DSM V: Νέα διαγνωστικά κριτήρια για τη ΔΕΠΥ

πηγη

Το Μάϊο του 2013, στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης, κυκλοφόρησε, μετά από μακρόχρονη δημόσια διαβούλευση, η πέμπτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχικών Διαταραχών (DSM-5). Στόχος αυτού του εγχειρήματος ήταν η καθιέρωση μιας παγκόσμια αποδεκτής δέσμης κριτηρίων διάγνωσης των Ψυχικών Διαταραχών.
Τα διαγνωστικά κριτήρια για τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας είναι παρόμοια με εκείνα του προηγούμενου εγχειριδίου (DSM-IV). Παραμένουν 18, κατανεμημένα στους δυο τομείς: τον τομέα της απροσεξίας και αυτόν της Υπερκινητικότητας/Παρορμητικότητας.
Ωστόσο υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις στη διάγνωση της ΔΕΠΥ και αφορούν κυρίως στον αριθμό κριτηρίων και  στην ηλικία εμφάνισης τηςδιαταραχής. Συγκεκριμένα:

• για τους μεγαλύτερους εφήβους, ηλικίας πάνω από17 ετών, και τους ενήλικες απαιτείται η παρουσία τεσσάρων συμπτωμάτων, είτε απροσεξίας είτε υπερκινητικότητας/ παρορμητικότητας, από τα έξι που είναι σήμερα.
• Η ηλικία εμφάνισης συμπτωμάτων απροσεξίας ή υπερκινητικότητας/ παρορμητικότητας αλλάζει από τα 7 έτη στα 12 έτη

Η αλλαγή στην ηλικία εμφάνισης υποδηλώνει καταρχήν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθούν με σαφήνεια μέχρι τα πρώτα εφηβικά χρόνια. Η αλλαγή στον ελάχιστο απαιτούμενο αριθμό των συμπτωμάτων για τους ενήλικες αναγνωρίζει την εξελικτική πορεία της διαταραχής με την ηλικία. Οι
συγκεκριμένες μεταβολές οδηγούν σε διαφορετική διάγνωση σε ενήλικες, για τους οποίους, με βάση τα προηγούμενα κριτήρια,  ίσχυε ο προσδιορισμός της διαταραχής «σε μερική ύφεση», ενώ με βάση το DSM5, είναι άτομα με ΔΕΠΥ.
Οι διαφοροποιήσεις αυτές βέβαια αφορούν στους ειδικούς και η νεαρή ηλικία εμφάνισης των συμπτωμάτων παραμένει το σημαντικότερο διαγνωστικό στοιχείο και για τη ΔΕΠΥ ενηλίκων.

Πηγη