Τα παιδιά που πηγαίνουν στο φεγγάρι...Ο Αυτισμός μέσα από τα μάτια ενός παιδιού!

Όλοι έχει τύχει να μιλήσουμε κάποια στιγμή για τα αυτιστικά παιδιά, χωρίς να τα έχουμε γνωρίσει. Χωρίς να έχουμε παρατηρήσει το βλέμμα τους, χωρίς να έχουμε δει πώς κινούνται στον χώρο, πώς μοιράζονται πράγματα, πώς είναι όταν χάνονται σε ονειροπολήσεις. Μόνο οι γονείς που τα μεγαλώνουν, τα αδέλφια που μοιράζονται την ίδια καθημερινότητα μαζί τους, μπορούν να μιλήσουν για τα παιδιά που ζουν με αυτισμό.

“Πολύπλοκη αναπτυξιακή διαταραχή που εμφανίζεται κατά την διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων ζωής”.

Οι επιστήμονες ορίζουν κάπως έτσι τον αυτισμό μαζί με κάποια γενικά χαρακτηριστικά, όπως είναι η δυσκολία στην εκμάθηση γλώσσας, στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και στις διαπροσωπικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Το στενό περιβάλλον ωστόσο ενός παιδιού με αυτισμό, είναι εκείνο που μπορεί να εντοπίσει καλύτερα από τον καθένα τις ιδιαιτερότητές του.
Όταν δύο αδέρφια μεγαλώνουν μαζί και το ένα γεννιέται με ιδιαίτερες ικανότητες, η περιγραφή αυτού του ξεχωριστού πλάσματος από τα ίδια του τα αδέρφια είναι και η πιο αντιπροσωπευτική. Κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να εισχωρήσει στον ψυχισμό ενός παιδιού με αυτισμό με τον ίδιο τρόπο που μπορεί κάποιο οικογενειακό του πρόσωπο.
Κάθε παιδί που γεννιέται με αυτισμό, με σύνδρομο Down, με ιδιαίτερες ικανότητες και ανάγκες, είναι και από μία ξεχωριστή περίπτωση που οφείλει να εξετάζεται μεμονωμένα από τον κάθε ειδικό. Ένα αυτιστικό παιδί περνάει πολύ χρόνο μόνο του, κοιτώντας, όπως πολύ γλυκά περιγράφει το αδερφάκι ενός παιδιού με αυτισμό στο παρακάτω βίντεο, το φεγγάρι. Είναι πολύ πιο όμορφο να θεωρούμε ότι αυτά τα παιδιά γεννιούνται και σε όλη τη ζωή τους ατενίζουν το φεγγάρι, παρά να αποδίδουμε ψυχρούς χαρακτηρισμούς στην ιδιαίτερη φύση τους.

Τα αδέρφια των αυτιστικών παιδιών ψάχνουν κι εκείνα μια θέση στο φεγγάρι

Ένα παιδί με αυτισμό ταξιδεύει σε μέρη όπου εμείς δεν έχουμε βρεθεί, πηγαίνει σε τόπους στους οποίους εμείς δεν μπορούμε, το ίδιο νοητά να ταξιδέψουμε. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να σκέφτηκε πώς ζουν τα παιδιά με αυτισμό και ο Γάλλος κινηματογραφιστής Frederic Philibert όταν δημιούργησε την ταινία κινουμένων σχεδίων, με τίτλο: “Mon petit frère  de la lune”, (Ο μικρός μου αδερφός από το φεγγάρι). Με ιδιαίτερη λεπτότητα πάνω στο θέμα, ο αυτισμός παρουσιάζεται μέσα από τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού που παρατηρεί πώς κινείται και μεγαλώνει ο αδερφός της που πάσχει από αυτισμό.
Το παιδί- παρατηρητής είναι ο αφηγητής του βίντεο και αυτό κάνει από μόνο του εξαιρετικό το βίντεο που ακολουθεί. Ο πρωτοπρόσωπος παιδικός αφηγητής μας μυεί στον κόσμο ενός αυτιστικού παιδιού, μας δείχνει πώς μεγαλώνει, σε ποια αντικείμενα εστιάζει καθημερινά η προσοχή του. Οι εικόνες που συνοδεύουν τα λόγια του μικρού κοριτσιού είναι εντυπωσιακές και απόλυτα συνδεδεμένες με τα όσα περιγράφει το παιδί.
Παρακολουθώντας το βίντεο, μαθαίνουμε έστω κάποια βασικά πράγματα για τον ξεχωριστό κόσμο αυτών των πλασμάτων, οι μεταφορές που δίνονται κατά τη διάρκεια της αφήγησης, επιτυγχάνουν την προσδοκία να αντιληφθούμε όλα όσα δεν κατανοούμε πλήρως από τα επιστημονικά βιβλία που προσπαθούν να περιγράψουν αυτά τα παιδιά.
Τα λόγια περισσεύουν, βλέποντας στην οθόνη το παιδί που κάθε ημέρα, κι όχι απαραίτητα μόνο τη νύχτα, πάει στο φεγγάρι...
Η ταινία, πέρα από εξαιρετικές κριτικές, έχει λάβει το β' βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με θέμα την αναπηρία, “Emotion Pictures”. Τώρα, ας ταξιδέψουμε μέχρι το φεγγάρι.

Πηγή