Το παιδί κάνει πολλά λάθη στην ορθογραφία; Αντί να το μαλώσετε δείξτε του πώς θα την μάθει ευκολότερα!

Τα παιδιά με δυσορθογραφία κάνουν αρκετά λάθη στο θέμα, αλλά κυρίως στην κατάληξη των λέξεων λόγω αδυναμία εκμάθησης των γραμματικών κανόνων και του τρόπου γραφής (δυσγραφίας ή κακογραφίας). Η δυσορθογραφία οφείλεται σε ψυχολογικά αίτια ή σε διορθωμένη αριστεροχειρία που έγινε με βίαιο τρόπο.

Έξυπνα βήματα για την αντιμετώπιση της δυσορθογραφίας:
1ο βήμα:Μαθαίνω το θέμα των λέξεων:
Παίρνω διάφορα περιοδικά ή βιβλία (που να ανταποκρίνονται στην ηλικία του παιδιού) και βρίσκω εικόνες με τις λέξεις που θέλω να διδάξω στο παιδί.
Κόβω τις εικόνες, γράφω τις λέξεις σε διάφορα χρωματιστά καρτελάκια και τις τοποθετώ κάτω από τις εικόνες.
Ζητάω από το παιδί να διαβάσει τις λέξεις και να χρωματίσει, με χρώμα της αρεσκείας του, το θέμα (αφού του έχω εξηγήσει ποιο είναι το θέμα της λέξης) των λέξεων.
Ανακατεύω τις λέξεις, του ζητώ να τις τοποθετήσει κάτω από τις αντίστοιχες εικόνες και να μου τις περιγράψει.
Υπαγορεύω τις λέξεις (με νοιάζει μόνο η ορθογραφία του θέματος των λέξεων).
Ζητάω από το παιδί στο γράμμα του θέματος της λέξης που είναι λάθος γραμμένο να ζωγραφίσει αυτό που λέει η λέξη, π.χ.) στη λέξη ‘σύκο’, στο –ύ- να ζωγραφίσει ένα σύκο.
Αν τα λάθη επιμένουν στις ίδιες λέξεις, τότε ζητάω από το παιδί να τις πλάσει με πλαστελίνη και το γράμμα που κάνει λάθος να το πλάσει με διαφορετικό χρώμα.

Φυλάω τις λέξεις που μαθαίνει κάθε φορά σ’ ένα κουτί.

2ο βήμα: Μαθαίνω τις καταλήξεις των λέξεων:
· Ομαδοποιώ τις καταλήξεις των λέξεων:
Π.Χ.) Ουσιαστικά σε –εις και ρήματα σε –εις (π.χ. αρσενικά – οι γονείς,
θηλυκά – οι ερωτήσεις και ρήματα – εσύ παίζεις).
Ουσιαστικά σε –ώ και –ο και ρήματα σε –ω (-ώ) (π.χ. θηλυκά- η Ηρώ,
Ουδέτερα – το παγωτό, ρήματα –εγώ παίζω).
Επίθετα σε –ινός, -εινός, -υνός, -ηνός, -οινός
Ρήματα σε –ώνω και ουσιαστικά σε –ώμα (π.χ., εγώ στρώνω
–το στρώμα).
· Παίρνω μια ομάδα ( π.χ. ουσιαστικά και ρήματα σε –εις) και πάνω σε χαρτόνι γράφω όσες περισσότερς λέξεις μπορώ με τις διδασκόμενες καταλήξεις (π.χ. αρσενικά: οι γονείς, θηλυκά: οι τάξεις, ρήματα: εσύ τρέχεις). Του εξηγώ πως η κατάληξη –εις μπορεί να τη βρει στα αρσενικά σε –έας, όπου ο πληθυντικός αριθμός είναι -εις και στα θηλυκά σε –η, όπου ο πληθυντικός αριθμός είναι -εις αλλά και στα ρήματα.
· Ζητάω από το παιδί να διαβάσει τις λέξεις και να τις αντιγράψει σε χαρτί ή στον υπολογιστή, ξεχωρίζοντας την κατάληξη. Ύστερα, με κόκκινο χρώμα χρωματίζει την κατάληξη –εις των ουσιαστικών, λέγοντας πότε το ουσιαστικό είναι αρσενικό και πότε θηλυκό και με πράσινο χρώμα χρωματίζει την κατάληξη –εις των ρημάτων.
· Γράφω προτάσεις χρησιμοποιώντας λέξεις της ομάδας και ζητάω από το παιδί να χρωματίσει με κόκκινο τις καταλήξεις των ουσιαστικών σε –εις και με πράσινο τις καταλήξεις των ρημάτων σε –εις.
· Γράφω προτάσεις, αφήνοντας κενό την κατάληξη των λέξεων και ζητάω από το παιδί με κόκκινο χρώμα να συμπληρώσει την κατάληξη –εις, όταν η λέξη είναι ουσιαστικό και με πράσινο χρώμα να συμπληρώσει την κατάληξη –εις, όταν η λέξη είναι ρήμα.
· Ζητάω από το παιδί να πλάσει με πλαστελίνη κάποιες από τις λέξεις της ομάδας, πλάθοντας, πάντα την κατάληξη των ουσιαστικών με κόκκινη πλαστελίνη και την κατάληξη των ρημάτων με πράσινη πλαστελίνη.
· Συνεχίζω με τον ίδιο ρυθμό και στις άλλες ομάδες των καταλήξεων. Προχωράω, όμως, μόνο όταν έχω σιγουρευτεί πως το παιδί έχει εμπεδώσει τις συγκεκριμένες καταλήξεις και γνωρίζει τους γραμματικούς κανόνες.
· Φυλάω σε κουτί τις ομάδες των λέξεων που έχω διδάξει.

3ο βήμα: Μαθαίνω την ορθογραφία του σχολείου:
· Διαβάζω δυνατά την ορθογραφία που έχει το παιδί. Αργότερα, το ίδιο κάνει και το παιδί.
· Παίρνω τις βασικές λέξεις της ορθογραφίας και ξεχωρίζω το θέμα από την κατάληξη.
· Ζητάω από το παιδί με ένα χρώμα να χρωματίσει το θέμα της λέξης και με άλλο χρώμα την κατάληξη.
· Ύστερα, αν π.χ.) έχει για ορθογραφία τη λέξη ‘κατεβ-αίνω’, ζητάω από το παιδί στο πάνω από το ‘-εβ-΄ να ζωγραφίσει ένα παιδάκι που κατεβαίνει τα σκαλιά. Για την κατάληξη της λέξης, το παιδί μου εξηγεί το γραμματικό κανόνα, ότι δηλαδή η λέξη ‘κατεβαίνω΄ είναι ρήμα σε –αίνω.
· Αφού ολοκληρώσω με τον ίδιο τρόπο όλες τις λέξεις, του υπαγορεύω την ορθογραφία δυνατά και καθαρά.
· Μόλις τελειώσω, το παιδί παίρνει ένα μαρκαδοράκι και κάνει αυτοδιόρθωση.
· Το παιδί αντιγράφει τις λέξεις που έκανε λάθος, κάνοντας το ή τα γράμματα που δεν έγραψε σωστά λίγο μεγαλύτερα και τα χρωματίζει.
· Φτιάχνουμε μαζί μια μικρή ιστορία, χρησιμοποιώντας τις λέξεις που έκανε λάθος και κάτω από την ιστορία κάνει την αντίστοιχη ζωγραφιά.
· Το πρωί, πριν φύγει το παιδί για το σχολείο, του υπαγορεύω πάλι την ορθογραφία.
Η αλήθεια είναι πως το φαινόμενο της Δυσορθογραφίας ταλαιπωρεί πολύ τα παιδιά με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες. Η σωστή, όμως, ενημέρωση και καθοδήγηση βοηθούν τα παιδιά να γίνουν λειτουργικά και να ανακτήσουν την αυτοπεποίθησή τους, καθώς η γραφή αποτελεί ένας σημαντικός τρόπος έκφρασης. Τα παραπάνω έξυπνα βήματα για την αντιμετώπιση της δυσορθογραφίας είναι ασκήσεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κυρίως από τους γονείς και έχουν τη δυνατότητα εμπλουτισμού.

Ιωάννα Δημητριάδου

Πηγή

Συγκίνηση για τον 11χρονο τυφλό σημαιοφόρο στον Πειραιά..Πολλά ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

Πηγαίνει σχολείο στον Πειραιά με τα παιδιά που δεν έχουν προβλήματα όρασης 

Πριν 11 χρόνια γεννήθηκε χωρίς την όρασή του, αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να σηκώσει την 28η Οκτωβρίου τη σημαία του σχολείου του μιας και είναι αριστούχος. 

Ο Γιάννης Πολονύφης είναι ολικά τυφλός, παρόλα αυτά φοιτά στο 35ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά, μαζί με παιδιά που δεν έχουν προβλήματα όρασης.


Οι συμμαθητές του καθημερινά του «δανείζουν» την όρασή τους όπου χρειάζεται και εκείνος χάρη στη δύναμη της θέλησής του έγινε σημαιοφόρος και ετοιμάζεται να προοδεύσει και στο Μουσικό Γυμνάσιο Αλίμου.



Δίπλα του, αθόρυβος εθελοντής ο συνταξιούχος πλέον δάσκαλος Ειδικής Αγωγής κ. Αλέξης Γκλίνος, ο πρώτος δάσκαλος που εφάρμοσε στην Ελλάδα το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ήλιος» που αφορά στην ένταξη τυφλών μαθητών σε κοινή σχολική τάξη.
«Πέρσι βγήκα στη σύνταξη υποχρεωτικά αλλά δε φεύγω από το σχολείο αν και ο Γιάννης μου δεν πάρει το απολυτήριο του», δηλώνει ο δάσκαλος και εξηγεί: «Τέλη της δεκαετίας του ’90 ξεκινήσαμε εκπαιδευτικά να εντάσσουμε παιδιά με προβλήματα όρασης στην κοινή σχολική τάξη, προετοιμάζοντας τα έτσι και για την ένταξή τους στην κοινωνία. Μετά το Γιάννη που φέτος τελειώνει τη Στ’ τάξη, από ότι φαίνεται το ιστορικό αυτό τμήμα ένταξης τυφλών μαθητών εδώ στον Πειραιά θα σβήσει».



 Ο 11χρονος Γιάννης μένει στου Ζωγράφου και κάνει καθημερινά αρκετά χιλιόμετρα για να παρακολουθεί αυτό το πρότυπο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στον Πειραιά.

           
«Την ίδια στιγμή που μόνο 2 στα 10 παιδιά με αναπηρία στην Ελλάδα καταφέρνουν να πάνε στο σχολείο, ο Γιάννης σηκώνει σήμερα ψηλά τη σημαία της δύναμης, της θέλησης και της αισιοδοξίας, κόντρα στις δυσκολίες των καιρών», δηλώνει ο νεαρός δικηγόρος και Επικεφαλής της Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, παλιός μαθητής διακριθείς και ο ίδιος στο ίδιο σχολείο με τον ίδιο δάσκαλο.



«Η έλλειψη χρηματοδότησης, τα κενά στο ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό, η απουσία υλικοτεχνικής υποδομής και η διαχρονική έλλειψη σωστού, ολοκληρωμένου και ανθρωποκεντρικού σχεδιασμού από την πολιτεία για την εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία, έκαναν και κάνουν καθημερινά τη ζωή μας δύσκολη. Τα χρωστάμε όλα στους γονείς μας και στις οικογένειες μας που έχουν μάθει να μη λυγίζουν και να μας δίνουν δύναμη για να τα καταφέρουμε», εξηγεί ο κ. Αυγουλάς.
           
Ο 11χρονος Γιάννης παίζει πιάνο από μικρός και την περασμένη εβδομάδα, με τις φωνητικές του ικανότητες συγκίνησε την Μαρίζα Κωχ, η οποία θέλησε να τον γνωρίσει και να τον ακούσει. Η γνωστή τραγουδίστρια του έπαιξε πιάνο και ο μικρός Γιάννης τραγουδώντας «Στο Περιγιάλι Το Κρυφό» του Μίκη Θεοδωράκη συγκλόνισε με την ερμηνεία του τους παρευρισκόμενους.



Τον περασμένο Ιούλιο ο 11χρονος χάρισε τη φωνή του συμμετέχοντας αφιλοκερδώς σε φιλανθρωπική μουσική εκδήλωση για το Σύλλογο Φίλων Παιδιών με καρκίνο «Ελπίδα», τραγουδώντας μαζί με τον Μπάμπη Στόκα, την Ελένη Τσαλιγοπούλου και την «Ορχήστρα των Ονείρων» σε μεγάλη συναυλία στο Ίλιον.
    
«Δεν το διάλεξα να γεννηθώ τυφλός. Αυτό που διάλεξα είναι να είμαι καλός μαθητής και ξέρω ότι όταν μεγαλώσω θα ασχολούμαι επαγγελματικά με τη μουσική που την αγαπώ πολύ και με ταξιδεύει. Γράφω και εγώ δικούς μου στίχους ενώ μπορώ ακούγοντας μια φορά ένα τραγούδι να επαναλάβω τη μελωδία του στο πιάνο. Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να είναι μόνο χαρούμενα αυτά και οι οικογένειες τους και ας τους έχει τύχει κάποια δυσκολία στη ζωή τους», εύχεται ο μικρός Γιάννης Πολονύφης λίγο πριν την κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο των Ηρώων του ’40 στον Πειραιά, με την οικογένειά του πάντα δίπλα του.
 
Πηγή φωτογραφικού υλικού
Πηγή

Πρωτοποριακό...Kinems: Τα Διαδραστικά Παιχνίδια στην Ειδική Εκπαίδευση

H Kinems αναπτύσσει εκπαιδευτικά διαδραστικά παιχνίδια για παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, όπως ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας) ή Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες.
Η πρωτοποριακή τεχνολογία της κάμερας Kinect της Microsoft εξασφαλίζει φυσική αλληλεπίδραση μεταξύ χρήστη και οθόνης. Ουσιαστικά καταργείται η ανάγκη διαμεσολάβησης μιας δεύτερης συσκευής (χειριστήριο, ποντίκι, πληκτρολόγιο), ή της άμεσης επαφής με τη συσκευή (touch). Ο ίδιος ο χρήστης γίνεται το τηλεχειριστήριο, αφού η κάμερα Kinect ανιχνεύει τη φυσική κίνηση του.

Το παιδί ελέγχει το παιχνίδι από απόσταση, χωρίς να έρχεται σε επαφή με την οθόνη, γεγονός που κάνει την εκπαιδευτική διαδικασία διασκεδαστικότερη και τη μετατρέπει σε μοναδική εμπειρία. Κάθε δραστηριότητα προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες και τις δυνατότητες του κάθε παιδιού.
Η καινοτόμος αυτή ιδέα πολύ σύντομα προσέλκυσε το ενδιαφέρον τόσο του ακαδημαϊκού, όσο και του επιχειρηματικού κόσμου, και άμεσα η τεχνολογία του Kinect βρήκε εφαρμογή σε πολλά νέα πεδία, όπως στην ιατρική για αποθεραπεία και και στην ειδική αγωγή.
Για πρώτη φορά φέτος η Kinems χορηγεί πιστοποιημένη επάρκεια μέσα από 3 κύκλους σεμιναρίων (GUIDE- PROFESSIONAL- PLUS). Το πρώτο σεμινάριο του κύκλου GUIDE θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015 στην Αθήνα.

 Πηγή

Πως θα εκπαιδεύσουμε ένα παιδί με αυτισμό στην ανάγνωση (Βίντεο)

πηγη

Όταν θέλουμε να διδάξουμε ανάγνωση στα παιδιά με αυτισμό θα πρέπει να κάνουμε απλές κινήσεις και οχι σύνθετες για να αποφύγουμε την σύγχηση πληροφοριών.
Ετσι μπορούμε στην αρχή να φτιάξουμε ένα δικό μας τετράδιο με μια εικόνα πολύ απλή όπως ένας σκύλος ή μια γάτα και να χρησιμοποιήσουμε μια πρόταση (1 γραμμή), όπως πχ η ο σκύλος τρέχει...
Χωρίς χρώματα μόνο με μαύρες γραμμές, γενικά δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε περιττές πληροφορίες, όσο πιο απλό τόσο πιο καλό!


Παρακολουθήστε το βίντεο

Ανακάλυψη στον αυτισμό: Λιγότεροι νευρώνες στην αμυγδαλή του εγκεφάλου

πηγη

Τα αγόρια που πάσχουν από αυτισμό, έχουν λιγότερους νευρώνες στις περιοχές του εγκεφάλου που έχουν σημαντικό ρόλο στα συναισθήματα και στη μνήμη.
Η συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που έχει καθοριστικό ρόλο στη συναισθηματική ζωή, στη μνήμη και στην κοινωνικότητα και που περιέχει τις εν λόγω λειτουργικές δομές των νευρώνων, είναι η αμυγδαλή. Οι νευρώνες είναι τα εγκεφαλικά κύτταρα που ευθύνονται για τη δημιουργία και μεταφορά των ηλεκτρικών σημάτων στα οποία βασίζεται η λειτουργία του εγκεφάλου.

Για πρώτη φορά ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν το ξεχωριστό αυτό νευρολογικό και ανατομικό χαρακτηριστικό που υπάρχει στον εγκέφαλο των ανθρώπων που πάσχουν από αυτισμό.
Ήταν μέχρι σήμερα γνωστό ότι ο αυτισμός είναι ένα πρόβλημα της ανάπτυξης του εγκεφάλου. Όμως το που, πως και πότε δημιουργείτο η ανωμαλία αυτή στον εγκέφαλο των αυτιστικών ήταν άγνωστο.
Οι Αμερικανοί ερευνητές εξέτασαν τους εγκεφάλους από 9 άνδρες και παιδιά, ηλικίας από 10 έως 44 ετών που έπασχαν από αυτισμό και που είχαν αποβιώσει. Συγκρίναν τα ευρήματα τους με εκείνα από 10 άλλα άτομα με αυτισμό που αποβίωσαν και είχαν ανάλογα χαρακτηριστικά.
Το ερώτημα που τίθεται λογικά τώρα, είναι γιατί οι αυτιστικοί έχουν μικρότερο αριθμό νευρώνων στην αμυγδαλή του εγκεφάλου τους; Παράλληλα μήπως υπάρχουν και άλλες ανατομικές και λειτουργικές δομές του εγκεφάλου των αυτιστικών που παρουσιάζουν αξιόλογες ανωμαλίες;
Με τα σημερινά δεδομένα ο αυτισμός, προσβάλλει 1 στα 166 παιδιά και κυρίως τα αγόρια. Πρόκειται για πάθηση η οποία διαρκεί για όλη τη ζωή και χαρακτηρίζεται από διαταραχές της κοινωνικότητας και της επικοινωνίας.
Ενώ οι δείκτες της συμπεριφοράς του αυτισμού είναι καλά γνωστοί, το αντίθετο συμβαίνει για την κατανόηση των νευρολογικών ανωμαλιών που βρίσκονται στη γένεση και εξέλιξη της νόσου.
Ο ρόλος ανωμαλιών της αμυγδαλής του εγκεφάλου στον αυτισμό, άρχισε να διαφαίνεται από τη δεκαετία του 1980. Αυτό βασικά οφειλόταν στο γεγονός ότι άρχιζε τότε να γίνεται κατανοητός ο ρόλος της αμυγδαλής στο συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου και στη μνήμη που έχει βασικό ρόλο στην κοινωνικότητα.

Πηγή

10 συμβουλές για την καθημερινή υπαγόρευση της ορθογραφίας

πηγή

Η υπαγόρευση της ορθογραφίας ίσως καταντάει μια μονότονη ρουτίνα στην καθημερινότητα του σχολείου. «Βγάλτε τα τετράδια της ορθογραφίας!», δεν υπάρχει δασκάλα και δάσκαλος που να μην έχει πει αυτή τη φράση. Καλό θα ήταν αυτή η συνήθεια να εξελιχθεί σε κάτι πιο δημιουργικό.

1. Η καθημερινή υπαγόρευση ορθογραφίας δεν είναι απαραίτητη
Δεν είναι απαραίτητο να υπαγορεύουμε καθημερινά λέξεις και προτάσεις στα παιδιά για να τα ελέγχουμε, πρώτον διότι υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί τρόποι για να γίνει αυτό και δεύτερον γιατί το να θυμάται το παιδί να γράφει την πρόταση που αντέγραψε την προηγούμενη μέρα δε σημαίνει ότι έχει μάθει την ορθογραφία πραγματικά, μπορεί απλώς να την έχει αποστηθίσει προσωρινά και μόλις εσείς γράψετε το «Άριστα!» εκείνο να σβήσει απ” το μυαλό του τα πολύ σωστά ωμέγα και ήτα που έβαλε στις λέξεις. Καλό είναι να αναζητήσετε κι άλλους τρόπους για να ελέγχετε τα παιδιά και να τα ωθείτε να εξασκούνται στην ορθογραφία (στο Blog αυτό θα βρείτε πολλούς!).
2. Όχι με το «καλημέρα σας»!
Δε χρειάζεται με το «Καλημέρα σας» να βγάζουν τα παιδιά το τετράδιο της ορθογραφίας. Το πρώτο μισάωρο που τα παιδιά είναι πάντα πιο ήρεμα είναι καλό να το αφιερώνουμε στην παράδοση νέας γνώσης. Μια καλή στιγμή για την ορθογραφία είναι πριν το διάλειμμα. Υπολογίστε το χρόνο που θα τους πάρει και σταματήστε το μάθημα ας πούμε 10 λεπτά πριν το κουδούνι. Έτσι έχετε διπλό όφελος, από τη μία θα έχετε τον έλεγχο του χρόνου που θα αφιερώσετε σε αυτή τη δραστηριότητα κι από την άλλη τα παιδιά θα ξέρουν ότι υπάρχει ένα προκαθορισμένο «τέλος χρόνου» και δε θα χασομερούν.

3. Αλλάξτε την πρόταση της αντιγραφής
Δεν είναι ανάγκη να υπαγορεύετε στα παιδιά την ίδια πρόταση που είχαν στο σπίτι για αντιγραφή, αλλάξτε τη λίγο ή αξιοποιείστε τη με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, αν είχαν στο σπίτι να αντιγράψουν: «Πήγα για ψώνια με τη μαμά.» ζητήστε τους να γράψουν κάτι παρόμοιο, π.χ. «Χθες πήγαμε με τη μαμά στα μαγαζιά και κάναμε ψώνια», κρατώντας τις λέξεις που θέλετε να ελέγξετε και αλλάζοντας κάποιες από τις υπόλοιπες. Με την ίδια λογική μπορείτε να δώσετε στα παιδιά 3-4 από τις λέξεις της ορθογραφίας και να τους ζητήσετε να φτιάξουν μια δική τους πρόταση, σε αυτήν την περίπτωση μπορείτε να προσθέσετε και μια τελείως άσχετη λέξη για να εξασκήσετε τη φαντασία τους ή για πλάκα (π.χ. ψώνια, μαγαζιά, πήγα, πιγκουίνος)

πηγή

4. Ζωγραφίστε την ορθογραφία στον πίνακα
Στην Α΄ τάξη κυρίως βοηθάει να ζωγραφίζετε την ορθογραφία στον πίνακα. Έτσι δε χρειάζεται να την υπαγορεύετε συνεχώς και επιπλέον, τα παιδιά αντιλαμβάνονται καλύτερα αυτό που γράφουν. Επίσης, όποιο παιδί τελειώσει την ορθογραφία του, περιμένοντας να τελειώσουν οι υπόλοιποι μπορεί να φτιάξει κι εκείνο τη ζωγραφιά της πρότασης. Μην ανησυχείτε για τις ζωγραφικές σας ικανότητες, όπως κι τα κάνετε τα παιδιά θα καταλάβουν, πρώτον γιατί θα τους το έχετε ήδη εξηγήσει και δεύτερον γιατί γι” αυτά η δασκάλα τους είναι η πιο καλή ζωγράφος!
5. Διόρθωση μαζί με το παιδί
Η διόρθωση της ορθογραφίας είναι μια ευκαιρία για να συζητήσουμε με τα παιδιά για τα λάθη τους ή να τα επιβραβεύσουμε, πέρα από το «Άριστα!», με μία ενθουσιώδη κουβέντα ή ένα χάδι. Άρα καλό είναι να γίνεται η διόρθωση μαζί με το παιδί. Μπορούμε, ας πούμε, να πηγαίνουμε στο θρανίο του κάθε παιδιού που έχει τελειώσει και απευθείας να το διορθώνουμε. Μέχρι να τελειώσουν όλοι μπορεί να ξαναδεί τα λάθη του ή να γράψει 2-3 φορές μια λέξη που δεν ήξερε. Αυτό είναι πιο πρακτικό και για εμάς γιατί γλιτώνουμε το: Μάζεψε τα τετράδια, κουβάλα τα στο γραφείο, ψάξε πού έγραψε σήμερα…;, διόρθωσε και σχολίασε μόνη σου τα λάθη ξεφυσώντας, ξανακουβάλα, ξαναμοίρασε, και τελικά εκείνα κοιτάνε μόνο το αυτοκόλλητο και ποτέ τις διορθώσεις…
6. Άλλοι τρόποι διόρθωσης
Η υπαγόρευση και η διόρθωση της ορθογραφίας είναι μια ρουτίνα. Τα παιδιά αγαπούν τη ρουτίνα γιατί τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια, καλό όμως είναι κάποιες φορές να «σπάμε» τις συνήθειες για αλλαγή. Μπορείτε κάποιες μέρες να μη διορθώνετε εσείς τις ορθογραφίες αλλά να ανταλλάξουν τα παιδιά τετράδια και να διορθώνει ο ένας τον άλλο, ή να αυτοδιορθώνονται ψάχνοντας στο λεξικό ή στο βιβλίο.
7. Οργανώστε τις επιβραβεύσεις σας
Η επιβράβευση είναι σημαντική, ειδικά στις μικρές τάξεις. Κάθε δασκάλα έχει σίγουρα τη δική της κλίμακα (Άριστα, Μπράβο, Πολύ καλά…). Μπορείτε να συνδυάσετε με αυτά και ανάλογα «δωράκια», ας πούμε για τα πολύ καλά γράμματα και τη σωστή γραφή να δίνετε ένα γυαλιστερό αυτοκόλλητο, για τους καλούς μια σφραγίδα ενώ γι” αυτόν που δεν ολοκλήρωσε την εργασία να μη δίνετε κάτι. Ίσως σε μια δύσκολη ή επαναληπτική ορθογραφία όσοι τα πάνε καλά να κερδίσουν ένα μπαλόνι ή μια καραμέλα! Αν κρατάτε μακροχρόνια το ίδιο σύστημα επιβράβευσης τα παιδιά θα αρχίσουν να επιζητούν το καλύτερο που έχετε να τους δώσετε προσπαθώντας για το καλύτερο απ” τη μεριά τους. Όλα τα παραπάνω χωρίς να συγκρίνετε τα παιδιά μεταξύ τους, αλλά με τον καλύτερό τους εαυτό.


8. Μηνιαίος στόχος
Αν δείτε ότι οι μαθητές σας δεν έχουν κίνητρο μπορείτε να τους θέσετε έναν στόχο, αν τα πάνε καλά Χ φορές στην ορθογραφία θα ανταμειφθούν με κάτι που τους αρέσει. Παρακάτω βλέπετε ένα παράδειγμα μηνιαίου στόχου όπου μπορείτε να κολλάτε αυτοκόλλητα για κάθε επιτυχημένη ορθογραφία του παιδιού.
9. Η ζαλισμένη δασκάλα
Κάποια μέρα αντί να γράψουν τα παιδιά την ορθογραφία ζητήστε από εκείνα να σας υπαγορεύσουν μια πρόταση και γράψτε τη στον πίνακα κάνοντας όσα περισσότερα λάθη μπορείτε. Στη συνέχεια ζητήστε από τα παιδιά να διορθώσουν τα λάθη σας αιτιολογώντας. Αυτό θα τα κάνει να συνειδητοποιήσουν όσα νιώθετε εσείς όταν βλέπετε τα αδικαιολόγητα λάθη τους. Επιπλέον, η αναζήτηση των λαθών και η διόρθωση τα εξασκεί στην ορθογραφία.
10. Όχι αυστηρότητα
Η ορθογραφία προκαλεί άγχος στα παιδιά, ας μην τους φορτώνουμε κι άλλη πίεση. Όταν τα παιδιά κάνουν αδικαιολόγητα λάθη σε διδαγμένες λέξεις καλύτερα να αναζητήσουμε το λόγο που αυτό συμβαίνει κι όχι να τα μαλώνουμε. Ίσως να μη διάβασαν αλλά μπορεί και να έχουμε μια ένδειξη μαθησιακών προβλημάτων. Ιδιαίτερα στην παραγωγή γραπτού λόγου καλύτερα να κάνουμε τα «στραβά μάτια» σε κάποια λάθη, διαφορετικά θα καταλήξουμε να καταπιέζουμε τη δημιουργική τους σκέψη από το φόβο του λάθους.

Πηγή

Δραστηριότητες και γλωσσικά παιχνίδια για την ανάπτυξη της ομιλίας των παιδιών

πηγη

-Ενθαρρύνετε το μωρό σας να παράγει ήχους που αποτελούνται από φωνήεντα ή σύμφωνο- φωνήεν όπως: «μα», «ντα» και «μπα».
-Ενισχύστε τις προσπάθειες διατηρώντας τη βλεμματική επαφή και ανταποκριθείτε χρησιμοποιώντας διαφορετική φωνητική έμφαση. Για παράδειγμα, υψώστε τον τόνο της φωνής σας για να διατυπώσετε μια ερώτηση.
-Μιμηθείτε το γέλιο και τις εκφράσεις του προσώπου του μωρού σας.
-Μάθετε στο παιδί να μιμείται τις πράξεις σας (χειροκροτήματα, φιλάκια κλπ)
-Μιλήστε του στις κοινές σας καθημερινές δραστηριότητες π.χ. καθώς το πλένετε, το ταΐζετε και το ντύνετε. Μιλήστε του σχετικά με το πού πάτε και τι θα κάνετε καθώς και ποιον και τι θα δείτε.
-Αναγνωρίστε και κατονομάστε τα χρώματα.
-Μετρήστε αντικείμενα.
-Χρησιμοποιήστε χειρονομίες για να δείξετε μία έννοια (πχ αντίο).
-Παρουσιάστε ήχους ζώων για να συνδέσετε έναν ήχο με μια συγκεκριμένη έννοια: «το σκυλί κάνει γαβ-γαβ».
-Δημιουργήστε μικρές φράσεις από τους ήχους ή τις μεμονωμένες λέξεις που χρησιμοποιεί το μωρό σας, π.χ. «Μαμά», «Πού είναι η μαμά; »
-Διαβάστε μαζί βιβλία! Μερικές φορές «διάβασμα» είναι και η περιγραφή εικόνων σε ένα βιβλίο χωρίς να ακολουθείται το γραπτό κείμενο. Επιλέξτε βιβλία τα οποία είναι ανθεκτικά και έχουν μεγάλες πολύχρωμες εικόνες οι οποίες δεν έχουν πολλές λεπτομέρειες. Ρωτήστε το παιδί σας, « Τι είναι αυτό;» και ενθαρρύνετε την κατονομασία και την αναγνώριση των οικείων αντικειμένων στο βιβλίο.

2 μέχρι 4 ετών
-Χρησιμοποιείστε απλή και καθαρή ομιλία για το παιδί π.χ. εύκολες λέξεις και μικρές φράσεις.
-Επαναλάβετε ότι λέει το παιδί σας, έτσι δείχνετε ότι καταλαβαίνετε. Επεκτείνετε τα λεγόμενα του σε μικρές φράσεις. Για παράδειγμα: «Χυμός» «Έχω χυμό. Έχω χυμό μήλου».
-Φτιάξτε ένα λεύκωμα από οικεία αντικείμενα κόβοντας εικόνες. Ομαδοποιήστε τις εικόνες σε κατηγορίες όπως: ρούχα, φρούτα, παιχνίδια. Δημιουργήστε χαριτωμένες-αστείες εικόνες αναμιγνύοντας και ταιριάζοντας εικόνες. Μπορείτε, για παράδειγμα, να κολλήσετε μια φωτογραφία ενός σκύλου πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Μιλήστε για το τι είναι λάθος στην εικόνα και τους τρόπους για να το αλλάξετε.

-Κοιτάξτε μαζί με το παιδί οικογενειακές φωτογραφίες και ονομάστε τα πρόσωπα. Χρησιμοποιήστε απλές προτάσεις για να περιγράψετε τι συμβαίνει στις φωτογραφίες (π.χ. «Η Ελένη κολυμπάει στη θάλασσα»).
-Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει και να κάνει ερωτήσεις. Για παράδειγμα: παίξτε το παιχνίδι ναι ή όχι, ρωτήστε «Είσαι αγόρι;», «Είσαι η Μαρία;», «Μπορεί να πετάξει η γάτα;». Ενθαρρύνετε το παιδί σας να δημιουργήσει ερωτήσεις για να σας ξεγελάσει.
-Κάνετε ερωτήσεις με δυνατότητα επιλογής. (Π.χ. «Θέλεις ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι;», « Θέλεις να φορέσεις την κόκκινη ή τη μπλε μπλούζα;»).
-Εμπλουτίστε το λεξιλόγιο. Για παράδειγμα, ονομάστε μέρη του σώματος, και μάθετε τι κάνετε με αυτά. « Αυτή είναι η μύτη μου. Μπορώ να μυρίζω λουλούδια, μπισκότα, και σαπούνι.»
-Τραγουδήστε απλά τραγούδια και απαγγείλετε παιδικά ποιήματα για να δείξετε το ρυθμό και τον τρόπο ομιλίας. (πχ μια ωραία πεταλούδα)
-Τοποθετήστε όμοια αντικείμενα σε ένα καλάθι (π.χ. πολλές διαφορετικές μπάλες). Βάλτε το παιδί να πάρει ένα αντικείμενο και να σας πει πώς ονομάζεται και πώς το χρησιμοποιούμε. (π.χ.«Είναι η μπάλα μου. Παίζω με αυτή.»)

4 μέχρι 6 ετών
-Όταν το παιδί σας ξεκινάει μια συνομιλία, δώστε όλη την προσοχή σας (κοιτάξτε το στα μάτια, κουνήστε το κεφάλι, πείτε φωνούλες ή λέξεις για να το ενθαρρύνουν να συνεχίσει όπως: αα…, μμμ.., αχάαα, αλήθεια;
-Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας προσέχει πριν μιλήσετε. Για παράδειγμα, ότι σας κοιτάει και δεν είναι η προσοχή του στραμμένη σε κάποιο παιχνίδι.
– Ενθαρρύνετε και επαινέστε όλες τις προσπάθειες για ομιλία. Δείξτε ότι καταλαβαίνετε τη λέξη ή την φράση του/της π.χ. εκπληρώνοντας το αίτημα.
-Συνεχίστε να εμπλουτίζετε το λεξιλόγιο. Παρουσιάστε μια καινούρια λέξη και δώστε τον ορισμό της ,ή χρησιμοποιείστε την μέσα σε κείμενο το οποίο να είναι εύκολα κατανοητό. Αυτό μπορεί να γίνει με αστείο τρόπο. Για παράδειγμα μπορείτε να αλλάξετε τον τόνο της φωνής σας ή να κάνετε περίεργους μορφασμούς.
-Μιλήστε για χωρικές σχέσεις ( αρχικός, μεσαίος, τελευταίος), (δεξί- αριστερό), και αντίθετα (πάνω και κάτω, ανοικτός –κλειστός).
-Δώστε μια περιγραφή ή πληροφορίες και ζητήστε από το παιδί να αναγνωρίσει αυτό που περιγράφετε. Για παράδειγμα: « τι χρησιμοποιούμε για να καθαρίσουμε το πάτωμα (σκούπα)». «Είναι κρύο, γλυκό και καλό για επιδόρπιο. Μου αρέσει η γεύση φράουλα» (παγωτό).
-Δουλέψτε σχηματίζοντας και εξηγώντας κατηγορίες. Π.χ. αναγνωρίστε το αντικείμενο το οποίο δεν ανήκει στην ομάδα με παρόμοια αντικείμενα: « Ένα παπούτσι δεν ανήκει μαζί με το πορτοκάλι ή το μήλο, επειδή δεν τρώγεται, δεν είναι στρογγυλό και δεν είναι φρούτο».

πηγη

-Βοηθήστε το παιδί σας να ακολουθήσει οδηγίες δυο και τριών βημάτων: «Πήγαινε στο δωμάτιο σου και φέρε το βιβλίο σου».
-Ενθαρρύνετε το παιδί σας να δίνει οδηγίες. Ακολουθήστε τις οδηγίες του/ της καθώς αυτός/ αυτή εξηγεί πώς να φτιάξεις ένα πύργο στην άμμο.
-Παίξτε παιχνίδια με το παιδί σας όπως: «Σπίτι». Ανταλλάξτε ρόλους στην οικογένεια, με εσάς να προσποιήστε το παιδί. Μιλήστε για τα διαφορετικά δωμάτια και έπιπλα μέσα στο σπίτι.
-Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια με κανόνες. Βοηθήστε τα παιδιά να κατανοήσουν και να ακολουθούν τους κανόνες σημειώνοντας σε πίνακα ή χαρτί τυχόν ζαβολιές του κάθε παίκτη.
-Η τηλεόραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα πολύτιμο εργαλείο. Μιλήστε για τους χαρακτήρες. Είναι χαρούμενοι ή λυπημένοι; Βάλτε του να μαντέψει τι μπορεί να συμβεί μετά. Ζητήστε από το παιδί να αφηγηθεί την ιστορία. Παίξτε μια σκηνή μαζί ή δώστε ένα διαφορετικό τέλος.

–Εκμεταλλευτείτε τις καθημερινές δραστηριότητες. Για παράδειγμα, ενώ βρίσκεστε στην κουζίνα, ενθαρρύνετε το παιδί σας να ονομάσει τα σκεύη που απαιτούνται. Συζητήστε για τα υλικά, το χρώμα, την υφή και τη γεύση. Από πού παράγεται το φαγητό; Ποια φαγητά σου αρέσουν; Ποια απεχθάνεσαι; Ποιος θα καθαρίσει; Δώστε έμφαση στη χρήση αντωνυμιών ζητώντας του να βάλει την πετσέτα πάνω στη καρέκλα, μέσα στο ψυγείο ή κάτω από το τραπέζι. Αναγνωρίστε σε ποιον ανήκει η πετσέτα: “Είναι η πετσέτα σου. Είναι της αδελφής σου. Είναι του Κώστα”.
-Ενώ ψωνίζετε στην αγορά, συζητήστε τι θα αγοράσετε, πόσο χρειάζεστε και τι θα φτιάξετε. Συζητήστε για το μέγεθος (μεγάλο- μικρό), σχήμα (μακρύ- στρόγγυλο- τετράγωνο) και βάρος ( βαρύ- ελαφρύ).
-Διαβάστε χιουμοριστικά βιβλία προσπαθώντας να εξηγήσετε τι είναι αυτό που τα κάνει αστεία. Π.χ. μπορεί να είναι μια λέξη με διφορούμενη σημασία. Μπορεί να είναι μια αλλαγή του ήχου, ο διαφορετικός τρόπος τονισμού των λέξεων, η χρήση λέξεων ή φράσεων ανάποδα ή προτάσεις που δεν εννοούν αυτό που λένε(μεταφορικές).

Νταλοπούλου Ελένη. Λογοθεραπεύτρια.

Πηγή

Ο ρόλος του παιδαγωγού στον παιδικό ιδεοψυχαναγκασμό

πηγη

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες ιδεοληψίες ή/και καταναγκασμούς, οι οποίοι προκαλούν έντονη υποκειμενική ενόχληση στο άτομο που τους βιώνει, καθώς καταναλώνει περισσότερο από μία ώρα την ημέρα για την ενασχόληση μαζί τους, με αποτέλεσμα να προκαλούν σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητας στην καθημερινότητά του, επηρεάζοντας τις συνήθειές του, το σχολείο και τις σχέσεις του με τους άλλους. Οι ιδεοληψίες είναι επίμονες ιδέες, σκέψεις, παρορμήσεις ή εικόνες, τις οποίες το άτομο βιώνει ως εισβολή και του προκαλούν άγχος και δυσφορία. Το άτομο αναγνωρίζει τις σκέψεις αυτές ως παράλογες και ανεπιθύμητες και συνήθως συνοδεύονται από συναισθήματα φόβου. Πιθανώς τα παιδιά να μην δύνανται να περιγράψουν επακριβώς το περιεχόμενο των ιδεοληψιών. Οι καταναγκασμοί είναι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ή νοητικές πράξεις, τις οποίες το άτομο νιώθει αναγκασμένο να εκτελέσει ως απάντηση στην ιδεοληψία. Οι καταναγκασμοί μειώνουν το άγχος που δημιουργούν οι ιδεοληψίες, καθώς το άτομο θεωρεί ότι αποτρέπουν να συμβεί αυτό για το οποίο φοβάται, που ορίζεται από την έμμονη σκέψη-ιδεοληψία. Το άτομο γνωρίζει ότι οι καταναγκαστικές πράξεις στις οποίες προβαίνει είναι ανούσιες. Ωστόσο τα παιδιά και οι έφηβοι είναι λιγότερο πιθανό να έχουν αυτή την επίγνωση.

Τα συμπτώματα που παρατηρούνται στα παιδιά με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ουσιαστικά δεν διαφέρουν από αυτά των ενηλίκων. Αυτά που εμφανίζονται συχνότερα αφορούν ιδεοληψίες μόλυνσης και καταναγκαστικό πλύσιμο, έντονους φόβους των παιδιών για την ασφάλεια των ίδιων ή των γονιών τους, επαναλαμβανόμενους ελέγχους του σπιτιού (για παράδειγμα επαναλαμβανόμενος έλεγχος εάν είναι κλειδωμένη η εξώπορτα του σπιτιού) που προκύπτουν από τις αμφιβολίες των παιδιών, επαναληπτικό μέτρημα και σιωπηλές προσευχές. Οι καταναγκαστικές πράξεις επαναλαμβάνονται μέχρι να γίνουν τέλειες (όπως ορίζεται το «τέλειο» από το άτομο) και απόλυτα σωστές. Το επαναλαμβανόμενο διάβασμα και γράψιμο των εργασιών των παιδιών για το σχολείο, που εμφανίζεται ως καταναγκασμός, επηρεάζει σε ορισμένες περιπτώσεις αρνητικά τη σχολική επίδοση. Σε λίγες περιπτώσεις, όσον αφορά τα παιδιά, οι ιδεοληψίες μπορεί να αφορούν εικόνες σεξουαλικού ή επιθετικού  περιεχομένου και αυτοτραυματισμού.

Τα παιδιά που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκασμό συνήθως αναφέρουν ότι κάνουν συνεχώς σκέψεις που δεν τις θέλουν και προσπαθούν να καταπιέσουν. Ακόμη μπορεί να προβούν σε συμπεριφορές τελετουργικού χαρακτήρα, για παράδειγμα να αναβοσβήσουν το φώς επτά φορές (καταναγκασμός) για να μην πάθει κανείς κακό (ιδεοληψία). Άλλες τυπικές συμπεριφορές των παιδιών με ψυχαναγκαστικά συμπτώματα είναι η επίμονη τοποθέτηση των παιχνιδιών σε τάξη, η αποφυγή των σχισμών στα πλακάκια του πεζοδρομίου και η εμμονή με προσωπικά αγαπημένα αντικείμενα που δεν αποχωρίζονται ποτέ, συμπεριφορές που δεν είναι απαραίτητο ότι αποδεικνύουν την ύπαρξη ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, εντούτοις δεν πρέπει να παραβλεφθούν εάν επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή στα παιδιά μπορεί να συνυπάρχει με άλλες αγχώδεις διαταραχές, όπως είναι το άγχος αποχωρισμού, με καταθλιπτική διαταραχή, με τη διαταραχή Tourette και τικ, με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας και με την εναντιωματική διαταραχή. Οι παραπάνω διαταραχές εμφανίζονται στα παιδιά ως οι πιο συχνές σε συνδυασμό με τον ιδεοψυχαναγκασμό, έτσι ώστε να παρατηρείται συννοσηρότητα.

Ο ρόλος του παιδαγωγού είναι εξαιρετικά σημαντικός ιδιαίτερα όσον αφορά τη διάγνωση της διαταραχής στα παιδιά. Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη διαταραχή συχνά υποδιαγιγνώσκεται, λόγω της απόκρυψης των συμπτωμάτων από το άτομο, και το γεγονός ότι οι γονείς οδηγούνται στους ειδικούς όταν παρατηρούν τα δευτερογενή προβλήματα που προκύπτουν από τη διαταραχή, όπως για παράδειγμα η πτώση της σχολικής επίδοσης, συμβάλλουν στη καθυστερημένη διάγνωση. Επομένως ο παιδαγωγός οφείλει να παρατηρεί τη δυσλειτουργία στη ζωή του παιδιού και να επισημαίνει στους γονείς την ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση της κατάστασης.

Σε ένα πρώτο στάδιο ο παιδαγωγός πρέπει να γνωρίζει τη συμπτωματολογία και τη φύση της διαταραχής, έτσι ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσει τους καταναγκασμούς στους οποίους προβαίνει το παιδί. Στη συνέχεια πρέπει να συζητήσει με το παιδί, με σκοπό να αξιολογήσει την κατάσταση, γεγονός που προϋποθέτει μία καλή σχέση δασκάλου-μαθητή. Επίσης, η συζήτηση με τους γονείς ή τους κηδεμόνες του παιδιού είναι απαραίτητη και περιλαμβάνει την ενημέρωση για τη συμπεριφορά του παιδιού, για τη διαταραχή και για τις μεθόδους αντιμετώπισης, όπως η συμπεριφορική-γνωσιακή ψυχοθεραπεία και η φαρμακοθεραπεία, με τους αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης. Είναι αναγκαίο οι γονείς να πεισθούν να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό, καθώς εκείνος θα βοηθήσει στη βελτίωση της ζωής του παιδιού και των γονέων. Για αυτό το λόγο πρέπει να γνωστοποιηθούν στους γονείς οι συνέπειες της διαταραχής και εκείνοι να ενισχυθούν από τον παιδαγωγό στην αναζήτηση έγκαιρης βοήθειας και παρέμβασης. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ενοχοποιηθεί το παιδί ή η οικογένειά του. Η οικογένεια επηρεάζει τον τρόπο εμφάνισης της διαταραχής, αλλά επίσης επηρεάζεται από αυτήν. Για αυτό το λόγο συστήνεται από τους ειδικούς ψυχικής υγείας οικογενειακή θεραπεία, κατά την οποία τα μέλη της οικογένειας ενημερώνονται για τη φύση της ασθένειας και μαθαίνουν πως να δείχνουν κατανόηση στο άτομο που πάσχει, χωρίς ωστόσο να ενθαρρύνουν την ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Πρέπει να τονιστεί, όμως, ότι σε καμία περίπτωση τα προβλήματα που ενδεχομένως να αντιμετωπίζει μία οικογένεια δεν έχουν αιτιώδη σχέση με την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, δηλαδή δεν την προκαλούν.

Εφόσον έχουν ενημερωθεί οι γονείς ο παιδαγωγός αναλαμβάνει το ρόλο του βοηθού και συμμάχου του παιδιού και της οικογένειάς του με το να δείχνει υπομονή και κατανόηση στα συμπτώματα του παιδιού, δηλαδή τους καταναγκασμούς του, με το να ενθαρρύνει το παιδί στην προσπάθειά του να ξεπεράσει τη διαταραχή που το ταλανίζει, με το να βοηθήσει στην αποσύνδεση της διαταραχής και των συμπτωμάτων από το ίδιο το παιδί ως προσωπικότητα. Είναι πολύ σημαντικό για το παιδί να διαχωρίζεται η διαταραχή από το ίδιο και να χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά του και όχι το άτομό του, με όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα του και τις δυνατότητες και ικανότητές του, οι οποίες δεν επηρεάζονται σε κανέναν βαθμό από την διαταραχή. Ακόμη ο παιδαγωγός μπορεί να βοηθήσει τον ειδικό ψυχικής υγείας δίνοντάς του πληροφορίες που αφορούν τη λειτουργικότητα και τη συμπεριφορά του παιδιού στο σχολικό χώρο.

Κατά συνέπεια, μέσω της ομαλής και στενής διαπροσωπικής επαφής και επικοινωνίας δασκάλου-μαθητή ενθαρρύνονται και οι συμμαθητές του παιδιού που ασθενεί στη κοινωνικοποίηση και στη μη απομόνωσή του. Η απόρριψη και η τιμωρία ή η ποινή αποτελούν μέσα, τα οποία δυσχεραίνουν το παιδί στην αντιμετώπιση και τη διαχείριση αυτού που βιώνει και το παρακινούν είτε να θεωρήσει πως είναι το ίδιο υπεύθυνο για ό, τι συμβαίνει και να στραφεί σε αυτοκατηγορίες και ενοχικές σκέψεις που το οδηγούν σε καταθλιπτικά συμπτώματα και διαφόρων ειδών φοβίες, είτε σε επιθετικές συμπεριφορές που κρύβουν στον πυρήνα τους αισθήματα αναξιότητας, μειονεξίας και ματαίωσης.

Σε κάθε περίπτωση η πρόωρη και έγκυρη θεραπευτική παρέμβαση είναι απαραίτητη, καθώς συμβάλλει στην καλή πρόγνωση της διαταραχής. Ο ρόλος του σύγχρονου παιδαγωγού είναι σημαντικός για την πρόληψη μίας πιθανής επιδείνωσης της διαταραχής, μέσω της έγκαιρης επισήμανσής της στους γονείς και της συμβολής του κατά τη διάρκεια αντιμετώπισής της.

Βιβλιογραφία:
Herbert, M. (1998). Ψυχολογικά προβλήματα παιδικής ηλικίας. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα

Μάνου, Ν. (1997) Βασικά στοιχεία Κλινικής Ψυχιατρικής. Θεσσαλονίκη: University Studio Press

Από τη Νίκη Γκατζέλια, Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας

Πηγή 

Το επίθετο πολύς που μπερδεύει τους μικρούς μαθητές (Ηλεκτρονική Εξάσκηση!)

πηγη

Το επίθετο πολύς που μπερδεύει τους μικρούς μαθητές – Πότε γράφουμε «πολύ» και πότε «πολλή»;

Πολύ συχνά κάνουμε λάθος την ορθογραφία του επιθέτου πολύς. Όταν ακολουθεί αρσενικό ή ουδέτερο ουσιαστικό γράφουμε με ένα «λ» και «υ» (ύψιλον). Όταν ακολουθεί θηλυκό γράφουμε με δύο «λ» και, φυσικά, «η» (ήτα).


Στον πληθυντικό πολλά είναι τα πράγματα, πολλά είναι και τα «λ»!
Π.χ.

Ενικός
Α. Πολύς κόσμος ήρθε σήμερα! Δ. Βάλε μου πολύ καφέ στο φλιτζάνι.
Β. Πολλή ζάχαρη έβαλες στο γλυκό. Ε. Έπεσε πολλή βροχή.
Γ. Σήμερα έχει πολύ κρύο. ΣΤ. Δεν τρώω πολύ αλάτι στο φαγητό.

Πληθυντικός
Α. Στην τάξη έχει πολλούς μαθητές. Δ. Ήρθαν πολλοί άνθρωποι.
Β. Είναι εδώ πολλές γυναίκες. Ε. Τα μαλλιών πολλών γυναικών είναι ξανθά.
Γ. Πολλά ζώα ζουν στην Αφρική. ΣΤ. Η τάξη δεν έχει πολλά παιδιά.



Ώρα για εμπέδωση!

Άσκηση

Στις παρακάτω προτάσεις το επίθετο πολύς, πολλή, πολύ και το επίρρημα πολύ μπορεί να είναι λάθος γραμμένα. Βρες τα λάθη και διόρθωσέ τα.

Πατήστε εδώ

 

Πηγή

Τα σημάδια που καθιστούν αναγκαία την αναπτυξιολογική εκτίμηση του παιδιού σας

πηγή

Τα σημάδια που καθιστούν αναγκαία την αναπτυξιολογική εκτίμηση του παιδιού σας - Τμήμα Αναπτυξιακής Παίδων ΜΗΤΕΡΑ 

 

Η αναπτυξιολογική εκτίμηση είναι μια διαδικασία που αποσκοπεί στη βαθύτερη κατανόηση των κινητικών, κοινωνικών, ακουστικών, γλωσσικών, οπτικοκινητικών και κριτικών δεξιοτήτων του παιδιού καθώς και των ευκαιριών που του δίνονται από το οικογενειακό και εκπαιδευτικό περιβάλλον, έτσι ώστε να πετύχει το καλύτερο αναπτυξιακό δυναμικό του.

Συγκεκριμένα, ο εξειδικευμένος Παιδίατρος - Αναπτυξιολόγος είναι ο επιστήμονας με την κατάλληλη εκπαίδευση και εμπειρία για τη διάγνωση και παροχή εξειδικευμένης παρέμβασης σε παιδιά με υποψία:
• Αναπτυξιακής καθυστέρησης
• Μαθησιακών δυσκολιών
• Δυσλεξίας
• Καθυστέρησης λόγου
• Γλωσσικών διαταραχών
• Διαταραχών συμπεριφοράς
• Διαταραχών αυτιστικού τύπου
• Διάσπασης προσοχής ή/και υπερκινητικότητας
• Νοητικής υστέρησης
• Ευφυΐας/ χαρισματικά παιδιά
• Διαταραχών κινητικών δεξιοτήτων
• Αναπτυξιακών προβλημάτων παιδιών με προωρότητα
• Αναπτυξιακών προβλημάτων παιδιών με χρόνια νευρολογικά νοσήματα
Πότε κρίνεται αναγκαία η εκτίμηση από ειδικό:
• Εάν οι γονείς πιστεύουν ότι το παιδί τους είναι "πίσω" ή βλέπουν σημεία στην ανάπτυξή του που τους ανησυχούν.
• Εάν ο παιδίατρος συμβουλεύσει τους γονείς να ζητήσουν ειδική βοήθεια.
• Εάν υπάρχει κάποιο διαγνωσμένο πρόβλημα ή αναπηρία.
• Εάν το παιδί ανήκει σε ομάδα "υψηλού κινδύνου", π.χ. προωρότητα, πολύ χαμηλό βάρος γέννησης ή υπάρχει κάποιος κληρονομικός παράγοντας ή οικογενειακό ιστορικό.

Όταν ο γονέας ανησυχεί, συνήθως έχει δίκιο. Καλό είναι, λοιπόν, αν ανησυχείτε ή έχετε υποψίες για τη φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού σας να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας και να επισκεφτείτε έγκαιρα έναν αναπτυξιολόγο, ο οποίος θα εκτιμήσει κατάλληλα αν πρέπει να προχωρήσει σε διαγνωστικές διαδικασίες ή αν πρόκειται απλά για φυσιολογικές παραλλαγές της ανάπτυξης.
Τμήμα Αναπτυξιακής Παίδων ΜΗΤΕΡΑ
Πληροφορίες: 210 686 9404, 210 686 9563, 210 686 9564
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Παίδων ΜΗΤΕΡΑ

Πηγή

Υπο-τύποι δυσλεξίας..Εσείς τους ξέρετε;

πηγή

Η δυσλεξία διακρίνεται σε δυο μεγάλες και καθορισμένες κατηγορίες: την επίκτητη δυσλεξία ( acquired dyslexia )  και την ειδική ή εξελικτική  ( specific or developmental dyslexia).

Η ειδική δυσλεξία με την σειρά της διακρίνεται κυρίως σε δύο τύπους με βάση τις δυσκολίες των δυσλεξικών παιδιών . Οι τύποι αυτοί είναι κατά κύριο λόγο : α) η “οπτική” δυσλεξία , β) η “ακουστική” δυσλεξία και γ) η “μεικτή” δυσλεξία. Όσο αφορά τα παιδιά με “οπτικού” τύπου δυσλεξίας φανερώνουν δυσκολία στη μάθηση κυρίως δια μέσου της οπτικής λειτουργίας .Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του τύπου της δυσλεξίας είναι η δυσκολία στη διάκριση σύνθετων σχεδίων , στην αντίληψη και αναπαραγωγή οπτικών ακολουθιών καθώς και πιθανή αδεξιότητα στη γενική κινητικότητα.

Η “οπτική” δυσλεξία συντελεί και στην αδυναμία της οπτικής μνήμης για οπτικά σύνολα.Συνέπεια αυτού αποτελεί η δυσκολία των παιδιών αυτών για άμεση και ταχεία αναγνώριση λέξεων καθώς επίσης και η απόδοση τους στην ορθογραφημένη γραφή χαρακτηρίζεται από φωνητικά λάθη.
Συνεπώς , το “οπτικό” δυσλεξικό παιδί έχει ανάγκη να διδαχθεί πρώτη ανάγνωση με φωνητικές μεθόδους .(Πόρποδας , 1997)

H “ακουστική” δυσλεξία θεωρείται ξεχωριστή μορφή αδυναμίας λόγω του ότι η ανάγνωση παρόλο που στηρίζεται σε οπτικό- συμβολικό σύστημα , σχετίζεται και επηρεάζεται από ακουστικές λειτουργίες .(π.χ ικανότητα διάκρισης φωνημάτων) Το δυσλεξικό παιδί αυτού του τύπου παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάλυση λέξεων και στην σύνθεση φωνημάτων για ολοκλήρωση λεξικών συνόλων. Δυσκολεύονται επίσης να διακρίνουν ομοιότητες των αρχικών ήχων των λέξεων. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα παιδιά αυτά διαβάζουν τις λέξεις που μπορούν να συνδέσουν τη γραφημική τους παράσταση με τη σημαντική τους παράσταση .

Όσο αφορά την ορθογραφημένη γραφή , η απόδοση τους είναι χαμηλή και έχει ως  αποτέλεσμα οι μοναδικές λέξεις που γράφουν σωστά  να είναι εκείνες που μπορούν να ανασύρουν απ’ το οπτικό τους λεξικό.

πηγή

Τα παιδία αυτά για α μάθουν να διαβάζουν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ολικές μέθοδοι στα πρώτα στάδια τουλάχιστον . Όταν αποκτήσουν ένα καλό οπτικό λεξιλόγιο , τότε πρέπει να διδαχθούν την ανάλυση και σύνθεση λέξεων για να καταστούν ικανά να διαβάσουν άγνωστες λέξεις. (Πόρποδας , 1997)

H “μεικτή” δυσλεξία περιέχει χαρακτηριστικά και από τους δύο προηγούμενους τύπους δυσλεξίας καθώς είναι δύσκολο να υπάρξουν αμιγείς περιπτώσεις καθεμίας απ’ τις δύο αυτές κατηγορίες.
Συνεπώς , η μεικτή δυσλεξία : “χαρακτηρίζεται από δυσκολίες στη λειτουργία και των δυο λειτουργικών καναλιών επεξεργασίας του γραπτού λόγου”. (Πόρποδας , 1997 , σελ. 75)
Οι παραπάνω κατηγοριοποιήσεις βοηθούν ουσιαστικά τον εκπαιδευτικό ως προς την κατάλληλη και ουσιαστικότερη παρέμβαση , αφού θα έχουν διαγνωστεί και συγκεκριμενοποιηθεί οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο δυσλεξικός μαθητής .Για να πετύχει η διδασκαλία θα πρέπει να μην έχει στόχο απλώς και μόνο το να διδάξει ο εκπαιδευτικός όλα όσα το παιδί δεν γνωρίζει ακόμα , αλλά να τα διδάξουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να καταφέρει να τα μάθει , να τα θυμάται και να τα χρησιμοποιεί με ευχέρεια.
Άρα , το εξατομικευμένο πρόγραμμα θα στηριχτεί στην διερεύνηση των ικανοτήτων του παιδιού και όχι στην κάλυψη των αναγκών του.
Συνεπώς , οι κατηγοριοποιήσεις της δυσλεξίας σε υπο-τύπους , βοηθούν να κατανοήσουμε τη φύση και την ιδιαιτερότητα της αδυναμίας του μαθητή από γνωσιακής πλευράς και  προσανατολίζουν  τους  εκπαιδευτικούς  σχετικά με τις ειδικές μεθόδους που θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν  για να είναι  αποδοτικοί. (Μαυρομμάτη , 2004)

Βιβλιογραφία

Πόρποδας , Κ.Δ. (1997) . Δυσλεξία , η ειδική διαταραχή στη μάθηση του γραπτού λόγου (ψυχολογική θεώρηση). Αθήνα : Μορφωτική

Μαυρομμάτη , Δ. ( 2004 ) . Δυσλεξία – Φύση του Προβλήματος και Αντιμετώπιση. Αθήνα : Ελληνικά γράμματα .

Πηγή

Αυτισμός: Αισθητηριακή Υπερφόρτωση (βίντεο)

πηγή

Ένα καταπληκτικό βίντεο που μας εξηγεί για την αισθητηριακή υπερφόρτωση και πως ένα αυτιστικό άτομο αντιλαμβάνεται τις πολλές πληροφορίες που του παρέχουμε.


Αξίζει να το δείτε!

Σχολική αυτοεκτίμηση: Ανεβάστε την ψηλά!

πηγή

Αν το παιδί σας πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο σαν να πρόκειται να δουλέψει στα κάτεργα ή κρύβεται πίσω από το διπλανό του, γιατί τρέμει να σηκωθεί στον πίνακα, πιθανόν αυτό που χρειάζεται είναι μια μικρή ώθηση για να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του και τις δυνατότητές του!
Μπορεί μέχρι τώρα, στο ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού, το αστέρι σας να σας είχε καταπλήξει με την εξυπνάδα, τα ταλέντα και τον πληθωρικό του χαρακτήρα, ξεκινώντας όμως το σχολείο φαίνεται περισσότερο φοβισμένο ή συνεσταλμένο απ’ όσο θα έπρεπε… Αναρωτιέστε τι συμβαίνει; Το μυστικό μπορεί να κρύβεται στη (σχολική) αυτοεκτίμησή του η οποία επηρεάζει:

• τον τρόπο που βλέπει και αξιολογεί το παιδί τον εαυτό του μέσα στο σχολείο
• το πώς αισθάνεται για τις ικανότητές του στην τάξη
• τις επιδόσεις του στα μαθήματα
• τη σχέση του με τους συμμαθητές του
• ακόμα και την εμφάνισή του.

Η σχολική αυτοεκτίμηση, διαμορφώνεται από τα πρώτα κιόλας σχολικά χρόνια όταν το παιδί είναι στο δημοτικό σχολείο. Και είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξή του, αφού έχει αποδειχτεί πώς όταν η αυτοεκτίμηση είναι χαμηλή, τα αρνητικά έχουν μεγαλύτερη δύναμη πάνω στο παιδί σε σχέση με τα θετικά-πράγμα που σημαίνει ότι με την παραμικρή αποτυχία απογοητεύεται, πτοείται και τα παρατάει.
Σημάδια του προβλήματοςΈνα παιδί που είναι πολύ ντροπαλό ή δειλό μέσα στην τάξη ή στο προαύλιο, μπορεί να έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση. Το ίδιο ισχύει και για έναν μαθητή που δεν προσέχει στο μάθημα, δεν μιλά εύκολα, δείχνει κουρασμένος, έχει μελαγχολική έκφραση και κλείνεται στον εαυτό του. Αυτά είναι σημάδια που θα εντοπίσει ο εκπαιδευτικός στο σχολείο και πιθανόν να σας ενημερώσει.
Στο σπίτι, όμως, πώς μπορείτε να καταλάβετε ότι το παιδί σας έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση; Γενικά, ένα παιδί  που έχει αρνητική σχέση με το σχολείο και δεν αντιμετωπίζει απλά και μόνο πρόβλημα την περίοδο προσαρμογής, πιθανόν να έχει χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση. Σε κάθε περίπτωση καλό είναι να συζητήσετε με τον εκπαιδευτικό, ώστε να διαπιστώσετε αν οι υποψίες σας επιβεβαιώνονται από τη δική του εκτίμηση. Οι παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά τη σχολική αυτοεκτίμηση είναι οι παρακάτω:

• Προβλήματα στην οικογένεια
• Η διαφορετικότητα
• Η υπερπροστασία από τους γονείς  μπορεί να έχει σαν συνέπεια το παιδί ν’ αποφεύγει να αναλαμβάνει ευθύνες.
• Οι μαθησιακές δυσκολίες  οδηγούν αρκετές φορές σε χαμηλή σχολική επίδοση, αφού το παιδί  δεν μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό μάθησης της υπόλοιπης τάξης. 
• Γονείς που έχουν μανία με το άριστα μπορεί να σαμποτάρουν την αυτοπεποίθηση των παιδιών τους. 

πηγή

ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΟ εκπαιδευτικός με τη στάση του και το σωστό χειρισμό μπορεί να βοηθήσει έναν μαθητή με χαμηλή σχολική αυτοεκτίμηση να ξεπεράσει το πρόβλημα. Μπορεί να κινητοποιήσει το μαθητή με την ανάθεση πρωτοβουλιών, τονίζοντας τα θετικά στοιχεία της συμπεριφοράς του και επαινώντας κάθε προσπάθεια ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Είναι επίσης σημαντικό  να βοηθήσει το παιδί να ανακαλύψει τις ικανότητες του  ακόμα και κάποια κρυφά ταλέντα.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΓΟΝΙΟΥΟ τρόπος που γίνεται η μελέτη στο σπίτι μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το παιδί,  ενθαρρύνοντάς το ή αποθαρρύνοντάς το να πιστέψει στον εαυτό του. Το πρώτο και το σημαντικότερο είναι να μην έχετε άγχος γιατί έτσι κλονίζετε την εμπιστοσύνη του παιδιού σας στον εαυτό του και στις δυνατότητές του. Είναι σημαντικό να το καθοδηγείτε κι όχι να του δίνετε οδηγίες που θα μπορούσε μόνο του να αντιληφθεί.
10 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΤΕ ΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣΤα παιδιά εκείνα τα οποία μεγαλώνουν μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο τα στηρίζει, έχουν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση σε όλους τους τομείς και συνεπώς και στο σχολείο.
Γι’ αυτό:

1. Προσέξτε τι λέτε στο παιδί σας. Προτού το χαρακτηρίσετε αρνητικά, αναλογιστείτε: «Έτσι θέλω να βιώσει το παιδί μου τον εαυτό του;» Να θυμάστε ότι τα παιδιά βλέπουν τον εαυτό του όπως νομίζουν ότι τα βλέπουν οι γονείς τους. 
2. Ο θετικός λόγος και η αίσθηση της ασφάλειας είναι δύο από τους βασικότερους παράγοντες που βοηθούν στην καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης. Ο έπαινος χρειάζεται όχι μόνο στις επιτυχίες αλλά και ως επιβράβευση της προσπάθειας.  Θα πρέπει όμως να είναι συγκεκριμένος και ανάλογος προς το αντικείμενο. Γενικός και αφηρημένος έπαινος αφήνει το παιδί να αναρωτιέται για ποιο πράγμα επαινέθηκε.
3. Εντοπίστε και αλλάξτε τις λανθασμένες αντιλήψεις που έχει το παιδί για τον εαυτό του. Πρέπει να το βοηθήσετε να καταλάβει ότι είναι φυσιολογικό να μην είμαστε παντού και σε όλα καλοί.
4. Επιτρέψτε του να εκφράζει ελεύθερα τους προβληματισμούς του για το σχολείο, δείχνοντας κατανόηση στις ανησυχίες του.
5.  Είναι σημαντικό ν’ αποδεχτείτε το χρόνο και τον τρόπο του παιδιού κατά τη μελέτη. Να δεχτείτε δηλαδή ότι μπορεί να αργεί να διαβάσει ή ότι χρειάζεται να του εξηγήσετε κάτι πολλές φορές μέχρι να το καταλάβει.
6. Ενθαρρύνετε το παιδί να αναλάβει περισσότερες ευθύνες μέσα στο σπίτι και να κάνει πράγματα μόνο του, π.χ. στρώσιμο τραπεζιού την ώρα του φαγητού.
7. Δώστε το σωστό παράδειγμα. Αν το παιδί δει ότι όλοι, ακόμα κι οι γονείς του, μπορεί να κάνουν λάθη, δε θα φοβάται τόσο πολύ για τα δικά του.
8. Αποφύγετε τις συγκρίσεις με άλλα αδέρφια ή με άλλους μαθητές, λαμβάνοντας υπόψη ότι το παιδί σας είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα.
9. Φροντίστε οι προσδοκίες σας σχετικά με τις επιδόσεις του να είναι ρεαλιστικές δηλαδή ν’ ανταποκρίνονται στις δυνατότητες του παιδιού χωρίς να το αγχώνετε με τις επιδόσεις.
10. Διαχωρίστε το ρόλο του παιδιού από το ρόλο του μαθητή. Το παιδί σας πρέπει να νιώθει ότι το αγαπάτε και το θαυμάζετε, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις του από το σχολείο.

ΤΑ ΛΑΘΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΑΠολλές φορές με τον τρόπο που μιλάμε το παιδί παίρνει λάθος μηνύματα. Όταν οι γονείς εκδηλώνουν την απογοήτευσή τους, την αποδοκιμασία τους ή ακόμα και το θυμό τους για τις κακές σχολικές επιδόσεις του παιδιού, τότε αυτό μπορεί να  νομίζει ότι δεν αξίζει ή ότι οι γονείς του δεν το αγαπούν.
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Αν δεν τελειώσεις τα μαθήματα, δεν έχει τηλεόραση, γλυκό, παιχνίδι, βόλτα»
Τι νομίζει το παιδί: Δεν είσαι καλό παιδί, αφού δε διαβάζεις.
Πες το σωστά:  «Έλα να τελειώσουμε τα μαθήματα για να πάμε μετά βόλτα».
Τι λέει η ειδικός: Η χρήση τιμωρίας αντί της επιβράβευσης της θετικής συμπεριφοράς του παιδιού διαστρεβλώνουν την αυτό-εικόνα του.
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Πόσες φορές πρέπει να το πούμε, για να το καταλάβεις;»
Τι νομίζει το παιδί: Αν δεν καταλαβαίνεις το μάθημα, τότε δεν είσαι έξυπνος/η.
Πες το σωστά: «Θα στο πω με διαφορετικό τρόπο, για να το καταλάβεις».
Τι λέει η ειδικός: Εκφράστε την απογοήτευσή σας χωρίς να αποσύρετε την αγάπη σας. Μπορεί να διδάξετε, χωρίς να καταφεύγετε στην απόρριψη.
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Πάλι το ίδιο λάθος έκανες; Είσαι απρόσεχτος;»
Τι νομίζει το παιδί: Αν συνέχεια κάνεις τα ίδια λάθη και δεν διορθώνεσαι, τότε σημαίνει πως είσαι όπως δεν θα έπρεπε να είσαι.
Πες το σωστά: «Βλέπω ότι έγραψες σωστά τη λέξη ‘κοιμάμαι’! Έκανες λάθος όμως το ‘πηγαίνω’…»
Τι λέει η ειδικός: Η κριτική, πρέπει πάντα να κατευθύνεται μόνο στη συμπεριφορά του παιδιού, ποτέ στο ίδιο το παιδί. Το να κάνω λάθη εξάλλου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας της μάθησης.
Τι λέει η μαμά ή ο μπαμπάς: «Πόσο σ’ αγαπώ που μου φέρνεις τόσα άριστα!»
Τι νομίζει το παιδί: Αν δεν είσαι καλός μαθητής, τότε η μαμά δε θα σ’ αγαπά τόσο πολύ.
Πες το σωστά: «Μπράβο! Σου αξίζουν συγχαρητήρια!»
Τι λέει η ειδικός: Δείξτε αγάπη συχνά στο παιδί σας όχι μόνο με λόγια αλλά και αγγίζοντάς το.  Όχι μόνο όταν σας φέρνει άριστα αλλά κι όταν έχει αποτύχει στο τεστ. Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πολλά αγγίγματα κουβαλούν μέσα τους έναν βαθύ πόνο.


Της Φλώρας Κασσαβέτη, με τη συνεργασία της Δρ. Β. Σίμου, Οικογενειακή Θεραπεύτρια, Καθηγήτρια Ειδικής Αγωγής, Αυτοεκτίμησης και Συμβουλευτικής ΣΨΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Πηγή

Καταπληκτικό! Βοηθήματα Μαθηματικών μέσα από παιχνίδια στον Υπολογιστή!

πηγή

Πρόσθεση - Αφαίρεση - Πολλαπλασιασμός - Διαίρεση - Ρολόι, Χρόνος και Ανισότητες !

Όλα αυτά σε μια σελίδα γεμάτη ηλεκτρονικά παιχνίδια!

Καλή Διασκέδαση!

Πατήστε πάνω στην εικόνα :

Δραστηριότητα για την Λεπτή Κινητικότητα και το Συντονισμό ματιού - χεριού! (βίντεο)

πηγή

Montessori το σύστημα με τα καπάκια!

Μια καταπληκτική δραστηριότητα για την άσκηση της λεπτής κινητικότητας και του συντονισμού (Βιδώνω τα καπάκια!)

Έχουμε πάρει πολλά βαζάκια διαφόρων μεγεθών και έχουμε βγάλει τα καπάκια, τα οποία τα έχουμε τοποθετήσει δίπλα. Μετά ζητάμε από το παιδί να προσπαθήσει να βρει το σωστό καπάκι για το ανάλογο μπουκαλάκι.

 Είναι μια άσκηση που μπορεί να γίνει παντού! Στο σχολείο, στο σπίτι και είναι και πολύ διασκεδαστική!

Παρακολουθήστε το βίντεο για να πάρετε ιδέες!