσθέσεις όπως / τερενο / αντί /τρένο/.

Ποια η διαφορά  αρθρωτικών και φωνολογικών διαταραχών;

Λέμε πως το παιδί έχει αρθρωτική διαταραχή όταν δεν μπορεί να παράγει μεμονωμένα έναν ήχο , τον οποίο θα έπρεπε να εκφέρει σύμφωνα με την ηλικία του. Η αρθρωτική διαταραχή αφορά τον τρόπο και το τόπο άρθρωσης των φωνημάτων , δηλαδή το παιδί δεν γνωρίζει πως να τοποθετήσει σωστά την γλώσσα , τα δόντια , τα χείλη για να δημιουργηθεί ο ήχος. Όταν παραδείγματος χάρη , ένα παιδί σε ηλικία πέντε ετών αντικαθιστά λέξεις με /σ/ σε /θ/ η της παραλείπει , όπως /θέλα/ αντί /σέλα/ ή /θάλαθα/ αντί για /θάλασσα/, τότε μιλάμε για αρθρωτική διαταραχή.

Ενώ η φωνολογική διαταραχή έχει να κάνει με την αντίληψη του ήχου. Το παιδί μπορεί να παράγει μεμονωμένα το φώνημα, όμως σε κάποιες λέξεις μπορεί να το μπερδέψει με κάποιο άλλο , δεν μπορεί δηλαδή να ξεχωρίσει δύο ήχους που μπορεί να μοιάζουν π.χ ¨θ-δ¨.

Όταν το παιδί σε ηλικία πέντε ετών λέει την λέξη θήκη – κήθη ,τότε δεν έχει αρθρωτική διαταραχή αλλα φωνολογική , διότι μπορεί να παράγει σωστά όλους τους ήχους όμως δεν μπορεί να τους διαχωρίσει μεταξύ τους μέσα στη λέξη.

 

Πως γίνεται  είναι η Λογοθεραπευτική αξιολόγηση και θεραπευτική προσέγγιση;

Αξιολόγηση

Ο λογοθεραπευτής κατα την αξιολόγηση χρησιμοποιεί άτυπα εργαλεία όπως εικόνες , αντικείμενα η ακόμα και απο το διάλογο με το παιδί , παρατηρεί και καταγράφει τα λάθη . Ελέγχει κάθε φώνημα ξεχωριστά σε αρχική , μεσαία και τελική θέση , παραδείγματος χάρη σέλα – θάλασσα- λύκος . Αναλύοντας τα λάθη κάνει την διαφοροδιάγνωση μεταξύ αρθρωτικών και φωνολογικών διαταραχών , που πολλές φορές μπορεί και να συνυπάρχουν. Τέλος , ο λογοθεραπευτής θέτει τους στοχους που πρέπει να πετύχει το παιδί και ακολουθείται ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης.

Παρέμβαση

Στόχος είναι να βελτιωθούν τα αρθρωτικά και φωνολογικά λάθη και το παιδί να μπορεί να χρησιμοποιεί σωστά τους ήχους στη αυθόρμητη ομιλία του. Ο λογοθεραπεύτης χρησιμοποιεί συνήθως την ¨παραδοσιακή μέθοδο¨ αποκατάστασης η οποία χωρίζεται στα παρακάτω στάδια:

• Επίπεδο μεμονωμένου ήχου. Αρχικά γίνεται η ακουστική διάκριση των ήχων και στη συνέχεια δείχνουμε στο παιδί πως να τοποθετήσει σωστά την γλώσσα , δόντια , χείλη για να παράγει έναν ήχο. Π.χ βγάζουμε την μύτη της γλώσσας και την τοποθετούμε ανάμεσα από τα δόντια και την δαγκώνουμε ελαφρά βγάζοντας αέρα, ετσι παράγουμε την φωνουλα ¨θ¨ .
• Επίπεδο συλλαβής. Το φώνημα ¨θ¨ συνδυάζεται τώρα με συλλαβές όπως ¨θα-θε-θι-θο-θου¨ η ¨αθ-εθ-ιθ-οθ-ουθ¨ .
• Επίπεδο λέξης. Σε αυτό το στάδιο το παιδί μαθαίνει το φώνημα σε αρχική ,μεσαία και τελική θέση εφόσον υπάρχει , καθώς επίσης αυξάνεται και η πολυπλοκότητα της λέξης ( δισύλλαβη , τρισύλλαβη , πολυσύλλαβη λέξη) .
• Επίπεδο πρότασης / φράσης. Παραγουμε τις λέξεις με το φωνημα π.χ το ¨θ¨ μέσα σε προτάσεις . Λέξεις δισύλλαβες – τρισυλλαβες -πολυσύλλαβες σε οποιαδήποτε θέση. Παράδειγμα: ο Θάνος καθεται στη πολυθρόνα .
• Επίπεδο αυθόρμητης ομιλίας. Στο στάδιο αυτό το παιδί πρέπει να λέει σωστά και να αυτοματοποιήσει το φώνημα στην αυθόρμητη ομιλία του.

Το παιδί θα πρέπει να πετύχει και να κατακτήσει κάθε στάδιο ξεχωριστά για να προχωρήσει στο επόμενο μέχρι να φτάσει στο τελικό επίπεδο , οπου είναι η αυθόρμητη ομιλία.

Πότε το παιδί πρέπει να αρχίσει λογοθεραπέια;

Οι αρθρωτικές και φωνολογικές διαταραχές αντιμετωπίζονται με την βοήθεια λογοθεραπευτή και έχουμε πληρη αποκατάσταση των δυσκολιών. Σημαντικό ρόλο παίζει όμως και το πότε θα ξεκινήσει ενα παιδί λογοθεραπεία , κάθε χρόνος είναι πολύτιμος.

Η ομιλία ενός 3 χρονου παιδιού είναι καταληπτή κατα το 75% , αν αυτή παρουσιάζει δυσκολίες σιγουρα θα γίνει δυσκατάληπτη. Η πρόωρη αποκατάσταση των δυσκολιών θα βοηθήσει το παιδί στο να καλύψει τα τυχών ελλέιματα και θα προλάβει στο να μην δημιουργηθούν νέες δυσκολίες. Έχει παρατηρηθεί πως τα παιδία με αρθρωτικά η φωνολογικά προβλήματα , αποκτούν περιορισμένο λεξιλόγιο , διότι ¨αποφεύγουν ¨ τις λέξεις που τους δυσκολέυουν.

Τα φωνολογικά προβλήματα στην προσχολική ηλικία μπορεί να επηρεάζουν την σχολική επίδοση και σχετίζονται με τις μαθησιακές δυσκολίες. Συνεπώς, είναι πολύ σημαντικό όλες οι δυσκολίες να αντιμετωπιστούν πριν το παιδί πάει στην Α' Δημοτικού. Είναι συνηθισμένο τα προβλήματα του προφορικού λόγου να επηρεάσουν το γραπτό λόγο, ένα παιδί δηλαδή γράφει όπως μιλάει. Επομένως, αν δεν έχει διαχωρίσει τους ήχους /κ/ - /τ/ και αντί για /κύπελο / λέει / τύπελο/ τότε μπορεί να το μεταφέρει λανθασμένα και στο γραπτό του.

 Από την Ελληνική Παιδιατρική Εταιρεία και τον Αναπτυξιακό Εργοθεραπευτή Στέλιο Μαντούδη

Πηγή

Πώς επικοινωνούμε με ένα παιδί με αυτισμό που δε μιλάει;

«Επειδή κάποιος δε μιλάει δε σημαίνει πως δεν έχει να πει κάτι»
Η επικοινωνία είναι μία βασική ανάγκη του ανθρώπου να έρχεται σε επαφή με άλλους, να παίρνει αποφάσεις, να εκφράζει τα συναισθήματά του και να είναι μέρος και μέλος της κοινωνίας. Τα άτομα με περιορισμένη λεκτική επικοινωνία ή ακόμα και καθόλου έχουν την ίδια ανάγκη. Απλά χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια ώστε να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος της επικοινωνίας
.

Οι παρακάτω συμβουλές είναι από γονείς παιδιών με δυσκολίες στην επικοινωνία:

1. Τροποποίηση συμπεριφοράς: Η Κατερίνα μπορεί να κάνει παλαμάκια έτσι της μάθαμε όταν θέλει να πει «ναι» να χτυπάει παλαμάκια
2. Στο ίδιο επίπεδο: Το παιχνίδι αλλά και η ομιλία είναι πιο εύκολα όταν κοιταζόμαστε. Γι΄αυτό σκύβουμε στο ύψος του παιδιού μας για να του μιλήσουμε / κοιτάξουμε
3. Επιμένουμε στην ομιλία: Ο Νίκος δεν έχει λόγο και είναι χαμηλής νοητικής ικανότητας. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να του μιλάμε και να του εξηγούμε τα πάντα γύρω του
4. Βλεμματική επαφή: Συχνά κολλάω αυτοκόλλητα στο μέτωπο του γιου μου για να με κοιτάει. Έτσι του μαθαίνω να κοιτάει τους ανθρώπους στο πρόσωπο
5. Τα πάντα έχουν νόημα: Δίνουμε σημασία σε οτιδήποτε μη λεκτικό κάνει ο Δημήτρης και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει
6. Χρησιμοποιήστε καθρέφτη: Εάν η απευθείας βλεμματική επαφή είναι δύσκολη για το παιδί τότε δοκιμάστε να κοιταχτείτε μέσω ενός καθρέφτη
7. Βρείτε άλλους τρόπους έκφρασης: Δώστε ευκαιρία στο παιδί σας να εκφραστεί μέσω της μουσικής, του χορού, της ζωγραφικής ή κάποιου μουσικού οργάνου. Πάρτε μέρος και εσείς σε αυτό, μη φοβηθείτε να ξαπλώσετε στο πάτωμα και να δείτε τον κόσμο από τη δική του πλευρά
8. Μην επιμένετε στη βλεμματική επαφή: Συχνά ζητάμε από τα παιδιά με αυτισμό να μας κοιτάξουν στα μάτια, αυτά όμως το αποφεύγουν. Αυτό το κάνουν γιατί τα βοηθάει να συγκεντρωθούν σε αυτό που ακούνε. Είναι δύσκολο να επεξεργαστούν ταυτόχρονα και τις λεκτικές πληροφορίες αλλά και τις εκφράσεις του προσώπου του συνομιλητή
9. Κούκλες και ζώα: Πολλά παιδιά με αυτισμό δεν μιλάνε όμως συχνά επικοινωνούν και πολλές φορές και λεκτικά με κούκλες ή με το κατοικίδιό τους.
10. Κοινωνικές ιστορίες: φτιάξτε δικές σας ιστορίες ανάλογα την κοινωνική κατάσταση που θέλετε να δουλέψετε με το παιδί σας

Μπαντανά Μαρίκα – Λογοθεραπεύτρια
Πηγή

ADHD in children

Presentations about Attention Deficit Hiperactivity Disorder in children...

Attention Deficit Hyperactivity Disorder

View more presentations or Upload your own.

Απίστευτο! Υπερηχογράφημα δείχνει πώς αντιδρά το έμβρυο στο κάπνισμα

Μία σειρά από τετραδιάστατα (4D) υπερηχογραφήματα έρχονται να μας αποδείξουν ότι τα έμβρυα απεχθάνονται το κάπνισμα της μητέρας και μάλιστα… αντιδρούν!

Τα υπερηχογραφήματα προέρχονται από ομάδα επιστημόνων των  Πανεπιστήμιων Durham και Λάνκαστερ και έχουν ληφθεί από 20 εθελοντριες υπερηχογραφήματα κατά την 24^η, 28^η, 32^η και 36^η εβδομάδα της κυήσεως.  Κάποιες από αυτές κάπνιζαν άλλες πάλι όχι. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα έμβρυα των γυναικών που κάπνιζαν παρουσίαζαν άγγιζαν πολύ περισσότερο το προσωπάκι τους.

Οι ειδικοί τονίζουν ότι το να μην αγγίζει το πρόσωπό του ένα έμβρυο είναι σημάδι ότι αναπτύσσεται το νευρικό σύστημα. Μπορεί λοιπόν το κάπνισμα να επιβραδύνει τη φυσιολογική ανάπτυξη του εμβρύου;

Τα αποτελέσματα της έρευνας όπως αυτά αποτυπώθηκαν είναι αρκετά για να το ξανασκεφτεί κάθε εγκυμονούσα που δεν διακόπτει την βλαβερή συνήθεια του καπνίσματος. 

Δείτε το βίντεο: 

Πηγή

Η τεχνική του "time out" και οι παγίδες της..

Κάθε παιδί με αυτισμό (αλλά και χωρίς), χρειάζεται την βοήθειά μας για να κατανοήσει ποιά συμπεριφορά είναι αποδεκτή και ποιά όχι. Υπάρχουν πολλές τεχνικές, οι οποίες εφαρμόζονται βάσει της φιλοσοφίας των γονέων, των βιωμάτων τους, των γνώσεών τους σε θέματα (ειδικής ή μη) παιδαγωγικής και φυσικά των εμπειριών τους, από άλλα παιδιά της οικογένειας ή του περιβάλλοντος.

Μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται ευρέως είναι αυτή του “διαλείμματος” ή του time out. Η τεχνική δεν πρέπει να παρουσιάζεται στο παιδί ως τιμωρία μέσω απειλής, αλλά σαν αποτέλεσμα και συνέπεια της πράξης του. Για το πώς θα αντιληφθεί το παιδί την διαδικασία (τιμωρία ή συνέπεια), σημασία έχει ο τρόπος που παρουσιάζεται από τον ενήλικα (μέσα από τη στάση του σώματός του, τον τόνο της φωνής του και τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσει) και φυσικά η προετοιμασία του παιδιού για αυτήν.

Σκοπός του time out είναι να δείξουμε στο παιδί ότι μία συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή και ότι χρειάζεται χρόνο μόνο του, μακριά από κάθε ερέθισμα, για να συνεφέρει τον εαυτό του, να ηρεμήσει και να σκεφτεί. Το παιδί κατά τη διάρκεια του time out κάθεται σε ένα σημείο, χωρίς ερεθίσματα, μόνο του, για συγκεκριμένο και προκαθορισμένο χρονικό διάστημα. Το διάστημα αυτό εξαρτάται από την ηλικία του και το γνωστικό του επίπεδο.
Απώτερος σκοπός είναι το παιδί να κατανοήσει τί είναι σωστό και τί λάθος στη συμπεριφορά του.
Οι συμβουλές μας λοιπόν για μία καλή εφαρμογή της τεχνικής:

• Παρουσιάστε την τεχνική όταν το παιδί είναι ήρεμο και σε άσχετη χρονική στιγμή από κάποιο άσχημο περιστατικό.

Μπορείτε να παρουσιάσετε την τεχνική μέσω μίας κοινωνικής ιστορίας ή μέσω εικόνων ή μέσω διαλόγου, ανάλογα με τον τρόπο που θεωρείτε ευκολότερο για το παιδί να καταλάβει. Στην παρουσίαση μην ξεχάσετε να κάνετε ξεκάθαρες τις συμπεριφορές που θα οδηγήσουν στο time out, τον χρόνο που θα κρατήσει και σε ποιό μέρος θα είναι (αποφύγετε αγαπημένα μέρη του ή το κρεβάτι του, καθώς δεν θέλετε να το συνδέσει με κάτι μη ευχάριστο). Γράψτε, ζωγραφίστε ή φτιάξτε εικόνες με τους κανόνες και τις συνέπειες που παρουσιάσατε στο παιδί και τοποθετήστε τες σε ένα εμφανές σημείο. Μην ξεχνάτε επίσης να επαναλαμβάνετε τους κανόνες και τις συνέπειες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

• Ειδοποιήστε το παιδί ότι θα μπει σε time out πριν εφαρμόστε την τεχνική.

Ειδοποιώντας το παιδί με ήρεμο τρόπο και σύμφωνα με τους κανόνες που έχετε θέσει και παρουσιάσει στο παιδί, του δίνετε χρόνο να σκεφτεί, να επιλέξει και να προσπαθήσει να σταματήσει την συμπεριφορά. Αν η συμπεριφορά συνεχιστεί, συνοδεύστε το παιδί στο σημείο του time out εξηγώντας του απλά και κατανοητά (και προπάντων όσο πιο ψύχραιμα γίνεται) του λόγους που μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία.

• Ξεκινήστε να μετράτε τον χρόνο μόνο εφόσον το παιδί είναι ήρεμο.

Ο χρόνος όπως είπαμε και παραπάνω είναι προκαθορισμένος. Εφόσον το παιδί αρνείται να κάτσει στην θέση του time out ή σηκώνεται συνεχώς, ενημερώστε το ότι ο χρόνος θα ξεκινήσει μόνο εφόσον κάτσει εκεί και είναι όσο πιο ήρεμο μπορεί. Μόλις σηκωθεί ενώ δεν έχει περάσει γη ώρα που πρέπει, ο χρόνος αρχίζει από την αρχή. Μάθετε στο παιδί ότι τον χρόνο δεν το ορίζετε εσείς, αλλά ένα χρονόμετρο, το οποίο όταν χτυπήσει, το παιδί μπορεί πλέον να σηκωθεί.

• Η συνέπεια της μη αποδεκτής συμπεριφοράς τελειώνει μαζί με το time out

Μόλις τελειώσει το time out, ο γονέας μαζί με το παιδί μπορούν κα ξεκινήσουν να κάνουν κάτι ευχάριστο μαζί. Η συζήτηση και η υπερανάλυση του περιστατικού δεν έχει κανένα νόημα ή αποτέλεσμα, αφού το παιδί στο μυαλό του πρέπει να συνδέσει το time out ως συνέπεια και όχι και ένα βαρετό “κήρυγμα”, μετά από αυτό. Για να βοηθήστε όμως το παιδί να κατανοήσει καλύτερα πότε μπαίνει σε time out, πηγαίνετε ξανά στην πρώτη συμβουλή, αλλά σε χρονική στιγμή άσχετη με το περιστατικό.
Ποιες είναι οι παγίδες όμως της τεχνικής; Τί πρέπει να προσέχουμε πριν προβούμε στην εφαρμογή της;
Καθώς η τεχνική θεωρείται αρκετά δραστική, πρέπει πριν την εφαρμογή της να έχουμε προσπαθήσει άλλες τεχνικές, πιο ήπιες.  Λόγω επίσης της δραστικότητάς της, η τεχνική πρέπει να χρησιμοποιείται για πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές και όχι για οποιοδήποτε παράπτωμα, καθώς έτσι το παιδί δεν θα καταλάβει την σπουδαιότητα μιας πραγματικά επικίνδυνης ή ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, ενώ θα συνηθίσει και την διαδικασία και θα χάσει την ισχύ της. Δηλαδή, αν το παιδί μουρμουρίζει ή γκρινιάζει είναι προτιμότερο να προσπαθήσετε να το ηρεμήσετε με άλλο τρόπο. Αν όμως το παιδί χτυπάει τον αδελφό του, για παράδειγμα, πρέπει, εφόσον το έχετε ειδοποιήσει, να το βάλετε σε time out.
Προσοχή χρειάζεται επίσης, όπως είπαμε και παραπάνω, στο τρόπο που θα πάει το παιδί στο time out. Είναι προτιμότερο να ακολουθήσετε την δεύτερη συμβουλή παραπάνω, από το να πείτε για παράδειγμα “τώρα θα δεις τί θα πάθεις…”. Τέτοιου είδους δηλώσεις υποδηλώνουν περισσότερο τιμωρία και όχι προσπάθεια εφαρμογής πειθαρχίας, ενώ τα συναισθήματα που δημιουργούν είναι αρνητικά. Επίσης, η πιθανότητα να έχετε ξεφύγει των ορίων σας και των αντοχών σας την στιγμή που θα πείτε το παραπάνω, είναι μεγάλη και έτσι το αποτέλεσμα μπορεί να είναι αντίθετο από το επιθυμητό. Δηλαδή, μπορεί το παιδί να εκλάβει την αντίδρασή σας ως προσοχή (έστω και αρνητική).
Πρέπει τέλος να προσπαθείτε πάντα να καταλαβαίνετε τί κρύβετε πίσω από την συμπεριφορά του παιδιού. Αν θεωρείτε και έχετε καταλάβει ότι η συμπεριφορά είναι χειριστική (δηλαδή το παιδί προσπαθεί να κερδίσει κάτι από αυτήν), τότε μπορείτε να εφαρμόσετε μία τεχνική σαν το time out. Αν όμως το παιδί σας έχει ένα meltdown (κατάρρευση) ή καταλαβαίνετε ότι τον ενοχλεί κάτι που είναι εκτός του ελέγχου του (για παράδειγμα γίνεται επιθετικό επειδή ζηλεύει το μικρότερο ή μεγαλύτερο αδελφό του), πρέπει να προβείτε σε άλλες τεχνικές, καθώς το time out δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα.
Όλες οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε για να βελτιώσουμε την συμπεριφορά ενός παιδιού θέλουν προσοχή στην εφαρμογή τους, καθώς ο λανθασμένος χειρισμός μπορεί να φέρει αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Συμβουλευτείτε έναν ειδικό της επιλογής σας για να σας βοηθήσει, αν αισθάνεστε ότι δεν έχετε τον έλεγχο.
Μην ξεχνάτε τέλος ότι απέναντι από κάθε αρνητική συμπεριφορά (χτυπάει τον αδελφό του), υπάρχει μία θετική (ΔΕΝ χτυπάει τον αδελφό του και παίζει ήρεμα μαζί του). Προσπαθείτε πάντα και πρώτα από όλα να ενισχύετε τις θετικές συμπεριφορές του παιδιού.

Πηγή

Αυτισμός: Κοινωνική ιστορία "Πώς συμπεριφέρομαι στην κυρία μου"

Με βάση το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας, την ειδική θεραπευτική μονάδα αυτιστικών παιδιών του νοσοκομείου "Παναγιώτη και Αγλαίας Κυριακού, σας παραθέτουμε μια παρουσίαση κοινωνικής ιστορίας σχετικά με το πως "συμπεριφέρομαι στην κυρία", αφορά την εκπαίδευση των παιδιών με αυτισμό.

Κοινωνική Ιστορία 1 αυτισμός by eidikidiapaidagogisi

Πηγή

Πέντε παιδιά με αυτισμό ζωγραφίζουν αυτό που αισθάνονται

Δεν θα βρεις τα έργα αυτά σε μουσείο αλλά δεν παύουν να είναι υπέροχα. Πέντε παιδιά που πάσχουν από αυτισμό ζωγραφίζουν αυτό που αισθάνονται, αυτό που σκέφτονται, αυτό που τους συμβαίνει. Ένας λύκος που ουρλιάζει, ένας φανταστικός χάρτης πόλης και κάτι που θυμίζει κυβισμό από παιδιά 10 έως 14 χρονών.

Wout Devolder, ηλικία 14 χρονών, Ο λύκος 

"Στις 8 Μαΐου 2008, ο ανιψιός μου Μπεν και η ανιψιά μου Σαν πέθαναν σε μια πυρκαγιά. ΄Ημουν πολύ στεναχωρημένος και δεν είχα λόγια να εκφράσω την απόγνωσή μου. Έτσι ζωγράφισα αυτόν τον λύκο".

Του Josh Peddle, ηλικία 12 χρονών, Αλλαγή εποχών


Του Wil C. Kerner, ηλικία 12 χρονών, Pals

Aπο τη γιαγιά του: "Για να μπορέσει να καταλάβει κάποιος το έργο αυτό πρέπει να εστιάσει στο αυτί του γαιδάρου. Τέσσερις εκφράσεις προσώπου μας δείχνουν τα κακά παιδιά που μεταμορφώνονται σε γαϊδούρια στην ταινία "πινόκιο", και ο μωβ πινόκιο αναρωτιέται τι να κάνει. Είναι πολύ αργά για το τρομοκρατημένο κίτρινο πρόσωπο. Το πράσινο τραπέζιο αγνοεί την μοίρα του και το μπλε πρόσωπο κοιτάει μακριά, ελπίζοντας να μην το έχουν συμπεριλάβει πουθενά".
 

Του Felix, 11 χρονών, Φανταστικός χάρτης πόλης

"Συνήθως ξεκινάω σχεδιάζοντας έναν δρόμο σε διαφορετικά σημεία του χαρτιού μου. Καθε δρόμο τον κάνω να μεγαλώνει μέσα απο τον άλλον. Μελετάω χάρτες δρόμων και άτλαντες με μεγάλη λεπτομέρεια και παρατηρώ τα ταξίδια που κάνουμε στο Google Earth".


Του David Barth, ηλικία 10 χρονών


Απο τη μητέρα του: "Οι ζωγραφιές του πολύ συχνά δείχνουν την κάθε του έμμονη ιδέα. Δεν είνα δύσκολο να καταλάβει κανείς αυτόν τον καιρό τι τον κρατάει απασχολημένο. Η ζωγραφιά αυτή έχει πάνω απο 400 πουλιά πάνω της, γνωρίζοντας το ονόματα και τα είδη τους ακόμα και στα λατινικά!"

Πηγή

Ειδική διαταραχή των Αριθμητικών ικανοτήτων- Δυσαριθμησία (Υλικό + Παιχνίδι με Προπαίδεια)

Η λέξη δυσαριθμησία (δυσκαλκιουλία) σημαίνει ότι ο μαθητής έχει δυσκολία στο να διεξάγει ορισμένες πράξεις αριθμητικής ή μαθηματικών. Μία άλλη ονομασία, η αναριθμησία (ακαλκιουλία) σημαίνει ότι ο μαθητής δεν μπορεί να κάνει καμία μαθηματική πράξη, ή ο,τιδήποτε έχει σχέση με αριθμητική



Παιχνίδι με την Προπαίδεια

Δυσαριθμησία by eidikidiapaidagogisi

Το διάλειμμα στα προαύλια των σχολείων του κόσμου (ΑΞΙΖΕΙ να το δείτε!)

Το 2009, ο διεθνούς φήμης φωτογράφος James Mollison αναπολώντας τις σχολικές μέρες του στην Οξφόρδη, συνειδητοποίησε ότι σχεδόν πάντα θυμόταν το διάλειμμα και τα παιχνίδια στο προαύλιο χώρο του σχολείου του, που άλλοτε ήταν διασκεδαστικά, αλλά και κάποιες φορές βίαια.

Μ αυτή την έμπνευση ξεκίνησε την τελευταία του δουλειά , να φωτογραφίζει δηλαδή προαύλια τόσο σε ιδιωτικά όσο και σε δημόσια σχολεία στην Αγγλία."Μερικά από τα ιδιωτικά σχολεία στην Αγγλία δεν είχαν σχεδόν καμία εποπτεία για τα παιδιά στο προαύλιο, επειδή είχαν διδαχθεί από πολύ μικρά πώς να παίζουν και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους», λέει. "Όταν όμως πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο στο εσωτερικό του Λονδίνο, μου δώσανε φρουρά ασφαλείας για την προστασία μου."

Ο Mollison επέκτεινε το έργο του στην Κένυα και τελικά κατέληξε σ ένα οδοιπορικό σε όλο τον κόσμο, φωτογραφίζοντας προαύλια σε περισσότερες από δώδεκα χώρες. Βρήκε μια απίστευτη ποικιλομορφία στα σχολεία, αλλά, επίσης, μια παγκοσμιότητα στο παιδικό παιχνίδι-ιδιαίτερα των αγοριών.

Ίσως η μόνη εξαίρεση σε αυτό ήταν η Ιαπωνία, όπου τα παιδιά ήταν πραγματικά εκπληκτικά καλά στην συμπεριφορά μεταξύ τους.

Ο φωτογράφος εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα με τα παιδιά και την ατμόσφαιρα στο προαύλιο ενός σχολείου της Νορβηγίας. Ανεξαρτήτως του πόσο άσχημος είναι ο καιρός, όλοι έβγαιναν έξω για να μάθουν μέσα από την εμπειρία του παιχνιδιού. Υπάρχουν περιοχές όπου τα παιδιά μπορούν να αναρριχηθούν στα δέντρα ή να κατασκευάσουν στρατόπεδα από ξύλα και πέτρες.

Δημοτικό Σχολείο Brookline, Μασαχουσέτη

Δημοτικό στη Σιέρρα Λεόνε

σχολείο αρρένων στη Βηθλεέμ, Δυτική Όχθη

Όποτε φουντώνουν οι εχθροπραξίες με τους Ισραηλινούς κι ο αέρας γεμίζει με δακρυγόνα ο διευθυντής τα στέλνει σπίτια τους.

Γυμνάσιο στο Τελ Αβίβ, Ισραήλ

Αγγλία

Ναϊρόμπι, Κένυα

Δημοτικό Σχολείο στο Τόκιο, Ιαπωνία

Το προαύλιο τους σχολείου βρίσκεται στην ταράτσα, στον έκτο όροφο. Είναι παράξενο, αλλά στο Τόκιο βλέπεις πόσο λίγος χώρο υπάρχει. Η παιδική χαρά διαθέτει αναδιπλούμενη οροφή που παίζει μουσική όταν κλείνει.

Δημοτικό στο Inglewood, στο Λος Άντζελες

Τιμπού, Μπουτάν

Σε μια κορυφογραμμή με θέα το Τιμπού, φοιτητές μοναχοί ντυμένοι στα κόκκινα, ξεκινούν τη μέρα τους με μία προσευχή πριν από την πρώτη ώρα -μεταξύ 6:30 και 8:00 π.μ. - παίρνουν πρωινό και μετά κάνουν ένα μικρό διάλειμμα. Πολλά αγόρια τα στέλνουν στο μοναστήρι, επειδή οι οικογένειές τους δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά για να τους ταΐσουν.

Νορβηγία

______

Πηγή

Συγκλονιστικό! «Τι θα ευχόσασταν να ήξερε η δασκάλα»

«Τι θα ευχόσασταν να ήξερε η δασκάλα»: Τα οικογενειακά δράματα που αποκάλυψε η ερώτηση αυτή σε μαθητές [εικόνες]

Η Kyle Schwartz είναι δασκάλα στην τρίτη τάξη σε Δημοτικό σχολείο του Ντένβερ στο Κολοράντο, όπου το 92% των μαθητών βασίζονται στο επιδοτούμενο πρόγραμμα μεσημεριανού.
Η νεαρή δασκάλα ανακάλυψε πως τα χρήματα για το φαγητό είναι το λιγότερο πρόβλημα που έχουν τα παιδιά της τάξης της. Πολλά από αυτά αντιμετωπίζουν το bullying, έχουν άγχος για τους βαθμούς τους, ενώ άλλα δεν αντέχουν την ιδέα πως δεν έχουν γονείς.

Ολη η ιστορία ξεκίνησε όταν η Kyle ζήτησε από τα παιδιά να απαντήσουν στην ερώτηση: «Τι θα ευχόσασταν να ήξερε η δασκάλα», με τις απαντήσεις των παιδιών να εκπλήσσουν και να συγκλονίζουν.
«Μακάρι η δασκάλα μου να γνώριζε πως δεν έχω έναν φίλο να παίξω»



«Μακάρι να ήξερε πως η μαμά μου είναι άρρωστη και το βράδυ ήταν στο νοσοκομείο»

«Μακάρι να ήξερε πως δεν διαβάζω καλά μερικές φορές, επειδή η μαμά μου δεν είναι εδώ»

«Μακάρι να ήξερε πόσο μου λείπει ο μπαμπάς μου, ο οποίος απελάθηκε στο Μεξικό, και έχω να τον δω 6 χρόνια»

«Μακάρι να ήξερε τους γονείς μου»

«Μακάρι να ήξερε πως είναι να σε πειράζει η τάξη σου. Το μισώ αυτό»

«Μακάρι να ήξερε πως θέλω να πάω σε κολλέγιο»

«Μακάρι να ήξερε πόσο πολύ προσπαθώ ακόμα και αν δεν παίρνω καλούς βαθμούς μερικές φορές. Ακόμη, να ήξερε πως αγχώνομαι αλλά όταν μπαίνω στην τάξη γίνομαι καλύτερα»

 Πηγή

Τι είναι το Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα; (Αυτισμός)

Η τέχνη του θεάτρου δίνει φτερά σε παιδιά με αυτισμό

Δεν ψάχνει να βρει τις αδυναμίες τους για να τις διορθώσει, αλλά τις δυνατότητές τους για να τις ενισχύσει. Ειδικά σχεδιασμένο για την αντιμετώπιση των κοινωνικών και επικοινωνιακών δυσκολιών που συχνά αντιμετωπίζουν παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση, υψηλής λειτουργικότητας αυτισμό (ΥΛΑ) και σύνδρομο Asperger, το Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα, που αναπτύχθηκε από την Ελληνίδα επιστήμονα Χάρις Καρνέζη, συνδυάζει για πρώτη φορά την τέχνη του θεάτρου με αρχές και τεχνικές από θεραπευτικές μεθόδους της ψυχολογίας, όπως η γνωσιακή και η συμπεριφορική.



Στόχος του προγράμματος είναι να βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν κοινωνικές και επικοινωνιακές δεξιότητες αλλά και να ξεπεράσουν προσωπικές δυσκολίες όπως φοβίες, άγχη, στερεοτυπίες, αντίσταση στην αλλαγή και έλλειψη αυτοπεποίθησης.


Τα παιδιά καλούνται να συμμετέχουν βιωματικά σε συναρπαστικές ιστορίες και να ξεπεράσουν μια σειρά δοκιμασίες, όπως να ανακαλύψουν το χαμένο θησαυρό, να πετάξουν με τα μαγικά χαλιά, να λύσουν το γρίφο της εξαφάνισης του μικρού μάγου. Οι δοκιμασίες αυτές στοχεύουν στο να τονώσουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών και να τα παροτρύνουν να αναπτύξουν δεξιότητες που θα τα βοηθήσουν να δημιουργήσουν φιλίες και να βελτιώσουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, όπως η αντίληψη και η έκφραση των συναισθημάτων τους, η αντίληψη της λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας, η ενσυναίσθηση, η ικανότητα να ακούνε τον συνομιλητή τους, να παρακολουθούν και να συμμετέχουν σε μια συζήτηση.
Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν ένα μοτίβο επιτυχίας, να δουν τον εαυτό τους με άλλα μάτια - αυτά του ικανού, του νικητή, αυτού που καταφέρνει τα πάντα κι έτσι όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν εμπόδια που άπτονται των δυσκολιών τους, να νιώσουν σίγουροι ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν. Μέσα στο ασφαλές περιβάλλον μια φανταστικής περιπέτειας, έχουν την ευκαιρία να κάνουν λάθη, να τα διορθώσουν και να μάθουν από αυτά χωρίς να υποστούν όμως τις συνέπειες της πραγματικής ζωής, σημειώνει η Εύη Ανδριανού, ηθοποιός, παιδαγωγός με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή και συνεργάτιδα του Κέντρου Γνωσιακού Συμπεριφορικού Δράματος.

«Ένα από τα βασικά στοιχεία του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η σημασία του κινήτρου για την εκτέλεση οποιασδήποτε άσκησης ή δραστηριότητας», εξηγεί η κ. Ανδριανού, επισημαίνοντας πως τα παιδιά βλέπουν τη διαδικασία σαν παιχνίδι κι ενώ το πρόγραμμα είναι πολύ απαιτητικό από άποψης συγκέντρωσης και πειθαρχίας, όχι μόνο δεν δυσανασχετούν αλλά παραπονιούνται ότι ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα κι ανυπομονούν για τη συνέχεια.

Τον Απρίλιο, στο πλαίσιο του μήνα ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για τον αυτισμό, το πρόγραμμα ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη για τρίτη χρονιά. Η δρ Χάρις Καρνέζη θα παρουσιάσει το Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα στο διεθνές συνέδριο «Young Child Expo & Conference» που θα διεξαχθεί στη Νέα Υόρκη στις 23 Απριλίου 2015. Στην ομιλία της θα αναπτύξει τη σχέση της δραματικής τέχνης με τις ανάγκες των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού και θα εξηγήσει πώς το συγκεκριμένο πρόγραμμα διαμορφώθηκε για να ανταποκρίνεται στις δυνατότητες και τις δυσκολίες τους, συνδυάζοντας την τέχνη του θεάτρου με Γνωσιακές και Συμπεριφορικές Τεχνικές.
Την επόμενη ημέρα, στις 24 Απριλίου, η κ. Καρνέζη είναι προσκεκλημένη του διακεκριμένου Αμερικάνου καθηγητή παιδαγωγικού θεάτρου και εφαρμοσμένης ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (NYU) Robert Landy, για να πραγματοποιήσει βιωματικό σεμινάριο στους σπουδαστές της σχολής. Σε αυτό το εργαστήριο, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και να δουν πώς το Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα τους δίνει το κίνητρο και τα εφόδια να τις ξεπεράσουν μέσα από διαδραστικά παραμύθια.
Περισσότερες πληροφορίες στο www.cbdmethod.com

Πηγή