Μία δημιουργική απάντηση στο bullying εντός του σχολείου
Εκτάκι αγκαλιάζει το πρωτάκι του σε παλαιότερη γιορτή λήξης του σχολείου. Κάθε χρόνο, πρώτη και έκτη κάνουν κοινή εμφάνιση στη γιορτή. Τα ζευγαράκια μπαίνουν χέρι-χέρι και παρουσιάζουν κάτι μαζί.
Ένας νέος θεσμός αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια σε δημοτικά σχολεία της χώρας: εκτάκια «υιοθετούν» πρωτάκια. Τα παιδιά διδάσκονται τη συνεργασία και τη συνύπαρξη και οι μικροί μαθητές αισθάνονται πιο ασφαλείς σε ένα καινούριο περιβάλλον. Πρόκειται για μία δημιουργική απάντηση απέναντι σε κάθε ίχνος εκφοβισμού, που μπορεί να αναπτυχθεί εντός του σχολείου. Σε ένα από τα σχολεία της Αθήνας, που έχουν εφαρμόσει αυτόν τον θεσμό, πηγαίνουν η Εβελίνα και η Εβίτα, κόρες της Άσπας Τσαμαδή, η οποία περιγράφει στο LIFO.gr τη διαδικασία της «υιοθεσίας». Πρόκειται για μία απλή ιδέα, που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε σχολείο, η οποία όμως έχει τη δύναμη να κάνει την καθημερινή ζωή των μαθητών ομορφότερη «Από τότε που η μεγάλη μου κόρη πήγε πρώτη δημοτικού, παρακολουθώ από κοντά τον καταπληκτικό θεσμό της "υιοθεσίας" που υπάρχει στο σχολείο τους. Στην αρχή της χρονιάς, κάθε πρωτάκι του σχολείου υιοθετείται από ένα εκτάκι. Το εκτάκι αναλαμβάνει να το προστατεύει, να το καθοδηγεί και να το βοηθάει καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έτσι το πρωτάκι ξέρει ότι μπορεί να απευθυνθεί και κάπου αλλού εκτός από τους δασκάλους του για οτιδήποτε το απασχολεί. Και τα εκτάκια κρατούν συνεχώς τα μάτια τους ανοιχτά για οτιδήποτε μπορεί να χρειαστούν τα πρωτάκια τους», αναφέρει. Οι δάσκαλοι αναλαμβάνουν να εξηγήσουν τη διαδικασία στους μαθητές και οι πρώτες συναντήσεις γίνονται υπό την επίβλεψή τους.
Όπως εξηγεί η Άσπα, η αντιστοίχιση των τμημάτων γίνεται ως εξής: το Στ1 υιοθετεί παιδιά από το Α1, το Στ2 από από το Α2 κοκ. Στην περίπτωση της Εβελίνας, η πρώτη γνωριμία των παιδιών έγινε στο προαύλιο, όταν τα δύο τμήματα κανόνισαν να κάνουν μια μέρα κοινή ώρα γυμναστική. Οι δυο γυμνάστριες των τμημάτων συνεργάστηκαν ώστε τα παιδιά να παίξουν παιχνίδια γνωριμίας, ενώ στη συνέχεια οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν και να γνωριστούν. Η δεύτερη συνάντηση έγινε όταν τα εκτάκια πήγαν «επίσημη επίσκεψη» στην πρώτη, με σκοπό να ολοκληρωθεί η διαδικασία της υιοθεσίας, που γίνεται με κλήρωση. Μάλιστα, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών γίνονται και οι απαραίτητες προσαρμογές. Για παράδειγμα, μπορεί ένα πρωτάκι να υιοθετηθεί από δύο εκτάκια, σε περίπτωση που τα εκτάκια είναι περισσότερα. Τα παιδιά της έκτης πήγαν στη συνάντηση αυτή με γεμάτα χέρια: είχαν φτιάξει χάρτινα καραβάκια που είχαν γεμίσει με λιχουδιές, και τα πρόσφεραν στα παιδιά της πρώτης. «Πέρα όμως από τις αρχικές συναντήσεις, τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους από μόνα τους. Για παράδειγμα την πρώτη μέρα τα παιδιά θα βρεθούν στο διάλειμμα και θα πουν ένα "γεια". Την επόμενη θα ξαναβρεθούν και θα πουν ένα "γεια, τι κάνεις;". Την επόμενη θα πουν μια κουβέντα παραπάνω. Σιγά-σιγά γνωρίζονται και οι διάλογοι γίνονται μεγαλύτεροι. Αρχίζουν να παίζουν! Για μένα αυτό το σημείο έχει ιδιαίτερη αξία. Το να βλέπω δηλαδή τα παιδιά της έκτης -που όπως και να το κάνουμε έχουν μεγαλώσει και έχουν άλλα ενδιαφέροντα- να αφιερώνουν χρόνο να παίξουν με τα πρωτάκια τους. Δεν συμβαίνει φυσικά κάθε μέρα, αλλά συμβαίνει. Και η σχέση του παιδιού της πρώτης με το παιδί της έκτης εξακολουθεί να ανθίζει καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς», σημειώνει η Άσπα. Η Εβελίνα, η μεγαλύτερή της κόρη, που φέτος βρίσκεται στην έκτη δημοτικού, έχει ζήσει τη διαδικασία και από τις δύο πλευρές. Φέτος, ως εκτάκι, έχει αναπτύξει μία τρυφερή σχέση με το πρωτάκι της, όπως αναφέρει η Άσπα. «Θυμάμαι ένα μεσημέρι που βγήκε από το σχολείο και μου είπε ότι χρωστάει λεφτά στο κυλικείο, γιατί είχε αγοράσει κάτι χωρίς να έχει μαζί της χρήματα. Αυτό είναι κάτι που δεν το συνηθίζει... Όταν δεν έχει μαζί της χρήματα, δεν πηγαίνει στο κυλικείο! Εξάλλου εκείνη την ημέρα είχε πάρει μαζί της φαγητό από το σπίτι. Της ζήτησα περισσότερες εξηγήσεις. Μου είπε ότι στο διάλειμμα ήρθε και τη βρήκε το πρωτάκι της και της είπε ότι του είχε πέσει το τοστ στο πάτωμα. Και ήταν στεναχωρημένο γιατί δεν είχε μαζί του άλλο φαγητό. Και εκείνη φυσικά, το συνόδευσε στο κυλικείο για να αγοράσει ό,τι ήθελε, αναλαμβάνοντας η ίδια το κόστος». Κάρτα που είχε γράψει η Εβίτα ως πρωτάκι, στο εκτάκι της τη Στέλλα. Κάρτα που είχε γράψει η Εβίτα ως πρωτάκι, στο εκτάκι της τη Στέλλα. Ιδιαίτερα στενή σχέση είχε αναπτύξει όμως και η Εβίτα, η μικρότερη κόρη της Άσπας, με το εκτάκι της, όταν εκείνη ήταν στην πρώτη δημοτικού. «Τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς που αντάλλαξαν κάρτες, η κόρη μου της έγραφε πόσο την αγαπάει και ότι δεν ήθελε να αποχωριστούν στο τέλος της χρονιάς. "Δεν θέλω να πας στην πρώτη γυμνασίου, μείνε σε παρακαλώ", της έγραφε. "Σε αγαπώ"». Η Άσπα δεν γνωρίζει για κάποιο περιστατικό εκφοβισμού στο συγκεκριμένο σχολείο και πιστεύει ότι ο θεσμός της «υιοθεσίας» έχει βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. «Παρ' όλο που η ατμόσφαιρα στο σχολείο είναι συνήθως ειρηνική, διαφωνίες και καυγάδες μεταξύ των παιδιών υπάρχουν - όπως υπάρχουν και σε κάθε σχολείο. Για περιστατικά εκφοβισμού όμως, δεν γνωρίζω. Πιστεύω ότι ο θεσμός της "υιοθεσίας" έχει παίξει σημαντικό ρόλο, καθώς έχει μάθει στα παιδιά να συνεργάζονται, να ζητάνε βοήθεια και να προσέχουν το ένα το άλλο», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Σκοπός του θεσμού είναι να βοηθήσει τα πρωτάκια να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον. Από το προστατευμένο περιβάλλον του νηπιαγωγείου, μπαίνουν σε ένα χώρο που μοιάζει τεράστιος και τρομαχτικός. Και τότε έρχονται τα μεγαλύτερα παιδιά, παίρνουν τα πρωτάκια υπό την προστασία τους και αναλαμβάνουν να γίνει η προσαρμογή με τον πλέον αρμονικό τρόπο», προσθέτει. Σύμφωνα με την ίδια, «ο θεσμός είναι εξαιρετικός. Τα μεγαλύτερα παιδιά αναπτύσσουν υπευθυνότητα. Τα μικρότερα κάνουν τα πρώτα τους βήματα μέσα σε μια ατμόσφαιρα προστασίας και αγάπης. Πρόκειται για μία απλή ιδέα, που μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε σχολείο, η οποία όμως έχει τη δύναμη να κάνει την καθημερινή ζωή των μαθητών ομορφότερη».
Περισσότερα για αυτόν τον πρωτότυπο θεσμό της υιοθεσίας μπορείτε να διαβάσετε στο blog της Άσπας: aspaonline.gr
