"Δικό μου μολύδι!"Κακος μαθητης;

πηγη

Παλιότερα τους χαρακτήριζαν κακούς μαθητές και τους αποτέλειωναν λέγοντας «δεν τα παίρνει τα γράμματα». Σήμερα ξέρουμε ότι τα παιδιά που δυσκολεύονται στο σχολείο ή έχουν προβλήματα στην εκφορά του λόγου μπορούν να είναι «καλοί μαθητές» με τη βοήθεια της λογοθεραπείας.

Άργησε να μιλήσει, ελπίζω να μη σημαίνει αυτό κάτι για το σχολείο», «Δεν μπορεί να πει καλά το “ρ”, πότε θα το καταφέρει;», «O δάσκαλος μου είπε ότι είναι πολύ κακός στην ορθογραφία, θα δούμε αν θα διορθωθεί». Είναι μερικές από τις συχνότερες ανησυχίες των γονιών, καθώς το παιδί τους από μωρό γίνεται νήπιο και κατόπιν... υποψήφιος μαθητής. Στο παρελθόν ανάλογες δυσκολίες δεν θα προκαλούσαν τίποτα παραπάνω από τις παρατηρήσεις των γονιών. Σήμερα όμως οι μαθησιακές δυσκολίες καθώς και τα προβλήματα λόγου, επικοινωνίας και ομιλίας μπορούν να λυθούν με μερικές επισκέψεις στο λογοθεραπευτή. Πότε να απευθυνθείτε σε ειδικό και πώς μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας;




ΤΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Στην προσχολική ηλικία
● Λέει «μολύδι» αντί για «μολύβι», «θάσος» αντί για «δάσος». Αρκετά παιδιά γύρω στην ηλικία των 4 ετών δεν μπορούν να πουν καλά κάποιο γράμμα (κυρίως το «ρ» ή το «σ»), μπερδεύουν φθόγγους που απαιτούν παρόμοια θέση της γλώσσας στο στόμα (π.χ. το «β» και το «δ») ή φθόγγους που έχουν την ίδια θέση, αλλά διαφέρουν ηχητικά (π.χ. το «δ» με το «θ»). Τα προβλήματα άρθρωσης δεν είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά και συνήθως διορθώνονται με τη βοήθεια λογοθεραπευτή σε μικρό χρονικό διάστημα (από δύο εβδομάδες μέχρι και μερικούς μήνες). O λογοθεραπευτής εξηγεί στο παιδί πού πρέπει να τοποθετήσει τη γλώσσα και τα χείλη του, με ασκήσεις τις οποίες χρειάζεται να επαναλαμβάνει και στο σπίτι με τη βοήθεια των γονιών του. Είναι πιθανό όμως το ίδιο το παιδί να «καθαρίσει» μόνο του το γράμμα που δυσκολεύεται να πει με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, είναι καλό να λυθεί το πρόβλημα πριν ξεκινήσει το σχολείο, γιατί είναι πιθανό να δημιουργηθεί γενικότερη σύγχυση στη μαθησιακή διαδικασία.

● Λέει «παιχνίδι έσπασε» αντί για «το παιχνίδι μου έσπασε». Η φράση αυτή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα παιδιού με ιδιαίτερα απλοποιημένη έκφραση. Η γενικότερη ανώριμη εικόνα ενός παιδιού 4-5 ετών συμπληρώνεται με το χαμηλό συντακτικό επίπεδο (π.χ. το παιδί δεν χρησιμοποιεί άρθρα στις προτάσεις ή «κόβει» τα ρήματα) και το φτωχό λεξιλόγιο. Φυσιολογικά, σε αυτή την ηλικία τα παιδιά πρέπει να κατονομάζουν ακόμα και αντικείμενα που δεν βλέπουν, να κατανοούν έννοιες (όπως τα χρώματα), να μπορούν να περιγράψουν μια εικόνα ή να πουν ένα σύντομο παραμύθι. Η λογοθεραπεία βοηθά το παιδί μέσα από το παιχνίδι (κάρτες, πλαστελίνη, παιχνίδια ρόλων) να αυξήσει τα ερεθίσματά του και επομένως να βελτιώσει τις γλωσσικές του επιδόσεις.
● Το παιδί τραυλίζει στην ηλικία των 2-4 ετών. Πρόκειται για πρόσκαιρο φαινόμενο που συνήθως το ξεπερνά μόνο του το ίδιο το παιδί σε μικρό χρονικό διάστημα. Αντίθετα, ο τραυλισμός που παρουσιάζεται σε μεγαλύτερη ηλικία είναι πιο δύσκολος στην αντιμετώπισή του και χρειάζεται παρακολούθηση από λογοθεραπευτή, γιατί είναι πιθανό να παραμείνει.


Τα στάδια εξέλιξης του παιδιού
• 12 μηνών : Το παιδί λέει επαναλαμβανόμενες συλλαβές (π.χ. «μα-μα», «μπα-μπα»).
• 18 μηνών - 2½ χρονών : Συνδυάζει δύο λέξεις μεταξύ τους και φτιάχνει μικρές προτάσεις (π.χ. «όχι νάνι», «μαμά άτα»).
• 3 χρονών : Η ομιλία του είναι κατανοητή από τους περισσότερους ανθρώπους.
• 3½ χρονών : Oι προτάσεις που σχηματίζει είναι μεγαλύτερες, μπορούν να έχουν οκτώ ή περισσότερες λέξεις, αλλά ο μέσος όρος είναι προτάσεις περίπου 4-5 λέξεων.
• 4 χρονών : Λέξεις όπως «είναι», «είσαι», «είμαστε» χρησιμοποιούνται μέσα σε προτάσεις (π.χ. «O Νίκος είναι ο πατέρας της Μαρίας»), ενώ και λειτουργικές λέξεις, όπως «μέσα», «πάνω», «ένα», χρησιμοποιούνται σωστά μέσα σε προτάσεις.
• 5 χρονών : Συνήθως το παιδί καταφέρνει να προφέρει και δύσκολους ήχους, όπως «τ», «τς», «λ», «ρ», «β» και «θ».
• 6-7 χρονών : Χρησιμοποιεί σωστά όλους τους ήχους στην ομιλία του.
• 7 χρονών : Χρησιμοποιεί σωστά τη γραμματική σε πολλές προτάσεις και ερωτήσεις.
Σημαντικό είναι να παρακολουθείτε την εξέλιξη του παιδιού σας και αν υποψιαστείτε κάποια προβλήματα, να κρατάτε και ένα ημερολόγιο σχετικά με τη συμπεριφορά του, το λόγο και τη σκέψη του. Απευθυνθείτε σε λογοθεραπευτή αν το παιδί σας παρουσιάζει δυσκολίες σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας του.



Στη σχολική ηλικία
Τα μαθησιακά προβλήματα δεν μπορούν να προληφθούν. Εμφανίζονται μόλις αρχίσει το σχολείο και δεν εξαφανίζονται, αλλά περιορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Δυσλεξία: Το παιδί αντιμετωπίζει πρόβλημα τόσο με τη γραφή όσο και με την ανάγνωση. Ενώ μπορεί να εκφραστεί προφορικά, δυσκολεύεται να γράψει τα ίδια πράγματα στο χαρτί, επειδή δεν μπορεί π.χ. να συντονίσει τη σκέψη του ή χρειάζεται πολύ χρόνο κ.ά. Δυσκολεύεται επίσης να διαβάσει, να καταλάβει και να θυμηθεί. Αντίθετα, αν κάποιος του διαβάσει κάτι δυνατά ή το ακούσει μαγνητοφωνημένο, είναι σε θέση να το κατανοήσει. Ένα δυσλεκτικό παιδί κάνει συνήθως άσχημα γράμματα ή αναγραμματισμούς (π.χ. μπερδεύει το «3» με το «ε»), παραλείπει ακόμα και ολόκληρες συλλαβές από λέξεις, ενώ είναι πιθανό (αλλά όχι αναγκαστικό) να αντιμετωπίζει και προβλήματα μνήμης ή προβλήματα με αριθμούς. Αν οι γονείς παρατηρήσουν δυσκολίες από τις πρώτες μέρες στο σχολείο, καλό είναι να αφήσουν χρόνο στο παιδί, αφού μπορεί να οφείλονται σε δυσκολία προσαρμογής στο σχολικό περιβάλλον και όχι σε μαθησιακό πρόβλημα. Στην Α΄ Δημοτικού, γύρω στα Χριστούγεννα, μπορούν να ελέγξουν την εικόνα του παιδιού στο σχολείο σε συνεργασία με το δάσκαλο (Πώς αντιδρά το παιδί στην ομαδική διαδικασία; Συμμετέχει; Είναι κλεισμένο στον εαυτό του; Σηκώνει το χέρι; κλπ.), αφού η εικόνα του μέσα στην τάξη ενδέχεται να είναι διαφορετική από αυτήν που δείχνει στο σπίτι. Μετά και το τέλος της Α΄ Δημοτικού μπορεί να διαγνωστεί δυσλεξία και το παιδί να παρακολουθείται από ειδικό παιδαγωγό και λογοθεραπευτή.
Άλλα μαθησιακά προβλήματα: Υπάρχουν πολλά μαθησιακά προβλήματα τα οποία μπορεί να σχετίζονται μόνο με την ανάγνωση (π.χ. το παιδί παραλείπει να διαβάσει λέξεις ή «πηδάει» σειρές), μόνο με τη γραφή (π.χ. κάνει υπερβολικά πολλά ορθογραφικά λάθη ή πολύ άσχημα γράμματα), τη μνήμη (π.χ. δυσκολεύεται να θυμηθεί ονόματα ή δεν μπορεί να απομνημονεύσει το μάθημά του) ή με τα μαθηματικά (π.χ. δεν καταλαβαίνει την έννοια των πράξεων ή μπερδεύει τα σύμβολα και τους αριθμούς). Συνήθως χρειάζονται χρόνια για να βελτιωθούν, αφού κάθε χρόνο οι απαιτήσεις στο σχολείο είναι όλο και μεγαλύτερες, με αποτέλεσμα το παιδί να χρειάζεται επιπλέον ενίσχυση.
Τι γίνεται σε μια συνεδρία
Συνήθως στη συνεδρία παρευρίσκονται μόνο το παιδί και ο λογοθεραπευτής. Η παρουσία του γονέα μπορεί να ωφελήσει μόνο στην προσχολική ηλικία και κυρίως όταν υπάρχουν προβλήματα άρθρωσης (αφού μπορεί να βοηθήσει στην εξάσκηση του παιδιού στο σπίτι). Στις μικρές ηλικίες χρησιμοποιείται το παιχνίδι ως μέσο θεραπείας, ενώ τα παιδιά του δημοτικού έχουν με το λογοθεραπευτή τη σχέση μαθητή-δασκάλου, καθώς ο λογοθεραπευτής τού δίνει π.χ. γλωσσικές ασκήσεις για το σπίτι κλπ.
O ρόλος των γονιών
O γονιός πρέπει να δίνει στο παιδί ποικίλα ερεθίσματα και να το ενισχύει γλωσσικά. Πρέπει να αποφεύγει τα χαϊδευτικά και τη μωρουδίστικη διάλεκτο και να του μιλάει όπως σε ένα παιδί σχολικής ηλικίας, ακόμα και αν είναι μόνο τεσσάρων χρονών. Δεν χρειάζεται να το διορθώνει συνέχεια, ούτε να το φέρνει σε δύσκολη θέση. Όταν το παιδί κάνει λάθος, ο γονιός πρέπει να απαντάει με το σωστό τρόπο. Oυσιαστικό ρόλο έχουν και τα παιχνίδια που ενισχύουν τις γνωστικές ικανότητες του παιδιού (σχετίζονται με χρώματα, έννοιες και σκέψεις). Μάλιστα, ακόμα και η τηλεόραση μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ωφέλιμο τρόπο, αφού τα παιδιά ακούνε και μαθαίνουν. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι γονείς καλό είναι να ασχολούνται περισσότερες ώρες με τα παιδιά αντί να τα παραφορτώνουν με εξωσχολικές δραστηριότητες.


Πηγή

Εργοθεραπεία: Το παιχνίδι που «απελευθερώνει» το παιδί

Δεν του αρέσει να κάνει κούνια, λερώνεται υπερβολικά, δεν κάνει καλά γράμματα. Η εργοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της καθημερινότητάς του.

Θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε ότι για να μάθει το παιδί σας να κάνει «καλά» γράμματα, να συνηθίσει να συγκεντρώνεται σε ό,τι κάνει, να δοκιμάζει νέες γεύσεις, θα μπορούσε να βοηθηθεί από κάποιες συνεδρίες εργοθεραπείας; Πιθανώς όχι. Κι αυτό επειδή, αν και οι περισσότεροι έχουμε ακούσει για την εργοθεραπεία, δεν γνωρίζουμε –όσον αφορά το παιδιατρικό της κομμάτι– ποια παιδιά θα μπορούσε να βοηθήσει, ούτε βέβαια και με ποιον τρόπο. Τι μπορεί να κάνει ένας εργοθεραπευτής; Να εντοπίσει τις δυσκολίες του παιδιού, να διερευνήσει τις αιτίες τους και να το βοηθήσει να αποκτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες, ώστε να καταφέρνει ό,τι και τα παιδιά της ηλικίας του.


Oι πιο συνηθισμένες δυσκολίες
Τι θα κάνατε αν το παιδί σας έγραφε τόσο άσχημα γράμματα, ώστε να μην καταλαβαίνει κανείς τι θέλει να πει; Πιθανώς θα του ζητούσατε να γεμίζει σελίδες γράφοντας, ώστε να βελτιώσει το γραφικό του χαρακτήρα. O εργοθεραπευτής σε καμία περίπτωση δεν θα συμφωνήσει μαζί σας. Θα αξιολογήσει γιατί το παιδί δεν γράφει ευανάγνωστα και μέσα από ειδικά επιλεγμένες δραστηριότητες θα το βοηθήσει να αποκτήσει ή να προσαρμόσει τις δεξιότητές του.

Oι δεξιότητες έχουν να κάνουν με:
● Τις αισθήσεις και την επεξεργασία τους. Μπορεί, π.χ., όταν το παιδί πιάνει πράγματα στο χέρι του, να του πέφτουν ή να μην τα αναγνωρίζει χωρίς να τα βλέπει. Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι πιθανό να μην πιάνει σωστά το μολύβι και, επομένως, να μην κάνει καλά γράμματα. Έχει, δηλαδή, δυσκολία στο απτικό σύστημα, επειδή ο εγκέφαλος δεν ερμηνεύει σωστά τα ερεθίσματα που προέρχονται από την αίσθηση της αφής. Σε αυτό το παιδί ο εργοθεραπευτής θα «δουλέψει» την απτική ενημερότητα του χεριού, δηλαδή -μεταξύ άλλων- θα του σχηματίζει γράμματα και σχήματα στην παλάμη ή θα του βάζει πράγματα στο χέρι και θα του ζητάει να τα αναγνωρίσει χωρίς να τα κοιτάει κλπ.
● Τις προσαρμοστικές αντιδράσεις. Το παιδί που δεν έχει καλή λεπτή κίνηση μπορεί να μην κινεί σωστά τα δάχτυλά του και, ως εκ τούτου, να μην κάνει καλά γράμματα. Σε αυτό το παιδί ο εργοθεραπευτής θα δώσει ασκήσεις, ώστε να βελτιώσει την κίνηση των δαχτύλων. Για παράδειγμα, μπορεί να του ζητήσει να κρατάει κέρματα στην παλάμη του και να τα πιάνει ένα-ένα χρησιμοποιώντας μόνο τον αντίχειρα και το δείκτη, να βιδώνει και να ξεβιδώνει, να περνάει κορδόνια σε χάντρες κλπ.
● Tις ψυχογνωστικές λειτουργίες. Το παιδί μπορεί να μην έχει την ικανότητα να συγκεντρωθεί σε ό,τι κάνει ή να αισθάνεται την ανάγκη να κινείται διαρκώς. O εργοθεραπευτής θα προσπαθήσει να το μάθει να συγκεντρώνεται, να οργανώνει το χρόνο του, να κάνει συχνά διαλείμματα ώστε να μην κουράζεται, να ακούει επιλεγμένη μουσική που αυξάνει τη συγκέντρωσή του ή να ικανοποιήσει την ανάγκη του για συνεχή κίνηση (π.χ. βάζοντάς το να κάθεται σε μία μπάλα ώστε να κινείται συνεχώς), έτσι ώστε να μπορεί να συγκεντρωθεί.

ΠΡOΣOΧΗ: Όλα αυτά δεν γίνονται μόνο από τον εργοθεραπευτή. Είναι απαραίτητη και η συνεργασία των γονιών. Έτσι, μετά τη συνεδρία στο θεραπευτήριο, θα πρέπει και οι γονείς, ακολουθώντας τις οδηγίες του εργοθεραπευτή, να συνεχίζουν την πρακτική εξάσκηση και στο σπίτι.



Η εργοθεραπεία ως παιχνίδι
Ακριβώς επειδή η εργοθεραπεία δεν είναι και δεν λειτουργεί ως μάθημα, αρέσει πολύ στα παιδιά που έρχονται σε επαφή μαζί της. Oι εργοθεραπευτές χρησιμοποιούν πολλά παιχνίδια, όπως μπάλες, πλαστελίνη, υλικά για κατασκευές και ζωγραφική, παζλ, κούνιες, σχοινάκια κ.ά. Το παιδί, λοιπόν, που θα παραπεμφθεί σε έναν εργοθεραπευτή θα αξιολογηθεί, όσον αφορά τις ελλείψεις και τις ανάγκες του, μέσα από την παρατήρηση και κάποια ειδικά τεστ δραστηριοτήτων. Στη συνέχεια, ο εργοθεραπευτής θα προσπαθήσει να προσεγγίσει το παιδί και να του κεντρίσει το ενδιαφέρον για να κάνει τις δραστηριότητες που θα το βοηθήσουν να συμπληρώσει τις ελλείψεις του.

Τα σημάδια που θα σας οδηγήσουν στον εργοθεραπευτή
Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Σύλλογο Εργοθεραπευτών, πρέπει να αναζητήσετε εργοθεραπευτική αξιολόγηση αν το παιδί σας παρουσιάζει τρεις ή περισσότερες από τις παρακάτω δυσκολίες:
●Δεν παίζει με τα παιχνίδια της ηλικίας του. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να σημαίνει ότι το παιδί δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά (επειδή π.χ. αντιμετωπίζει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα) ή ότι δεν τα καταφέρνει (επειδή π.χ. είναι λίγο πιο πίσω αναπτυξιακά σε σχέση με την ηλικία του).
● Δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί. Δεν έχει δηλαδή, ανάλογα με την ηλικία του, τις κατάλληλες δεξιότητες ώστε να φάει μόνο του, να βάλει τα ρούχα ή τα παπούτσια του, να πάει στην τουαλέτα κλπ.
● Μοιάζει αδύναμο, έχει δηλαδή ελαττωμένο μυϊκό τόνο. Πρόκειται για ένα παιδί που φαίνεται να μην έχει αντοχή, που είναι χαλαρό-πλαδαρό.
●Πέφτει εύκολα κάτω.
● «Τρακάρει» πάνω σε άλλους ή σε έπιπλα.
● Χτυπάει εύκολα, επειδή δυσκολεύεται να εκτιμήσει τη θέση του σώματός του στο χώρο.
● Σπάει συχνά τα παιχνίδια του.
●Δεν του αρέσει να πηδάει, να κάνει κούνια.
●Δυσκολεύεται να ζωγραφίσει μέσα σε πλαίσιο, να κάνει παζλ ή να κόψει με το ψαλίδι στο νηπιαγωγείο.
Παρουσιάζει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας του.
● Η ομιλία του είναι δυσνόητη και χωρίς σωστή άρθρωση.
● Είναι υπερκινητικό και δεν μπορεί να ησυχάσει.
● Δεν του αρέσουν οι αγκαλιές, το μπάνιο, το κόψιμο των νυχιών ή το κούρεμα των μαλλιών, ίσως επειδή δεν του αρέσει να το αγγίζουν.
● Είναι πολύ ευαίσθητο σε οσμές, γεύσεις, θορύβους ή αγγίγματα.
● Αποφεύγει την παιδική χαρά.
● Έχει δυσκολίες στον ύπνο.
● Λερώνεται υπερβολικά, επειδή π.χ. δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει το πιρούνι για να φάει, ή δεν τρώει κάποιες βασικές τροφές.
● Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί ή συγκεντρώνεται υπερβολικά σε μία δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μεταβεί σε άλλη.
● Χρειάζεται περισσότερη εξάσκηση από άλλα παιδιά για να μάθει καινούργια πράγματα.
● Αντιστρέφει γράμματα και αριθμούς, δεν αφήνει διαστήματα μεταξύ των γραμμάτων και των λέξεων που γράφει, συνήθως στην Α΄ δημοτικού.
● O γραφικός του χαρακτήρας είναι πολύ κακός.
● Κουράζεται εύκολα με τις σχολικές του εργασίες.
● Δυσκολεύεται να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες.
●Έχει μειωμένη αυτοπεποίθηση.
● Δεν έχει φίλους της ίδιας ηλικίας και προτιμά να παίζει με μικρότερα ή με μεγαλύτερα παιδιά.

Πηγή

101 Ιδέες για πρωτότυπους εκπαιδευτικούς!

Ένας οδηγός με πρωτότυπες ιδέες για ένα μάθημα διαφορετικό σε σχέση με αυτά που ξέραμε!
Διαβάστε τον οδηγό και πάρτε ιδέες...

101 ideas / 101 Ιδέες για πρωτότυπους εκπαιδευτικούς

«Σύνδρομο» της μειωμένης συγκέντρωσης

Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα έξυπνο -κατά τα άλλα- παιδί δεν μπορεί να συγκεντρώσει την προσοχή του, σε σημείο που να επηρεάζεται η απόδοσή του στο σχολείο, αλλά και οι ομαλές σχέσεις με το περιβάλλον του. Aυτή η μειωμένη συγκέντρωση δεν είναι ανησυχητική όταν έχει περιστασιακό χαρακτήρα. Eίναι δηλαδή απολύτως φυσιολογικό το παιδί, καμιά φορά, να αφαιρείται ή και να αμελεί τις υποχρεώσεις του, όταν η προσοχή του είναι στραμμένη σε καταστάσεις που το απασχολούν έντονα και έχουν κατά κάποιον τρόπο αναστατώσει τη ζωή του (π.χ., διαζύγιο, αλλαγή σχολείου κλπ.). Yπάρχουν και περιπτώσεις που η προσοχή ενός παιδιού μονίμως διασπάται. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, όταν ένα παιδί έχει σχεδόν πάντα δυσκολία να συγκεντρωθεί σε οποιαδήποτε δραστηριότητα, χωρίς να αντιμετωπίζει κάποια συναισθηματικά ή διανοητικά προβλήματα, τότε είναι πιθανόν να παρουσιάζει το «σύνδρομο» της μειωμένης συγκέντρωσης.

 

Tο παιδί που παρουσιάζει αυτή τη διαταραχή εμφανίζει κάποια, ή και όλα, από τα παρακάτω συμπτώματα:
•Μιλάει και κινείται ακατάπαυστα.
•Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες.
•Δεν προσέχει τι του λένε.
•Δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε κάποια δραστηριότητα για αρκετή ώρα.
•Πηγαίνει από τη μια δραστηριότητα στην άλλη χωρίς να ολοκληρώνει ποτέ κάτι.
•Δυσκολεύεται να μείνει καθισμένο πολλή ώρα.
•Κινείται νευρικά (κουνάει το πόδι του κ.ά.).
•Δεν μπορεί να παίζει χωρίς να κάνει φασαρία.
•Λέει και κάνει πράγματα χωρίς να σκέφτεται.
•Δεν ελέγχει τις πράξεις και τις κινήσεις του,
με αποτέλεσμα να τραυματίζεται συχνά.
•Δεν περιμένει τη σειρά του στο παιχνίδι ή χαλάει το παιχνίδι των άλλων παιδιών.
•Χάνει πράγματα και είναι ανοργάνωτο.

AΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:
Για τη διάγνωση αλλά και την αντιμετώπιση του συνδρόμου, η παρέμβαση ενός ειδικού είναι απαραίτητη, ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις συνιστάται και φαρμακευτική αγωγή.

Πηγή

Ένας Σίφουνας στο Σπίτι μας! Παιδί και ΔΕΠ-Υ

Μήπως το παιδί σας μοιάζει καθημερινά με «σίφουνα» που δεν βρίσκει πουθενά ησυχία; Μήπως αφαιρείται συχνά και δεν συγκεντρώνεται σε μια δραστηριότητα ούτε για πέντε λεπτά; Μήπως είναι πολύ πεισματάρικο και επίμονο και γίνεται ενοχλητικό για τους γύρω του; Μήπως δεν σταματά να κινείται ούτε στον ύπνο του; Ε, τότε, είναι πιθανό να εμφανίζει μια διαταραχή συμπεριφοράς που θεωρείται η πιο συχνή στην παιδική ηλικία. Πρόκειται για τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής/Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ), η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, «πλήττει» περίπου το 5%-10% του μαθητικού πληθυσμού Η ΔΕΠΥ εμφανίζεται σε τρεις κύριους τύπους, όπως εξηγεί η ψυχολόγος με εξειδίκευση στην αξιολόγηση και αποκατάσταση μαθησιακών δυσκολιών Εύα Τσώλη: «Υπάρχει ο απρόσεκτος τύπος που χαρακτηρίζει παιδιά τα οποία εμφανίζουν κυρίως συμπτώματα αδυναμίας συγκέντρωσης. Ο δεύτερος τύπος αφορά τα υπερκινητικά-παρορμητικά παιδιά. Ο τρίτος είναι ο συνδυασμένος τύπος, στον οποίον τα παιδιά παρουσιάζουν συνδυασμό συμπτωμάτων απροσεξίας, υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας».

Θυελλώδεις άνεμοι Πολύ σημαντικό είναι οι γονείς να αναγνωρίσουν τα χαρακτηριστικά της διαταραχής προκειμένου να αναζητήσουν την κατάλληλη  βοήθεια: Η αδυναμία συγκέντρωσης χαρακτηρίζεται κυρίως από διάσπαση της προσοχής, δυσκολία συγκέντρωσης στο διάβασμα και σε χρονοβόρες εργασίες, αδυναμία ολοκλήρωσης μιας δραστηριότητας ακόμη και όταν αυτή αφορά το παιχνίδι. Η παρορμητικότητα εκφράζεται κυρίως με δυσκολία του παιδιού να οργανώσει την εργασία του (χωρίς να έχει νοητικές ή αντιληπτικές δυσκολίες), με συνεχή εναλλαγή δραστηριοτήτων, με παρορμητική δράση, με έλλειψη υπομονής τόσο μέσα στη σχολική τάξη όσο και στις ομαδικές δραστηριότητες, με έντονες διακυμάνσεις στην ψυχική του διάθεση, οι οποίες εκφράζονται με κρίσεις οργής, πείσμα και αρνητισμό. Η υπερκινητικότητα εμφανίζεται με δυσκολία του παιδιού να παραμείνει στο κάθισμά του –στριφογυρνά συνεχώς, τρέχει, σκαρφαλώνει χωρίς να σταματά και γενικώς βρίσκεται σε διαρκή κίνηση όποια δραστηριότητα και αν εκτελεί– καθώς και με υπερβολική κινητικότητα ακόμη και κατά τη διάρκεια του ύπνου του. Πρέπει να σημειωθεί ότι η κλινική εικόνα της διαταραχής ποικίλλει από παιδί σε παιδί και, όπως εξηγεί η κυρία Τσώλη, «μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζονται όλα τα συμπτώματα σε έντονο βαθμό».
Η πλήρης διάγνωση του κλινικού συνδρόμου γίνεται στη σχολική ηλικία κατά την οποία εμφανίζονται εντονότερα συμπτώματα, όπως η σύντομη διάρκεια προσοχής στην τάξη, η αυξημένη κινητικότητα, η παρορμητικότητα, η κινητική αδεξιότητα, η έλλειψη πειθαρχίας, η χαμηλή σχολική επίδοση αλλά και οι κακές διαπροσωπικές σχέσεις με τους δασκάλους και τους συμμαθητές. «Για να υπάρξει ολοκληρωμένη διάγνωση της διαταραχής τα συμπτώματα πρέπει να επιμένουν για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών και να εμφανίζονται σε διαφορετικά περιβάλλοντα –τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο– προκαλώντας προβλήματα τόσο στη σχολική επίδοση όσο και στις κοινωνικές συναναστροφές του παιδιού» επισημαίνει η ειδικός.

Πρώτα σύννεφα Η διαταραχή μπορεί να υποβόσκει ήδη από τη βρεφική ηλικία. Ερευνητικά στοιχεία μαρτυρούν ότι πιθανότατα η ΔΕΠΥ έχει γονιδιακή και άρα κληρονομική βάση (δεν είναι τυχαίο ότι μετά τη διάγνωση του παιδιού τους, πολλοί γονείς αναγνωρίζουν συμπτώματα της διαταραχής και στον εαυτό τους στα οποία δεν είχαν δώσει οι ίδιοι ποτέ σημασία). Η ΔΕΠΥ όμως «πυροδοτείται» και από το περιβάλλον — συγκεκριμένα το κάπνισμα κατά την εγκυμοσύνη, το χαμηλό βάρος του παιδιού κατά τη γέννηση, η σωματική τιμωρία στην παιδική ηλικία, τα ψυχολογικά προβλήματα του παιδιού αλλά και το στρες της μητέρας έχει φανεί ότι ανήκουν στους παράγοντες που επιδρούν στην εμφάνιση της διαταραχής. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα ευερέθιστα βρέφη, εκείνα που δεν ηρεμούν εύκολα, είναι ίσως τα παιδιά που αργότερα θα παρουσιάσουν την εικόνα του συνδρόμου. Στη νηπιακή ηλικία το «πρόσωπο» της ΔΕΠΥ εμφανίζεται με αυξημένη δραστηριότητα, εκρήξεις θυμού, συχνό κλάμα, ελλιπή αυτοέλεγχο καθώς και με ελάχιστη υπομονή σε δύσκολες συνθήκες. Στην εφηβεία κυριότερες εκφράσεις του συνδρόμου είναι η κακή σχολική επίδοση, η αντικοινωνική συμπεριφορά, η κατάθλιψη και οι δυσλειτουργικές κοινωνικές σχέσεις. Έρευνες αναφέρουν ότι η αναλογία εμφάνισης της διαταραχής μεταξύ αγοριών και κοριτσιών είναι περίπου 3 προς 1. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει η κυρία Τσώλη, «είναι πιθανό η διαταραχή να υποδιαγιγνώσκεται στα κορίτσια. Και αυτό διότι πράγματι τα αγόρια εμφανίζουν από τη φύση τους μεγαλύτερη κινητικότητα. Δύσκολα φαντάζεται κάποιος ότι ένα ήρεμο κορίτσι που απλώς φαίνεται να ‘‘ονειροπολεί’’ ουσιαστικά μπορεί να εμφανίζει διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Χρειάζεται λοιπόν εγρήγορση για σωστή διάγνωση τόσο των αγοριών όσο και των κοριτσιών».

Στη δίνη του κυκλώνα Η διάγνωση δεν είναι ποτέ αρκετή αν δεν συνοδεύεται από την κατάλληλη αντιμετώπιση του συνδρόμου. Η ειδικός διευκρινίζει ότι η αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους, όπως η ψυχοθεραπεία, η χορήγηση φαρμάκων, η συμβουλευτική γονέων και εκπαιδευτικών αλλά και με ειδική και γενική παιδαγωγική προσέγγιση. «Η ειδική αγωγή έχει στόχο να αντιμετωπιστούν κυρίως οι μαθησιακές δυσκολίες που προκύπτουν από τη διάσπαση προσοχής, την παρορμητικότητα, την υπερκινητικότητα και τη δυσκολία διατήρησης του αυτοελέγχου. Η γενική παιδαγωγική αντιμετώπιση διαμορφώνει τις κατάλληλες συνθήκες μέσα στο σχολικό περιβάλλον –όπως ο περιορισμός των πολλών οπτικών ερεθισμάτων, τα σύντομα και πολλά διαλείμματα, οι σαφείς και μικρές οδηγίες προς το παιδί, η ενθάρρυνσή του– έτσι ώστε ο μαθητής να είναι σε θέση να συγκεντρώνεται και να μπορεί να εκτελεί τα σχολικά του καθήκοντα μέσα στην τάξη μαζί με τους συμμαθητές του». Αλλά και οι γονείς πρέπει να φροντίσουν ώστε να διατηρούν μια σταθερή ρουτίνα στα παιδιά τους και να τα βάζουν να ακολουθούν ένα συγκεκριμένο καθημερινό πρόγραμμα. Μπορεί να χρειαστεί ακόμη και να βάζουν το παιδί τους να καταγράφει καθημερινά σε λίστα όλα τα πράγματά του ώστε να μην τα ξεχνά φεύγοντας από το σπίτι ή το σχολείο – τα παιδιά με ΔΕΠΥ ξεχνούν συχνά τα βιβλία, τα μολύβια ή τις κασετίνες τους. Σημειώνεται ότι η επίσημη διάγνωση της διαταραχής γίνεται από αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες όπως τα Κέντρα Διάγνωσης, Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ) του υπουργείου Παιδείας που υπάρχουν ανά την Ελλάδα, τα Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα καθώς και τα αναπτυξιολογικά ιατρεία δημοσίων νοσοκομείων όπως του «Αγία Σοφία», του «Αγλαΐα Κυριακού» και του Παίδων Πεντέλης. Ωστόσο πολλές φορές σε αυτά τα δημόσια κέντρα οι λίστες αναμονής είναι ατελείωτες, με αποτέλεσμα πολλοί γονείς να καταφεύγουν σε ιδιωτικά κέντρα. Σε κάθε περίπτωση, το καλύτερο «φάρμακο» για τη ΔΕΠΥ είναι η υπομονή, η επιμονή και η αγάπη των γονέων. Εάν σε αυτήν τη βασική… δραστική ουσία προσθέσουμε τη «συμμαχία» με τους κατάλληλους ειδικούς για σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση, τότε θα έχουμε το κατάλληλο «θεραπευτικό κοκτέιλ» που θα εξυπηρετεί, πάνω απ’ όλα, τις ανάγκες, τις ικανότητες και τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού.

Πηγή

Σχολεία “κοινωνικής ενσωμάτωσης” καταργούν τις διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των μαθητών

Ένα σχολείο που ανοίγει νέους δρόμους και καταργεί τους κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Εδώ, μαθητές και γονείς μαθαίνουν πως η θρησκεία και η εθνικότητα δεν πρέπει να διχάζουν. Περίπου 50 σχολεία στα Βαλκάνια μας δίνουν ένα μάθημα κοινωνικής ένταξης.
Βρισκόμαστε στο Vent’anni dopo.20 χρόνια μετά το τέλος των εχθροπραξιών στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τα σημάδια του πολέμου είναι εμφανή. Τα κατεστραμμένα κτίρια αντικατοπτρίζουν τα τραύματα στις ψυχές των πολιτών. Εθνοτικές διαφορές, που έχουν προσωρινά καταλαγιάσει αλλά ανά πάσα στιγμή μία σπίθα μπορεί να προκαλέσει ανάφλεξη. Για τον λόγο αυτό η ΕΕ χρηματοδότησε και υλοποίησε σε κάποια σχολεία, ένα τριετές πρόγραμμα για την εξάλειψη των εθνοτικών διαφορών στα παιδιά.

Ο Σαούντ έζησε στο “ Σπίτι για παιδιά χωρίς γονείς” για επτά χρόνια. Ήρθε στο ίδρυμα με τις δύο αδερφές του και τον αδερφό του. Τώρα πηγαίνει σχολείο στο Δημοτικό σχολείο Mustafa Ejubovic στο Μόσταρ, ένα από τα σχολεία στα οποία εφαρμόζεται πιλοτικά το πρόγραμμα της ΕΕ.
Εδώ ο Σαίντ, έχει δασκάλους ειδικά εκπαιδευμένους, ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες ενός παιδιού με ευαίσθητο ψυχισμό.
Στο σχολείο φοιτούν 740 μαθητές. 27 είναι Ρομά, 25 έρχονται από ορφανοτροφείο και κάποιοι άλλοι ανήκουν σε διάφορες μειονότητες. Στο σχολείο εφαρμόζεται το πρόγραμμα “ Παιδεία και ποιοτική μόρφωση”, με σκοπό οι δάσκαλοι να βελτιώσουν τις πρακτικές τους στην συνεργασία τους με τους μαθητές εκείνους, που χρειάζονται ειδική προσέγγιση.
Δραστηριότητες όπως τα multimedia είναι προγραμματισμένες μία φορά την εβδομάδα. Η διδασκαλία γίνεται από τους μεγαλύτερους μαθητές στους μικρότερους. Αυτή η φόρμουλα έχει υιοθετηθεί ώστε να αναπτύσσονται ισχυροί δεσμοί μεταξύ των μαθητών.
Πολλοί μαθητές με ειδικές ανάγκες, έχουν ένα πρόγραμμα που διαμορφώνεται ειδικά για τις ανάγκες τους. Η Αντίσα είναι 9 ετών και είναι Ρομά. Συμμετέχει σε μία εργασία ειδική για εκείνη, κάτι που οι γονείς της δεν μπορούν να της προσφέρουν.
Τα κοινά μαθήματα για γονείς και μαθητές είναι μέρος των αποκλειστικών μεθόδων που εφαρμόζονται σε αυτό το σχολείο. Εξαιτίας των μαθημάτων αυτών όλο και περισσότεροι γονείς κινητοποιούνται. Εδώ γονείς και μαθητές, συμμετέχουν ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία, ώστε να καταφέρουν να εντοπίσουν τις ειδικές ανάγκες που έχει το κάθε παιδί.
Για την μητέρα της Αντίσα, αυτό ήταν το πρώτο workshop, στο οποίο συμμετείχε.
Το ειδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα εφαρμόζεται σε 49 σχολεία στα Βαλκάνια και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του χρόνου.

Η ΕΕ έχει χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα με 212 εκ ευρώ. Το ίδιο ποσό έχει εγκριθεί για εκπαιδευτικά προγράμματα στα Δ. Βαλκάνια για την περίοδο, 2014-2020. Συναντήσαμε την Ευρωπαική αντιπροσωπεία στο Βοσνιακό Ινστιτούτο στο Σεράγεβο.
Αφήσαμε το Σεράγεβο για να επισκεφτούμε ένα άλλο πιλοτικό σχολείο στο Μοντενέγκρο, στην πόλη Πλιέβλια. Στο γυμνάσιο, Τανάσιγιε Πετζάνοβιτς οι μαθητές έρχονται από αστικές και μη περιοχές.
Το σχολείο αυτό έχει εφαρμόσει μία σειρά από προγράμματα για την συνεργασία μαθητών και δασκάλων. Μεταξύ αυτών, είναι η ραδιοφωνική εκπομπή “Ας ανοίξουμε την πόρτα”. Δεκαπέντε μαθητές και πολλοί δάσκαλοι εμπλέκονται άμεσα στην διαδικασία.
Οι μαθητές ετοιμάζουν την εκπομπή όλοι μαζί. Επιλέγουν τα θέματα, κυρίως ειδησεογραφικά και μία φορά το μήνα αφιερώνουν την εκπομπή στον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η εκπομπή αυτή διαρκεί κάθε μέρα μία ώρα. Το πρόγραμμα μεταδίδεται εντός του σχολείου και όλοι οι μαθητές βρίσκουν χρόνο για να την ακούν και μετά να συζητούν για αυτή.
Στόχος της εκπαίδευσης όπως διαμορφώνεται από αυτά τα προγράμματα, δεν είναι η αλλαγή του μαθητή ώστε να ενταχθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία, σε ένα σύστημα που είναι δομημένο με ένα τρόπο και δεν αλλάζει. Στόχος είναι η αλλαγή του συστήματος αυτού ώστε να εξυπηρετεί τον μαθητή.

Πηγή

Η δυσλεξία δεν σχετίζεται με την όραση

Η διόρθωση τυχόν προβλημάτων όρασης στα παιδιά με δυσλεξία είναι απίθανο να τα βοηθήσει να ξεπεράσουν τη μαθησιακή δυσκολία τους, αναφέρουν επιστήμονες από τη Βρετανία.

Στην πρώτη μελέτη του είδους, η οποία πραγματοποιήθηκε σε χιλιάδες παιδιά με ή χωρίς δυσλεξία, δεν βρήκαν καμία ένδειξη ότι τα οφθαλμολογικά ελλείμματα σχετίζονται με την συγκεκριμένη μαθησιακή δυσκολία.

Τα ευρήματά τους θέτουν υπό αμφισβήτηση την ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι η δυσλεξία άγεται από προβλήματα στα μάτια και μπορεί να βελτιωθεί με έγχρωμους φακούς, ειδικές ασκήσεις των ματιών και άλλα ανάλογα βοηθήματα.

Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Pediatrics», εξέτασε κατά πόσον η φημολογούμενη συσχέτιση δυσλεξίας-προβλημάτων οράσεως είναι αληθινή ή όχι.

«Πολλοί, ακόμα και γιατροί, πιστεύουν ότι η δυσλεξία σχετίζεται με διαταραχές της οράσεως και πως αν αυτές διορθωθούν, θα βελτιωθεί η μαθησιακή κατάσταση των παιδιών», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Κάθυ Ουϊλιαμς, λέκτορας στη Σχολή Κοινωνικής & Κοινοτικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ.

«Τα ευρήματά μας, όμως, αποδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών με δυσλεξία έχουν απολύτως φυσιολογική όραση.

»Επομένως οι οικογένειες θα πρέπει να αναρωτηθούν ποιο ακριβώς πρόβλημα οράσεως υποτίθεται ότι διορθώνεται με την αγωγή που κάνει το παιδί τους, πως μετριέται αυτό το πρόβλημα και τι επιστημονικά στοιχεία υπάρχουν ότι η αντιμετώπισή του θα βοηθήσει στη δυσλεξία του».

Η δρ Ουϊλιαμς και οι συνεργάτες της πραγματοποίησαν τη μελέτη τους σε 5.822 παιδιά, ηλικίας 7 έως 9 ετών, τα 172 εκ των οποίων (το 3% του συνόλου) πληρούσαν τα κριτήρια της σοβαρής διαταραχής ανάγνωσης (δυσλεξίας) και τα 465 (το 8%) εκείνα της μέτριας δυσλεξίας.

Οι ερευνητές υπέβαλλαν τα παιδιά σε μία σειρά από οφθαλμολογικές εξετάσεις - από τις κλασικές οφθαλμολογικές έως τρισδιάστατες, εξετάσεις για την αναγνώριση της σκιαγραφικής αντίθεσης (κοντράστ) και εξετάσεις για την ικανότητα ανάμιξης εικόνων (fusion).

Το συμπέρασμά τους ήταν τα παιδιά με δυσλεξία και εκείνα δίχως αυτήν δεν είχαν καμία διαφορά όσον αφορά τον στραβισμό, τις διαθλαστικές ανωμαλίες (λ.χ. μυωπία), την αμβλυωπία, την σύγκλιση του φωτός, την αναγνώριση του κοντράστ, την σύγκριση, την κινητική ανάμιξη εικόνων και την αισθητήρια ανάμιξη εικόνων σε απόσταση.

Περισσότερα από τα τέσσερα στα πέντε παιδιά με δυσλεξία είχαν εντελώς φυσιολογική οφθαλμολογική λειτουργία σε όλες ανεξαιρέτως τις εξετάσεις που έκαναν.

Μολονότι, εξάλλου, ένα στα έξι παιδιά με δυσλεξία είχαν μια μικρή διαταραχή στην αισθητήρια ανάμιξη κοντινών εικόνων ή στην στεροσκοπική όραση, το ίδιο συνέβαινε με ένα στα 10 παιδιά δίχως δυσλεξία.

Η μικρή αυτή διαφορά μεταξύ των παιδιών με και χωρίς δυσλεξία «μπορεί να είναι απόρροια της μαθησιακής διαταραχής ή να μην έχει καμία σχέση με αυτήν», σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.

Η μελέτη, τέλος, δεν βρήκε καμία ένδειξη ότι «οι βασισμένες στην όραση θεραπείες μπορεί να είναι χρήσιμες για τα παιδιά με σοβαρή δυσλεξία», καταλήγουν.

Πηγή 

Μια διδακτική ιστορία που αξίζει να πείτε απόψε στα παιδιά σας! Τα σχόλια δικά σας...

Μια δασκάλα έχει αποφασίσει να παίξουν ένα παιχνίδι στην τάξη της. Λέει λοιπόν στα παιδιά, να φέρει το κάθ’ ένα, μια πλαστική σακούλα, που θα περιέχει μέσα μερικές πατάτες. Σε κάθε πατάτα θα δώσει ένα όνομα από τα πρόσωπα που μισεί.Έτσι, ο αριθμός των πατατών που κάθε παιδί θα βάλει στη σακούλα του θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των ανθρώπων που μισεί.


Την άλλη μέρα κάθε παιδί, έφερε από μια σακούλα με πατάτες, με το όνομα των ανθρώπων που μισούσαν, γραμμένο σε κάθε πατάτα. Κάποια παιδιά είχαν δύο πατάτες μέσα στη σακούλα, άλλα τρεις, άλλα πέντε και άλλα περισσότερες. Η δασκάλα λέει μετά στα παιδιά, να κουβαλούν μαζί τους την πλαστική σακούλα με τις πατάτες, όπου και αν πηγαίνουν (ακόμη και στην τουαλέτα), για μερικές μέρες…
Ύστερα από αρκετές μέρες, τα παιδιά άρχισαν να διαμαρτύρονται, λόγω της δυσάρεστης οσμής που άφηναν οι πατάτες οι οποίες άρχισαν να σαπίζουν. Άλλωστε, αυτοί που είχαν περισσότερες πατάτες στη σακούλα, έπρεπε να αντέξουν και το μεγαλύτερο βάρος τους. Κάποιες μέρες αργότερα, το παιχνίδι τελείωσε και τα παιδιά ανακουφίστηκαν και από την απαλλαγή τους από το βάρος αλλά και από τη δυσοσμία των χαλασμένων πατατών.
Η δασκάλα ρώτησε τα παιδιά: Πώς αισθανθήκατε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού; Τα παιδιά, άρχισαν ομαδικά να διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι έπρεπε να κουβαλούν παντού μια τσάντα με πατάτες και μάλιστα χαλασμένες με άσχημη μυρωδιά, από κάποια στιγμή και μετά.
Στη συνέχεια, η δασκάλα τους αποκάλυψε το κρυμμένο νόημα πίσω από το παιχνίδι. «Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση όταν έχετε μίσος για κάποιον μέσα στην καρδιά σας. Η δυσωδία από το μίσος θα φωλιάσει στην ψυχή σας και θα το μεταφέρετε μαζί σας όπου κι αν πάτε συνεχώς. Αν δεν μπορείτε να ανεχθείτε τη μυρωδιά των σάπιων πατατών για μερικές μόνο μέρες, μπορείτε να φανταστείτε πως θα είναι να έχετε τη δυσωδία του μίσους στην ψυχή σας για μια ζωή;
Ηθικό Δίδαγμα: Προσπαθήστε να αποβάλλετε το μίσος που έχετε για τους άλλους και συγχωρέστε τους, ώστε να μην έχετε το βάρος στην καρδιά σας για μια ζωή.
Η αληθινή αγάπη δεν είναι ν’ αγαπάς ένα τέλειο, σημαντικό και δυνατό άτομο, αλλά να αγαπάς ένα ασήμαντο και με ελαττώματα πρόσωπο, δυνατά!!

Πηγή

Πώς τα παιδιά δεν θα ξεχάσουν το καλοκαίρι όσα έμαθαν το χειμώνα στο σχολείο

Πώς τα παιδιά δεν θα ξεχάσουν το καλοκαίρι όσα έμαθαν το χειμώνα στο σχολείο

Το καλοκαίρι είναι (και πρέπει να είναι) περίοδος διακοπών, ξεγνοιασιάς και διασκέδασης για όλους, μικρούς και μεγάλους. Καλό, όμως, είναι οι μικροί μαθητές να μην ξεχάσουν όλα όσα έμαθαν όλο το χειμώνα, για να μπορούν να ξεκινήσουν έτοιμοι πάλι το Σεπτέμβριο το σχολείο! Δείτε μερικές ιδέες για να κρατήσετε τις γνώσεις τους «ζεστές» και το καλοκαίρι με διασκεδαστικό τρόπο!



Επισκεφτείτε ένα μουσείο
Μουσεία θα βρείτε άφθονα είτε στην πρωτεύουσα και τις πόλεις, είτε στο νησί ή το μέρος που επισκέπτεστε. Με οποιοδήποτε αντικείμενο, π.χ. ναυτικό μουσείο, λαογραφικό μουσείο, μουσείο τέχνης, αρχαιολογικοί χώροι κτλ. μπορείτε να κάνετε όλοι ένα μίνι μάθημα ιστορίας και πολιτιστικής αγωγής. Θα βρείτε σίγουρα έντυπο υλικό ή βιβλία στο μουσείο για να μελετήσετε, ενώ μπορείτε μετά να φτιάξετε ένα κολάζ από τη μέρα επίσκεψής σας ως αναμνηστικό. Αναζητήστε επίσης εκπαιδευτικά παιδικά προγράμματα, γίνονται σε πολλούς χώρους και στην περιφέρεια.

Μελετήστε τον ουρανό τη νύχτα
Εάν βρίσκεστε στην εξοχή, τα αστέρια θα είναι πιο εμφανή στον ουρανό το βράδι! Ευκαιρία να συζητήσετε με τα παιδιά για τα άστρα, τους πλανήτες, τη Γη, τον Ήλιο και το Φεγγάρι και να αναζητήσετε αστερισμούς ή δικά σας σχέδια που σχηματίζουν τα άστρα στον ουρανό.

Παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια & παιχνίδια με λέξεις
Υπάρχουν πολλά επιτραπέζια παιχνίδια που ασκούν το μυαλό, τη σκέψη, τη μνήμη και το λεξιλόγιο των παιδιών, π.χ. scrabble, ναυμαχία, σκάκι κτλ. Επίσης, παιχνίδια, όπως κρεμάλα, μπορείτε να τα παίξετε με ελάχιστο εξοπλισμό, μολύβι και χαρτί και βοηθούν πολύ τη γλώσσα και το λεξιλόγιο.

Κάντε διαγωνισμό παραμυθιού!
Βοηθήστε να μην ξεχάσουν το γραπτό λόγο κάνοντάς το παιχνίδι! Κάντε διαγωνισμό παραμυθιού, πείτε τους να το εικονογραφήσουν κι έτσι να ασχοληθούν ταυτόχρονα και με ζωγραφική. Πολύ καλή ιδέα είναι επίσης, να έχετε ένα χαρτί στο οποίο καθένας γράφει μια πρόταση για ένα παραμύθι και το δίνει στον επόμενο που συνεχίζει την ιστορία με τη δική του πρόταση, με σκοπό να γράψετε ένα αστείο και απρόβλεπτο παραμύθι όλοι μαζί!

Δώστε ευκαιρίες κοντά στη φύση
Αφήστε τα παιδιά να περιεργαστούν και να παρατηρήσουν τη φύση (θάλασσα, πουλιά, ζώα, φυτά) που θα συναντήσετε στις διακοπές σας. Η παρατήρηση είναι το πρώτο βήμα μιας βιωματικής διαδικασίας μάθησης. Ενθαρρύνετέ τα να βλέπουν, να ακούν, να πιάσουν και να βιώσουν τη φύση με τις αισθήσεις τους και φυσικά να βγάλουν φωτογραφίες με ό,τι τους κάνει εντύπωση!

Τέλος, μην ξεχνάτε να βάζετε κανόνες στη χρήση τηλεόρασης και υπολογιστή. Το ότι είναι διακοπές δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέτρο στη χρήση τους.

Πηγή

Ρίγη συγκίνησης για το βίντεο που έχει χιλιάδες προβολές! Αξίζει!

 

Ρίγη συγκίνησης έχει προκαλέσει μία διαφήμιση που κάνει το γύρο του διαδικτύου και εστιάζεται στα οφέλη της δωρεάς οργάνων.

Η διαφήμιση του Ινστιτούτου Μεταμοσχεύσεων της Αργεντινής με τίτλο «The Man & The Dog» έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων πάνω στο θέμα αυτό και κάνει τον γύρο του διαδικτύου, συγκεντρώνοντας εκατομμύρια προβολές.
Το σποτ σκηνοθετήθηκε από τον Ροδρίγο Γκαρθία Σαΐθ, με «πρωταγωνιστή» ένα ιαπωνικό σκύλο Χάτσικο, ο οποίος ακολουθεί σε κάθε βήμα το αφεντικό του, έναν ηλικιωμένο άνδρα. Μία νύχτα ο άντρας καταρρέει και πηγαίνει εσπευσμένα στο νοσοκομείο.
Και δείτε τι συνέβη...

 Πηγή

60+ ΠΑΙΧΝΙΔΟΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ για την αυλή ! !

Μ


ια κούνια, ένα σπιτάκι-σκηνή, μια τραμπάλα, μια σειρά τενεκεδάκια σαν εκείνα στο λούνα παρκ που θα πρέπει να τα πετύχουν με την μπάλα τους, ένα κουκλόσπιτο για τις κούκλες και τα ...κουζινικά τους,  ένας  μεγάλος μαυροπίνακας για ζωγραφική, μια ...πίστα για τα αυτοκινητάκια, ένας μικρός τοίχος αναρρίχησης και φυσικά ένα ξύλινο σπίτι ή δεντρόσπιτο που θα είναι το ...καταφύγιό τους. Γενικά, ένα μέρος απ΄όσα αποζητούν -εκτός της συντροφιάς των φίλων τους- όταν σας ζητούν να τα πάτε στον παιδότοπο ή στην παιδική χαρά, μπορείτε να τα δημιουργήσετε στην αυλή, στο εξοχικό ή και σ΄ένα μεγάλο μπαλκόνι, επιλέγοντας την προσφορότερη πρόταση και για τον διαθέσιμο χώρο σας αλλά και για την ηλικία των παιδιών. 

Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, το να υπάρχει στην αυλή ο δικός τους χώρος που μπορούν να παίξουν ή σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από αυτό του δωματίου τους να ασχοληθούν με ό,τι τους ευχαριστεί, είναι ένας τρόπος να περνούν ευκολότερα οι πολύ περισσότερες ώρες που βρίσκονται στο σπίτι.  

Ένα μεγάλο μέρος τέτοιων "παιχνιδιών" θα βρείτε έτοιμα τόσο σε καταστήματα με παιχνίδια και πολυκαταστήματα ειδών σπιτιού όσο και σε εξειδικευμένα μαγαζιά με παρόμοια είδη, όμως κατά βάση το κόστος τους είναι σχεδόν απαγορευτικό. Εκτός όμως του πόσο θα κοστίσει, μια τέτοια κατασκευή φτιαγμένη από εσάς, ακόμη και με την βοήθεια συγγενών, φίλων ή γειτόνων και παρουσία των παιδιών, πέραν της χαράς και της ευχαρίστησης θα τους προσφέρει και την ικανοποίηση του "φτιάξαμε" και το παράδειγμά σας θα τα εξοικειώσει, όσο μικρά κι αν είναι, πολύ περισσότερο με την γενική φιλοσοφία "φτιάχνουμε" κι όχι αποκλειστικά "αγοράζουμε".
Με απλές ξύλινες σανίδες, παλέτες, κορμούς δέντρων, παλιά λάστιχα, μερικά κουτιά μπογιά, λίγα μέτρα ύφασμα και σκοινί και αρκετή ...φαντασία, μπορείτε να φτιάξετε πραγματικά πολύ όμορφες παιχνιδοκατασκευές για την αυλή, ανώτερες από πολλές αντίστοιχες του εμπορίου.

Ένα μικρό παρτέρι διαμορφωμένο έτσι που να τους τραβήξει την προσοχή  για να ξεκινήσουν την ...γνωριμία τους με την κηπουρική, καθίσματα και ένα τραπεζάκι ...στα μέτρα τους ή ένας οριοθετημένος χώρος γεμάτος άμμο για να μπορούν να παίζουν με τα κουβαδάκια τους όπως στην παραλία, είναι επίσης μερικές εύκολες στην υλοποίησή τους ιδέες, ικανές όμως να εντυπωσιάσουν τα παιδιά και να μετατρέψουν κάποιες ώρες τους στο σπίτι σε ...διακοπές. 

Σε κάθε τύπου κρεμαστή κατασκευή, ξύλινα σπιτάκια με μεγαλύτερο ύψος, κούνιες κλπ. το σημαντικότερο είναι η ασφάλεια των παιδιών. Αν λοιπόν δεν έχετε ανάλογη εμπειρία ή δεν είστε απολύτως σίγουροι πως όλα έχουν γίνει-στερεωθεί όπως πρέπει, ζητήστε βοήθεια από κάποιον ειδικό τεχνίτη ή προτιμήστε μια άλλη κατασκευή. 

 

Πηγή