Oι γονείς ενισχύουν ή προκαλούν την επιθετική συμπεριφορά του παιδιού, όταν…
• Tου κάνουν διαρκώς παρατηρήσεις του τύπου «μην το κάνεις αυτό».
Πηγη
 |
| πηγη |
• Tου κάνουν διαρκώς παρατηρήσεις του τύπου «μην το κάνεις αυτό».
• Tο τιμωρούν με το παραμικρό.
• Δεν έχουν σταθερή συμπεριφορά, π.χ., τη μια είναι ανεκτικοί με κάτι που έκανε και την άλλη το τιμωρούν αυστηρά για το ίδιο πράγμα.
• Eίναι πολύ αυταρχικοί και δεν του επιτρέπουν να αναπτύξει πρωτοβουλίες.
• Tο συγκρίνουν με άλλα παιδιά και το υποτιμούν.
• Δεν καλύπτουν τις συναισθηματικές του ανάγκες.
• Oι ίδιοι είναι πολύ περισσότερο επιθετικοί κι αποτρεριπτικοί απ’ όσο νομίζουν, με αναμενόμενο αποτέλεσμα το παιδί να μιμείται τη δική τους συμπεριφορά. • Δείχνουν μεγάλη ανοχή και δεν αντιδρούν στα επιθετικά ξεσπάσματα του παιδιού προς τους ίδιους ή προς τους γύρω του κ.ά.
 |
| πηγη |
Τι θα πρέπει να κάνετε πάνω στο επεισόδιο…
• Nα γνωρίζετε πως, όταν το παιδί είναι θυμωμένο, εκείνη τη στιγμή είναι μάταιο να προσπαθήσετε να του μιλήσετε. Πρέπει πρώτα να ηρεμήσει και ύστερα να συζητήσετε μαζί του.
• Όταν βλέπετε ότι το παιδί αρχίζει να θυμώνει, πλησιάστε το. Πολλές φορές το πλησίασμα του γονιού δίνει στο παιδί σιγουριά και αποτρέπει την επιθετικότητα.
• Όταν επιτίθεται σε ένα άλλο παιδί, παίρνετέ το τρυφερά και πηγαίνετέ το πιο πέρα επικεντρώνοντας την προσοχή του σε κάτι άλλο.
• Μείνετε κοντά του ωσότου απορροφηθεί από τη νέα δραστηριότητα και ξεχάσει το θέμα για το οποίο επιτέθηκε στο άλλο παιδί.
• Πολλές φορές πρέπει να ενεργείτε σαν να είστε ο «αυτοέλεγχος» του παιδιού.
• Όταν επιτίθεται σε κάποιο παιδί ή φωνάζει θυμωμένα, να το απομακρύνετε για λίγο από το χώρο – ας το πηγαίνετε μια βόλτα ή σε άλλο δωμάτιο.
• Όταν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα λεκτικά, αντί να χειρονομεί, να το επαινείτε λέγοντας «Μπράβο, μου άρεσε που αντί να σπρώξεις, διεκδίκησες αυτό που ήθελες με λόγια».
• Να είστε σαφείς στις υποδείξεις σας, γιατί τα μικρά παιδιά δεν καταλαβαίνουν ότι, π.χ., δαγκώνοντας κάποιον, ο άλλος νιώθει έντονο πόνο. Αντί να δίνετε στο παιδί αρνητικές εντολές –«Μη δαγκώνεις!»– να κάνετε τη σύσταση με θετικό τρόπο, προτείνοντας εναλλα-κτικές συμπεριφορές: «Όταν δαγκώνεις, ο άλλος πονάει. Αντί να χτυπάς ή να δαγκώνεις, μπορείς να μιλάς, να δείχνεις αυτό που θέλεις με λόγια και όχι με χειρονομίες».
• Η συστηματική τιμωρία του παιδιού πάνω στον καβγά μπορεί να έχει χειρότερες συνέπειες και να το πεισμώσει.
Καλύτερα να του εξηγείτε ήρεμα ότι οι πράξεις του έχουν συνέπειες και αναγκάζεστε, π.χ., να φύγετε άρον άρον από ένα πάρτι, παρά να του πείτε: Θα κάτσεις μία ώρα στη γωνία για να μάθεις να μην χτυπάς τα άλλα παιδάκια».
Πηγη
