Αυτισμός vs. Άσπεργκερ: Ποιες οι βασικές διαφορές

πηγη

Στην τελευταία έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (DSM), του οδηγού που χρησιμοποιούν οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας κατά τη διαδικασία διάγνωσης, δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός για τις διάφορες μορφές αυτισμού, καθώς όλες κατατάσσονται στην ευρύτερη κατηγορία των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος (ASD).

Βάσει του DSM, το Σύνδρομο Άσπεργκερ δεν αποτελεί ξεχωριστή διάγνωση, αλλά αναγνωρίζεται και διακρίνεται από άλλες μορφές αυτισμού βάσει της σοβαρότητας των κοινωνικών, επικοινωνιακών και συμπεριφορικών συμπτωμάτων που εκδηλώνει το άτομο.

- Επικοινωνία

Ένα βασικό σύμπτωμα του σοβαρού αυτισμού είναι το σημαντικό επικοινωνιακό έλλειμμα. Η καθυστέρηση ή παντελής απουσία γλωσσικών δεξιοτήτων παρατηρείται συχνά στα άτομα με σοβαρό αυτισμό, καθώς στο 40% των διαγνωσμένων περιστατικών το άτομο δεν μιλά καθόλου.
Ωστόσο, ακόμη και τα άτομα που μιλούν έρχονται αντιμέτωπα με επικοινωνιακές προκλήσεις, όπως η συχνή επανάληψη λέξεων/φράσεων ή η δυσκολία έναρξης ή διατήρησης του λόγου στο πλαίσιο μιας συνομιλίας. Επίσης, τα άτομα με σοβαρό αυτισμό δυσκολεύονται να αντιληφθούν γλωσσικά σχήματα όπως το χιούμορ ή ο σαρκασμός, καθώς τείνουν να τα ερμηνεύουν κυριολεκτικά.
Τα άτομα με Σύνδρομο Άσπεργκερ, δηλαδή ήπια διαταραχή του αυτιστικού φάσματος, δεν παρουσιάζουν τις παραπάνω επικοινωνιακές δυσκολίες. Αντί να απομονώνονται κοινωνικά, τα άτομα με Άσπεργκερ είναι συχνά ιδιαίτερα φιλικά και προσιτά, επιζητώντας μάλιστα την επικοινωνία και την επαφή με άλλα άτομα. Τα εμπόδια που προκύπτουν στην περίπτωση του Άσπεργκερ εντοπίζονται κυρίως στη δυσκολία του ατόμου να διαχειριστεί την επικοινωνία. Μπορεί, για παράδειγμα, το άτομο να χρησιμοποιεί τη γλώσσα με έναν δικό του ιδιαίτερο τρόπο ή να μοιάζει κοινωνικά αδέξιο.

- Γνωστικές δεξιότητες

Μια άλλη βασική διαφορά ανάμεσα στις σοβαρές και τις ήπιες μορφές διαταραχών του αυτιστικού φάσματος αφορά τη γνωστική λειτουργία του ατόμου. Τα άτομα με αυτισμό ενδέχεται να μειονεκτούν σε επίπεδο ευφυΐας (IQ) και η κλινικά διαπιστωμένη νοητική υστέρηση αποκλείει αυτομάτως τη διάγνωση για ήπια μορφή αυτισμού.
Σε περίπτωση ήπια μορφής ASD, ενδέχεται οι γνωστικές δεξιότητες να είναι άνισα κατανεμημένες, με το άτομο να παρουσιάζει, για παράδειγμα, εξαιρετικές δεξιότητες στα Μαθηματικά αλλά σοβαρές αδυναμίες στην αφαιρετική σκέψη.


Πηγη