Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014
Απίστευτο!Ένα στα τέσσερα παιδιά πιστεύει ότι οι βοσκοί βρήκαν τη φάτνη μέσω του... Google Maps!
Ένα στα τέσσερα παιδιά πιστεύει ότι οι βοσκοί βρήκαν τη φάτνη μέσω του... Google Maps!
Σύμφωνα με νέα μελέτη, που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.000 παιδιών, στο βρετανικό εμπορικό κέντρο Brent Cross, και δημοσιεύτηκε στην Daily Mail, τα παιδιά (στη Βρετανία) έχουν προφανώς μια πολύ θολή εικόνα για το ποιος είναι ο Χριστός ή ο Άι Βασίλης!
Ένα στα πέντε παιδιά (περίπου το 20%) πιστεύει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι... ποδοσφαιριστής της Τσέλσι!
Το 10% πιστεύει ότι ο Ρούντολφ το ελαφάκι βρισκόταν μέσα στο στάβλο τη στιγμή της γέννησης του Θεανθρώπου.
Το 52% των παιδιών, ηλικίας 5 έως 12 ετών, θεωρούν πως ανήμερα της 25ης Δεκεμβρίου γιορτάζουμε τα γενέθλια του Αι-Βασίλη!
Η ιστορία της γέννησης φαίνεται να προκαλεί σύγχυση στα περισσότερα παιδιά, καθώς το 35% πιστεύει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στο Νότιο Πόλο, ενώ το 27% ισχυρίζεται πως η μητέρα του Ιησού τον γέννησε μέσα σε μία εκκλησία.
Το 25% πιστεύει ότι οι βοσκοί βρήκαν τη φάτνη με τη χρήση Google Maps, ενώ το 15% θεωρεί πως οι Μάγοι με τα Δώρα του έδωσαν ως δώρο μια τιάρα, ένα ραβδί και φτερά!
Ανάμεσα σε εκείνους που δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι παίκτης της Τσέλσι -και μάλιστα επιθετικός- θεωρούν πως είναι αστροναύτης ή παίκτης στο X-Factor.
Πηγή
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014
Παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες: Πώς να αισθάνονται άραγε;
Οι οικογένειες και οι δάσκαλοι των παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες ανησυχούν συχνά για το πως θα μπορέσουν τα παιδιά αυτά να λειτουργήσουν σωστά μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο και για το πως θα προσαρμοστούν με τη «δυσκολία» τους, καθώς, πολλές είναι οι φορές που η συνεχής αποτυχίες στο σχολείο οδηγούν σε απογοήτευση που με την σειρά της οδηγεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή αυτοπεποίθηση. Οι Μαθησιακές Δυσκολίες μπορεί να επηρεάσουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού σε πολλούς τομείς της ζωής του όπως, η οικογένεια, το σχολείο ή ακόμα στην σχέση του με τα άλλα παιδιά.
Ψυχολογικό και ακαδημαϊκό προφίλ ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες
Όταν λοιπόν έχουμε ένα παιδί με Μαθησιακές Δυσκολίες, παρουσιάζει:
- Δυσκολία στη γραφή
- Δυσκολία στην ανάγνωση
- Δυσκολία στη συγκέντρωση
- Δυσκολία στην κατανόηση
- Δυσκολία στο να μαθαίνει
- Δυσκολία στην ακολουθία οδηγιών
Εξωτερικά χαρακτηριστικά:
- Χαμηλές επιδόσεις στα μαθήματα.
Που οδηγούν σε:
- Διαφορετικότητα
Τα παιδιά με ΜΔ δυσκολίες συγκρίνουν τον εαυτό τους με την πλειονότητα των παιδιών της τάξης που δεν έχουν δυσκολίες. Ως αποτέλεσμα νιώθουν διαφορετικά. Μια έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά με ΜΔ θεωρούν ότι οι συμμαθητές τους που δεν έχουν κάποια μαθησιακή δυσκολία τα πάνε καλύτερα στο σχολείο, είναι πιο αποδεκτοί κοινωνικά καθώς και πιο ευνοημένοι από τους δασκάλους. Τα παιδιά και κυρίως αυτά με ΜΔ δεν αγνοούν τις αποτυχίες. Τις καταλαβαίνουν και ως αποτέλεσμα υποτιμούν τις ικανότητές τους και νιώθουν μειονεκτικά όταν πρέπει να συγκριθούν με παιδιά που δεν έχουν μαθησιακές δυσκολίες.
Μια ενήλικη κοπέλα με μαθησιακές δυσκολίες είπε: «Ονειρευόμουν ότι μια μέρα θα ξυπνήσω και θα είμαι φυσιολογική. Ότι μια μέρα θα έπιανα ένα βιβλίο και θα το διάβαζα όπως όλοι οι άλλοι».
Ένας έφηβος είπε «εμένα μου την σπάει περισσότερο από όλα που μου φέρονται λες και είμαι καθυστερημένος και με απομονώνουν από τα άλλα παιδιά. Στις πανελλήνιες βάζουν όλους τους δυσλεκτικούς σε ένα δωμάτιο, εμένα μου φαίνεται πολύ ρατσιστικό. Να σε έχουν διαφορετικά από τους άλλους, είναι πρακτικό βέβαια αλλά εμένα δεν μου αρέσει. Αισθάνομαι διαφορετικός. Αλλά εντάξει, δεν είναι και τίποτα σοβαρό, απλά δεν μπορώ να διαβάσω καλά και δεν μπορώ να γράψω καλά».
- Απόσυρση
Μέσα στο σχολικό πλαίσιο, τα παιδιά με ΜΔ νιώθουν άσχημα για τις επιδόσεις τους καθώς και για τις κοινωνικές τους συναναστροφές. Ως αποτέλεσμα μπορεί να αποσυρθούν από δραστηριότητες μέσα και έξω από την τάξη καθώς μπορεί να νιώθουν ότι δεν θα τα καταφέρουν ή ότι δεν θα τους αποδεχτούν τα άλλα παιδιά. Δεν είναι λίγες οι φορές που παιδιά με ΜΔ έχουν νιώσει ότι τα υπόλοιπα παιδιά δεν τα θέλουν στην ομάδα τους επειδή δεν γράφουν ή δεν διαβάζουν καλά.
- Μοναξιά – Απομόνωση
Παρόλο που οι κοντινές φιλίες είναι πολύ σημαντικές για τα παιδιά με ΜΔ, το να είναι αποδεκτά από τα υπόλοιπα παιδιά παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο για το πως βλέπουν τον εαυτό τους. Οι φίλοι και οι παρέες παίζουν πολύ διαφορετικό ρόλο στην ζωή των παιδιών με ΜΔ. Οι αποδοχή από παρέες φαίνεται να παίζει πιο σημαντικό ρόλο.
- Ανάγκη να ξεφύγει στον δικό του κόσμο
Όλα αυτά έχουν ως συνέπεια τα παιδιά να διστάζουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τον θυμό τους, το άγχος τους και τον φόβο τους. Ως αποτέλεσμα κλείνονται στον εαυτό τους, αποτραβιούνται και καταλήγουν να είναι απαισιόδοξοι για τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους.
Πολλές φορές η πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολη για τα παιδιά με ΜΔ δυσκολίες. Υπάρχουν φορές που μπορεί να έρθουν αντιμέτωποι με την αποτυχία και με την κριτική από τους άλλους.
- Παραβατική συμπεριφορά
Πολλά από τα παιδιά καταφεύγουν σε παραβατική συμπεριφορά γιατί νιώθουν ότι ίσως με αυτόν τον τρόπο θα τραβήξουν την προσοχή των συμμαθητών τους. Καθώς μπορεί οι συμμαθητές τους να μην τους αποδέχονται λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, τα παιδιά με ΜΔ παρασύρονται εύκολα από τα «άτακτα» παιδιά της τάξης. Αυτό βέβαια δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την θέση τους στα μάτια των δασκάλων. Μια μητέρα ανέφερε για τη συμπεριφορά του παιδιού την μέσα στην τάξη «πείραζε τα άλλα παιδιά, δεν ήταν επιθετικός, ποτέ δεν είχε χτυπήσει παιδιά, αλλά τους πείραζε, και αυτό ενοχλούσε. Δηλαδή μπορεί να τους έπαιρνε τη γόμα, να τους την πέταγε, μπορεί να κορόιδευε ένα παιδάκι».
- Ανησυχία/Άγχος
Όλες αυτές οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα παιδιά τους δημιουργούν άγχος και ανησυχία, ειδικά όταν πρέπει να έρθουν αντιμέτωπα με τις δυσκολίες του μέσα στην τάξη. Μια μητέρα είπε για το παιδί της «λίγο πριν πάει στη Α΄ δημοτικού άρχισε να τραυλίζει και όταν πήγε στην Α΄ δημοτικού που προφανώς αγχώθηκε κιόλας και πιέστηκε άρχισε να τραυλίζει πολύ. Στην αρχή ήταν σαν να του κόβετε η ανάσα. Εκείνη την εποχή ξεκίνησε να έχει και κάποια τικ, σφιγγόταν το πρόσωπό του, τα χαρακτηριστικά του».
Μια άλλη μητέρα είπε «υπήρχαν στιγμές που δεν μπορούσε να κάνει ανάγνωση διότι φοβόταν μήπως τα υπόλοιπα παιδιά τον κοροϊδέψουν. Γύρναγε πρώτα να κοιτάξει τα πρόσωπα των παιδιών ή διάβαζε και παράλληλα κοίταζε τα πρόσωπα των παιδιών για να δει πως αντιδρούνε και αν τον κοροϊδεύουν».
- Ψυχοσωματικά προβλήματα – νυχτερινή ενούρηση, πονόκοιλοι, πονοκέφαλοι, εμετοί κ.λ.π.
Φαντάζομαι δεν είναι λίγες οι φορές που όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με παιδιά που παρουσιάζουν πονόκοιλους, πονοκεφάλους όταν πρέπει να πάνε σχολείο ή όταν είναι να γράψουν ένα διαγώνισμα. Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ σε ένα περιστατικού ενός αγοριού που άρχισε να αντιμετωπίζει έντονες δυσκολίες όταν ξεκίνησε τη Δευτέρα δημοτικού. Η δίδυμη αδερφή του ήταν άριστη μαθήτρια ενώ εκείνος δυσκολευόταν να γράψει και να διαβάσει. Από το άγχος του το παιδί παρουσίασε νυχτερινή ενούρηση γεγονός που κράτησε πάνω από ένα χρόνο και τελικά ελαττώθηκε όταν έγινε η διάγνωση και δέχτηκε βοήθεια.
- Επιθετικότητα
Λόγω της πίεσης που περνάνε τα παιδιά με ΜΔ τόσο στο σχολικό όσο και στο οικογενειακό περιβάλλον, πολλά από αυτά μπορεί να γίνουν επιθετικά είτε με τα υπόλοιπα παιδιά είτε με μέλη της οικογένειάς τους.
- Αρνητισμό
Λόγω του ότι νιώθουν ότι δεν τα καταφέρνουν καλά σε κάποιες δεξιότητες και λόγω του ότι φοβούνται την αποτυχία, τα παιδιά με ΜΔ μπορεί να παρουσιάσουν αρνητισμό είτε στο να διαβάσουν, είτε στο να γράψουν. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο αρνητισμός αυτός μπορεί να επεκταθεί και σε άλλους τομείς με αποτέλεσμα το παιδί να αποκτήσει άρνηση για το σχολείο.
- Θυμό
Τα παιδιά με ΜΔ μπορεί να θυμώσουν, είτε με τον εαυτό τους που δεν τα καταφέρνει παρ’ όλες τις προσπάθειες, είτε με τους συμμαθητές τους που χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα τα καταφέρνουν πολύ καλά ή που τους κοροϊδεύουν, είτε με τους γονείς τους που μπορεί να μην είναι δίπλα τους όπως εκείνα θα ήθελαν ή όπως έχουν ανάγκη, είτε πάλι με κάποιον δάσκαλο που πιστεύουν ότι δεν δείχνει κατανόηση.
Εσωτερικά χαρακτηριστικά:
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με ΜΔ συνήθως δεν καταφέρνουν να έχουν μια θετική εικόνα του εαυτού τους μέσα στο σχολικό πλαίσιο. Οι μαθητές με ΜΔ έχουν συνήθως χαμηλή αυτοεκτίμηση καθώς το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Τα παιδιά αυτά είναι αναγκασμένα να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα υπόλοιπα παιδιά που δεν έχουν μαθησιακές δυσκολίες και που είναι άλλωστε και η πλειονότητα. Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά αξιολογούν τις ακαδημαϊκές τους ικανότητες είναι καθοριστικός για το πως θα αισθανθούν με τον εαυτό τους.
- Απόρριψη του εαυτού του
Πολλές φορές τα παιδιά απορρίπτουν τον εαυτό τους σε όλους τους τομείς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να απογοητεύονται με το παραμικρό και πολλές φορές χωρίς λόγο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός κοριτσιού που επειδή αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες στο μαθησιακό κομμάτι, κάθε σχόλιο από την δασκάλα των καλλιτεχνικό το έπαιρνε ως απόρριψη και όταν πήγαινε στο σπίτι της έβαζε τα κλάματα και αρνιόταν να έρθει σχολείο.
- Στιγματισμός της διαφορετικότητάς του
Πολλές φορές τα παιδιά με ΜΔ νιώθουν στιγματισμένα από το γεγονός ότι έχουν ΜΔ και άρα είναι διαφορετικά από τα άλλα παιδιά. Ένα κορίτσι στη Β Λυκείου το οποίο αρνιόταν πεισματικά να εξετάζεται προφορικά για το μόνο λόγο ότι ντρεπόταν και φοβόταν να διαφέρει από τα υπόλοιπα παιδιά. Ενώ αναγνώριζε ότι όταν την εξέταζαν προφορικά η επίδοσή της είναι πολύ καλύτερη, φοβόταν ότι τα άλλα παιδιά θα την κοροϊδέψουν για την διαφορετικότητά της. Ένιωθε τόσο άσχημα για την δυσκολία της που παρουσίαζε μια εντελώς διαφορετική εικόνα έξω και μέσα στο σχολείο. Μέσα στο σχολικό πλαίσιο και ειδικά μέσα στην τάξη ήταν σαν φοβισμένη, ντρεπόταν να μιλήσει και δεν είχε πολλές φίλες. Αντιθέτως έξω από το σχολείο ένιωθε πιο καλά για τον εαυτό της με αποτέλεσμα να είναι πιο κοινωνική, πιο ανοιχτή και πιο εκφραστική.
- Βαθύς εσωτερικός πόνος
Όταν μια ενήλικη κοπέλα με ΜΔ ρωτήθηκε για το πως ένιωθε όταν πήγαινε σχολείο ανέφερε «δεν ήξερα πως να εξηγήσω στους άλλους πως αισθανόμουν. Ήξερα ότι ήμουν φυσιολογική, αλλά υπήρχαν πράγματα που δεν μπορούσα να κάνω, όπως η ορθογραφία, και έτσι πήγαινα στο σπίτι και έκλαιγα γιατί ήταν πολύ επώδυνο».
Ένας έφηβος είπε «Στο δημοτικό που δεν είχαν καταλάβει ότι έχω κάποια δυσκολία μου φώναζαν και στο σχολείο και στο σπίτι». Είναι πολύ μεγάλος ο πόνος των παιδιών ειδικά όταν νιώθουν ότι οι ίδιοι οι γονείς τους δεν τους καταλαβαίνουν και τους απορρίπτουν λόγο της δυσκολίας τους.
- Αίσθηση ότι δεν είναι ικανό
Όταν ένα παιδί καταβάλει όλη του την προσπάθεια και τις δυνάμεις για να μπορέσει να αντεπεξέλθει και τελικά αποτυγχάνει αρχίζει να πιστεύει ότι δεν είναι ικανό. Είναι πολύ σημαντικό για ένα παιδί με ΜΔ να βρει ένα τομέα στον οποίο να μπορεί να επιτύχει όπως π.χ. αθλητισμό, καλλιτεχνικά. Οι μαθητές με ΜΔ αρχίζουν να νιώθουν καλύτερα όταν δεν θεωρούν οι ακαδημαϊκές δραστηριότητες είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει και όταν δίνουν έμφαση σε τομείς της ζωής τους που τα καταφέρνουν καλά.
- Απογοήτευση
Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες συχνά απογοητεύονται γιατί νιώθουν ότι προσπαθούν πάρα πολύ αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι ανάλογο. Ένα κορίτσι μου είπε: «Έβλεπα τον αδερφό μου να διαβάζει μια ώρα μόνο, ενώ εγώ έπρεπε να διαβάζω τουλάχιστον τρεις με τέσσερις ώρες και παρόλα αυτά εκείνος έπαιρνε 18 και εγώ με το ζόρι 11».
Δεν σημαίνει βέβαια ότι όλα τα παιδιά με ΜΔ αντιμετωπίζουν όλες από αυτές τις συναισθηματικές δυσκολίες. Κάθε περίπτωση παιδιού με ΜΔ διαφέρει, ανάλογα με τις δυσκολίες που έχει και την στήριξη που δέχεται τόσο από την οικογένειά του όσο και από το σχολείο καθώς βέβαια και από την προσωπικότητά του. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό, οι γονείς και οι δάσκαλοι των παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες να κατανοήσουν τις δυσκολίες τους και το πως μπορεί να νοιώθουν, να ερμηνεύσουν κάποιες συμπεριφορές τους και να τα βοηθήσουν αισθανθούν καλά για τον εαυτό τους έτσι ώστε να μπορέσουν να ανθίσουν και να βγάλουν όλο το δυναμικό τους στην επιφάνεια. Τα παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες έχουν απίστευτες ικανότητες και ταλέντα και μπορούν να φτάσουν πολύ ψηλά, αρκεί να έχουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον.
Μάγια Αλιβιζάτου, Ph.D,
Παιδοψυχολόγος,
Παιδοψυχολόγος,
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014
Πρέπει τα παιδιά να κοιμούνται στο κρεβάτι των γονιών;
" Αναγνώστης μας ρωτά:
Καλημέρα και Συγχαρητήρια για το πολύ ωραίο site! Είμαι Μπαμπάς ενός κοριτσιού 4 1/2 χρόνων. Το Θέμα μου είναι ο Ύπνος της. Εδώ και σχεδόν 6 μήνες τα βράδια σηκώνεται και έρχεται συνεχώς στο κρεβάτι μας κατά της 3 με 4 ώρα τα ξημερώματα. Της εξηγούσαμε ότι το κρεβάτι είναι της μαμάς και του μπαμπά και ότι ο καθένας μας έχει το δικό του κρεβάτι και εκεί πρέπει να κοιμάται. η απάντηση της ήταν ότι φοβάται ή ότι θέλει παρέα ή ότι της αρέσει καλύτερα το δικό μας! Για μεγάλο διάστημα την επιστρέφαμε στο κρεβάτι μας αλλά μάταια...Ξαναρχόταν. Μπορείτε να μου προτείνεται κάποια Λύση Με Εκτίμηση Δημήτρης Χ.
Αγαπητέ αναγνώστη. Στο ερώτημά σας απάντησε η παιδοψυχίατρος, κυρία Μερσύνη Αρμενάκα "
Τα παιδιά ξεκινούν να πηγαίνουν στο κρεβάτι των γονιών όταν δίνεται κάποια ευκαιρία ή όταν συμβαίνει κάτι. Πρέπει να διερευνήσετε τον λόγο ,γιατί έρχεται αυτή την περίοδο .Κάποιες φορές ξεκινούν μετά από κάποια ασθένεια που φέρνουμε το παιδί στο κρεβάτι - λανθασμένα .Άλλες φορές στην έλλειψη ενός γονιού ο άλλος από μοναξιά προσκαλεί το παιδί στο σύζυγικό κρεβάτι .
Σε περιπτώσεις σύζυγικών διαφωνιών διαπιστώνουμε ότι ένα παιδί χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να μην κοιμηθούν οι γονείς μαζί.Το παιδί μπαίνει ανάμεσα λαμβάνοντας ισχύ αλλά και βάρος για στην θέση που αναλαμβάνει.
Στην παιδική ηλικία εμφανίζονται φυσιολογικές φοβίες όπως για το σκοτάδι ή εφιάλτες που σχετίζονται με βιώματα ,ανησυχίες ή και ταινίες που έχουν δει.
Καλό είναι να γίνει μια ήρεμη συζήτηση και με τους δυο γονείς και το παιδί για τους λόγους και αν υπάρχει κάτι που δεν σας έχει πει .Το ότι συνεχίζει να σας επισκέπτεται σημαίνει ότι δεν έχετε ξεκάθαρη αρνητική στάση και οι δυο γονείς. Τα παιδιά καταλαβαίνουν ποτέ υπάρχει περιθώριο για να κάνουν αυτό που θέλουν και πότε οι γονείς τους είναι αποφασισμένοι . Συχνά εκμεταλλεύονται την κούραση των γονιών για να παραμείνουν στο κρεβάτι .
Επειδή σας ενοχλεί αυτό που γίνεται πρέπει να δώσετε κίνητρο στο παιδί να το σταματήσει .Να την επιβραβεύετε αν σταδιακά καθημερινά παραμένει στο κρεβάτι της ώστε να κερδίζει κάτι στο τέλος της βδομάδας. Το δώρο καλύτερα να είναι μια οικογενειακή δραστηριότητα. Επίσης και το πρωί πρέπει να την επιβραβεύετε με κάτι μικρό.
Δεν αναφέρεται αν παλαιότερα κοιμόταν μαζί σας το παιδί, αν έχει αλλάξει πρόσφατα το δωμάτιο, αν έχει συμβεί κάτι στην ευρύτερη ή στενή οικογένεια σας .Όλοι αυτοί είναι λόγοι που αναστατώνουν ένα παιδί παροδικά και πρέπει να συνεκτιμηθούν.
Αν παρόλα αυτά το παιδί συνεχίζει αυτήν την συμπεριφορά μπορείτε να απευθυνθείτε σε παιδοψυχίατρο ή ψυχολόγο που ασχολείται με παιδιά για σας βοηθήσει εκτενέστερα.
Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014
Η εφαρμογή της Samsung που βοηθάει τα παιδιά με αυτισμό
Ο αυτισμός είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή που εμποδίζει την δυνατότητα ενός ατόμου να επικοινωνεί με τους γύρω του. Ωστόσο, τα άτομα μπορούν να χρησιμοποιούν υπολογιστές.
Η εταιρία Samsung, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί αυτή την ικανότητα και να βοηθήσει παιδιά που υποφέρουν από τη διαταραχή να εκπαιδευτούν και να βελτιωθούν στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Η εφαρμογή της εταιρίας «Look at me»,στην ουσία, είναι μία σειρά από μικρής διάρκειας διαδραστικά παιχνίδια, που μαθαίνουν τα αυτιστικά παιδιά να παρατηρούν πρόσωπα και να αναγνωρίζουν μορφασμούς και συναισθηματικές αντιδράσεις.
Η εφαρμογή βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο, αλλά οι πρώτες δοκιμές δίνουν ελπιδοφόρα αποτελέσματα.
Αυτή τη στιγμή η εφαρμογή είναι διαθέσιμη δωρεάν στο Play Store και συμβατή με αρκετές συσκευές της Samsung, όπως Galaxy S3, S4, S5, Note 2, 3, 4, Zoom, Zoom 2 και Tab S.
Παρακολουθείστε το βίντεο:
Πηγή
Η εταιρία Samsung, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί αυτή την ικανότητα και να βοηθήσει παιδιά που υποφέρουν από τη διαταραχή να εκπαιδευτούν και να βελτιωθούν στην επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους. Η εφαρμογή της εταιρίας «Look at me»,στην ουσία, είναι μία σειρά από μικρής διάρκειας διαδραστικά παιχνίδια, που μαθαίνουν τα αυτιστικά παιδιά να παρατηρούν πρόσωπα και να αναγνωρίζουν μορφασμούς και συναισθηματικές αντιδράσεις.
Η εφαρμογή βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο, αλλά οι πρώτες δοκιμές δίνουν ελπιδοφόρα αποτελέσματα.
Αυτή τη στιγμή η εφαρμογή είναι διαθέσιμη δωρεάν στο Play Store και συμβατή με αρκετές συσκευές της Samsung, όπως Galaxy S3, S4, S5, Note 2, 3, 4, Zoom, Zoom 2 και Tab S.
Παρακολουθείστε το βίντεο:
Πηγή
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014
Βρετανία: Αυξημένη χρήση φαρμάκων σε παιδιά με υπερκινητικότητα
Eρευνα του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του University College του Λονδίνου
Η ελλειμματική προσοχή - υπερκινητικότητα αποτελεί τη συχνότερη αποκλίνουσα συμπεριφορά σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Οι οδηγίες των επιστημόνων για την αντιμετώπισή της είναι σαφείς: όχι φάρμακα σε παιδιά κάτω των 6 ετών. Στη Βρετανία ωστόσο φαίνεται πως για τους «φορτωμένους» βρετανούς εργαζόμενους στον ιατρικό τομέα, τα φάρμακα είναι η μόνη λύση.
Τουλάχιστον ένας στους πέντε βρετανούς εκπαιδευτικούς ψυχολόγους έχει ιδίαν άποψη από περιπτώσεις παιδιών που ακολουθούν συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή (μεθυλφαινιδάτη, η οποία είναι διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελλειμματικής προσοχής), έστω και αν το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Κλινικής Αριστείας (Nice) συνιστά πρώτα την ψυχολογική παρέμβαση.
Από την έρευνα του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του University College του Λονδίνου, προέκυψε ένα ακόμη σημαντικό αποτέλεσμα: η «μη ανοχή της διαφορετικότητας», το γεγονός δηλαδή ότι τα παιδιά με αποκλίνουσα συμπεριφορά αντιμετωπίζονται όλο και περισσότερο σαν να πάσχουν από κάποιου είδους νόσο.
«Η μεγαλύτερη δυσκολία μας είναι η μεγάλη έλλειψη προσωπικού στις υγειονομικές υπηρεσίες και τις παιδιατρικές ομάδες, με αποτέλεσμα να επιλέγεται απευθείας η φαρμακευτική αγωγή και να αγνοούνται εντελώς οι οδηγίες του Nice», επισημαίνει στην Guardian ένας από τους εκπαιδευτικούς ψυχολόγους, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.
Συνολικά, στην έρευνα συμμετείχαν 136 εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι από 70 βρετανικές περιφέρειες, οι οποίοι κλήθηκαν να πουν την άποψή τους όσον αφορά την αξιολόγηση, τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπερκινητικότητας.
Αν και οι ειδικοί δεν απορρίπτουν τη χρήση φαρμάκων, κυρίως όταν υπάρχει όντως πρόβλημα ελλειμματικής προσοχής, τονίζουν ότι τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής αγωγής είναι συνήθως βραχύβια. Απεναντίας, τονίζουν, ότι μολονότι το να δουλέψουν με ένα παιδί και την οικογένειά του είναι πολύ πιο δαπανηρό και χρονοβόρο, είναι αναμφισβήτητα πιο ασφαλής μέθοδος και μακροπρόθεσμα έχει καλύτερα αποτελέσματα.
Η ελλειμματική προσοχή - υπερκινητικότητα αποτελεί τη συχνότερη αποκλίνουσα συμπεριφορά σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Οι οδηγίες των επιστημόνων για την αντιμετώπισή της είναι σαφείς: όχι φάρμακα σε παιδιά κάτω των 6 ετών. Στη Βρετανία ωστόσο φαίνεται πως για τους «φορτωμένους» βρετανούς εργαζόμενους στον ιατρικό τομέα, τα φάρμακα είναι η μόνη λύση.
Τουλάχιστον ένας στους πέντε βρετανούς εκπαιδευτικούς ψυχολόγους έχει ιδίαν άποψη από περιπτώσεις παιδιών που ακολουθούν συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή (μεθυλφαινιδάτη, η οποία είναι διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελλειμματικής προσοχής), έστω και αν το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας και Κλινικής Αριστείας (Nice) συνιστά πρώτα την ψυχολογική παρέμβαση.
Από την έρευνα του Ινστιτούτου Εκπαίδευσης του University College του Λονδίνου, προέκυψε ένα ακόμη σημαντικό αποτέλεσμα: η «μη ανοχή της διαφορετικότητας», το γεγονός δηλαδή ότι τα παιδιά με αποκλίνουσα συμπεριφορά αντιμετωπίζονται όλο και περισσότερο σαν να πάσχουν από κάποιου είδους νόσο.
«Η μεγαλύτερη δυσκολία μας είναι η μεγάλη έλλειψη προσωπικού στις υγειονομικές υπηρεσίες και τις παιδιατρικές ομάδες, με αποτέλεσμα να επιλέγεται απευθείας η φαρμακευτική αγωγή και να αγνοούνται εντελώς οι οδηγίες του Nice», επισημαίνει στην Guardian ένας από τους εκπαιδευτικούς ψυχολόγους, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.
Συνολικά, στην έρευνα συμμετείχαν 136 εκπαιδευτικοί ψυχολόγοι από 70 βρετανικές περιφέρειες, οι οποίοι κλήθηκαν να πουν την άποψή τους όσον αφορά την αξιολόγηση, τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπερκινητικότητας.
Αν και οι ειδικοί δεν απορρίπτουν τη χρήση φαρμάκων, κυρίως όταν υπάρχει όντως πρόβλημα ελλειμματικής προσοχής, τονίζουν ότι τα αποτελέσματα της φαρμακευτικής αγωγής είναι συνήθως βραχύβια. Απεναντίας, τονίζουν, ότι μολονότι το να δουλέψουν με ένα παιδί και την οικογένειά του είναι πολύ πιο δαπανηρό και χρονοβόρο, είναι αναμφισβήτητα πιο ασφαλής μέθοδος και μακροπρόθεσμα έχει καλύτερα αποτελέσματα.
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014
Το iPad ως εργαλείο θεραπείας του αυτισμού!
Ενώ οι συζητήσεις για τη χρησιμότητα και τη λειτουργία των λεγόμενων tablet computer συνεχίζονται, νέες εφαρμογές κάνουν την εμφάνισή τους, καθημερινά, προσθέτοντας νέα δεδομένα.
Πάνε δυο μήνες τώρα που το αμερικάνικο ηλεκτρονικό περιοδικό SF Weekly ανέφερε σε άρθρο του την ιστορία (www.sfweekly.com/ihelp for autism, Aug 11 2010) της Shannon Rosa.
H Shannon, μητέρα ενός αυτιστικού αγοριού, θέλοντας να ενισχύσει το σχολείο του γιού της αγόρασε ένα λαχνό με $5 και σχεδόν άθελά της κέρδισε, το καλοκαίρι που μας πέρασε, ένα ολοκαίνουριο iPad. H ίδια, κάτοχος ενός iPod Touch, θα προτιμούσε να περάσει κάποιος χρόνος ακόμα και να έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα των tablet, προτού αγοράσει μια τέτοια συσκευή, αλλά με $5 δεν είχε και πολλές επιλογές παρά να πάρει το iPad στο σπίτι της. Το πολύ-πολύ να άρεσε και στο μικρό Leo.
O Leo, σύμφωνα με τη μητέρα του, πάσχει από αυτισμό βαριάς μορφής. Δεν συνδιαλέγεται, μαθαίνει πολύ αργά και είναι επιρρεπής σε βίαια ξεσπάσματα. Είναι 9 χρονών αλλά, στην ουσία, σκέφτεται ακόμα σαν να ήταν μωρό. Είχε δείξει κάποιο ενδιαφέρον για το iPod αλλά η μικρή του οθόνη ήταν πρόβλημα για τα χεράκια του μικρού Leo. Έτσι, η μητέρα του δεν είχε καμία προσδοκία όταν παρέδωσε το νέο gadget στο γιό της. Μόλις ο μικρός έπιασε στα χέρια του το iPad, χωρίς καμιά εξάσκηση, άρχισε να μαθαίνει γρήγορα και να χειρίζεται εφαρμογές σχεδόν άψογα. Μετά από μόνο μισή ώρα ενασχόλησης με εφαρμογές σχετικές με τη διδασκαλία ορθογραφίας, αριθμητικής, σχεδίου, μνήμης η ενθουσιασμένη μητέρα σπεύδει να ανακοινώσει τα νέα της στο BlogHer – blog για γυναίκες στο οποίο συμμετέχει η ίδια – πως “με το iPad ο Leo αποπνέει αέρα ανεξαρτησίας και αναπτύσσει καθημερινά νέες δεξιότητες”.
Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό που κάποιος ειδικός ονόμασε “σιωπηλή επανάσταση” στο χώρο της θεραπείας του αυτισμού. Προγραμματιστές έχουν αρχίσει τη δημιουργία εφαρμογών ειδικά σχεδιασμένων για άτομα με ειδικές ανάγκες και ήδη, οι πρώτες μελέτες μετρούν θετικά την αποτελεσματικότητα του iPad και του iPod Touch ως εργαλεία εκμάθησης για παιδιά με αυτισμό. Μερικά από αυτά τα παιδιά μπόρεσαν να εκφράσουν τις σκέψεις στους γονείς τους, μέσα από τέτοιες συσκευές, για πρώτη φορά και άλλα μπόρεσαν να μάθουν δεξιότητες που αφορούν την καθημερινότητα, οι οποίες τους δυσκόλευαν για χρόνια.
Παρόλο που υπάρχουν αρκετά tablet computer σχεδιασμένα ειδικά για παιδιά με αυτισμό, το iPad αποδεικνύεται το καλύτερο. Είναι πιο οικονομικό, πιο γρήγορο, πιο εύχρηστο, πιο πολύπλευρο και πιο ελκυστικό στη σχεδίασή του για ένα παιδί. “Δεν θα μπορούσα να μη συστήσω το iPad σε ένα γονέα που το παιδί του πάσχει απο αυτισμό”, τονίζει στο San Francisco Weekly η κα Tammy Mastroprieto, λογοθεραπεύτρια που εδρεύει στη Βοστώνη και η οποία χρησιμοποιεί τη νέα τεχνολογία σε πολλούς πελάτες της. Το συγκεκριμένο άρθρο συνεχίζει αναλύοντας με λεπτομέρεια τη περίπτωση της θεραπείας του μικρού Leo αφού τονίσει την άποψη της Shannon “δεν συνηθίζω να επικαλούμαι θαύματα αλλά αυτή τη φορά ίσως βάλω ένα εικόνισμα του Steve Jobs σε κάποια γωνιά του σπιτιού μου”!
Την προηγούμενη εβδομάδα το θέμα επανήλθε στη δημοσιότητα. Αυτή τη φορά η Wall Street Journal (http://europe.wsj.com, Using the iPad to connect, Oct 13 2010) δημοσιεύει σχετικό άρθρο στο οποίο, όμως, αναφέρονται και άλλες συσκευές πλην του iPad καθώς και εφαρμογές. Αφού αναφέρει τη περίπτωση ενός άλλου παιδιού που κατάφερε να εκφραστεί για πρώτη φορά με τη βοήθεια του iPad – της δίχρονης Caleigh Gray -, κάνει λόγο και για τα λογισμικά που είναι χρήσιμα για αυτό το σκοπό.
Το συγκεκριμένο λογισμικό που χρησιμοποίησε η μικρή Caleigh, το Proloquo2Go, δεν είναι τίποτα άλλο από μια εφαρμογή στην οποία ο χρήστης επιλέγει φωτογραφίες, χρησιμοποιώντας την touchscreen και ακούει λέξεις σχετικές με αυτή, κοστίζει $190 και σχεδιάστηκε από την AssistiveWare BV. Αυτή η εφαρμογή είναι απλά μία ανάμεσα στις πολλές που αναπτύσσονται συνεχώς για τα “μηχανάκια” της Apple. Άλλες εφαρμογές οδηγούν τους χρήστες-μαθητές μέσα από ιστορίες της αρεσκείας τους να μάθουν τους βασικούς κανόνες του λόγου. Τώρα, οι εταιρείες λογισμικού που ασχολούνται με το θέμα, σχεδιάζουν τη δημιουργία εφαρμογών και για τα επερχόμενα tablet που θα έχουν ως λειτουργικό το Android της Google.
Ο ίδιος ο Steve Jobs, σε συνέντευξή του ευχήθηκε, η νέα εύχρηστη συσκευή της εταιρείας του, να βοηθήσει τα παιδιά με ειδικές ανάγκες αλλά θέλοντας να απαντήσει στα mail που λαμβάνει καθημερινά από πολλούς γονείς που τον ευχαριστούν (όπως τη Shannon για παράδειγμα), είπε πως δεν ήταν στις προθέσεις της Apple μια τέτοια χρήση και πως δεν αξίζει να πάρει τα εύσημα για κάτι τέτοιο.
Από την άλλη μεριά, οι ειδικευμένες συσκευές από εταιρείες όπως η DynaVox Inc και η Prentke Romich Co, κοστίζουν από $2500 για τις απλές συσκευές εώς $15.000 για συσκευή που χρησιμοποιεί την κίνηση του ματιού ώστε να μπορούν άτομα που δεν μπορούν να κινήσουν τα χέρια τους να επιλέγουν λέξεις ή εικόνες απο την οθόνη! Το πρόβλημα, όμως, για αυτές τις εταιρείες είναι πως δεν μπορούν να πετύχουν οικονομίες κλίμακας. Δηλαδή, το κόστος είναι υψηλό, όπως παραδέχτηκε ο διευθυντής ιατρικών εφαρμογών της Prentke Romich κος Russel Cross. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί είπαμε πριν πως το iPad είναι οικονομικό αφού οι τιμές στην Αμερική ξεκινούν από τα $499 και φτάνουν στα $829. Παρόλα αυτά ο κ. Cross ανέφερε πως η εταιρεία του δεν έχει πληγεί από τον ανταγωνισμό των λεγόμενων mainsteram devices και πως γνωρίζουν ότι η ζήτηση τέτοιων συσκευών είναι πολύ μεγαλύτερη απο την πραγματική προσφορά.
Βέβαια, οι εξειδικευμένες συσκευές παρουσιάζουν ένα πλεονέκτημα καθώς το μεγαλύτερο μέρος της τιμής τους καλύπτεται από τα περισσότερα δημόσια ή ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία, γεγονός που δε συμβαίνει, τουλάχιστον ακόμα, για τις mainstream συσκευές. Πάντως, ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, το διάσημο ΜΙΤ, μελετούν τις δυνατότητες του iPad αναφορικά με τη θεραπεία του αυτισμού ή τη λογοθεραπεία καθώς και ποιές βελτιώσεις μπορούν να γίνουν ακόμα. Ο διευθυντής ιατρικών ερευνών του MIT Media Lab κος Matthew Goodwin χαρακτηριστικά αναφέρει, “οι συσκευές αυτές θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να εντοπίζουν το σημείο που βρίσκεται ο χρήστης και να δίνουν επιλογές σχετικά με τις λέξεις που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σ’ αυτό το συγκεκριμένο σημείο, όπως μια εκκλησία ή ένα εστιατόριο. Ή θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τα πλεονεκτήματα τεχνολογιών που μπορούν να προφέρουν ή να μιμηθούν λέξεις, βασισμένες σε μερικές μόνο συλλαβές”.
Πηγές:
www.online.wsj.com/ Using the iPad to connect by Jennifer Valentino-Devries
www.sfweekly.com/ iHelp for Autism by Ashley Harrel
Πηγή
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014
Το συγκινητικό γράμμα της 10χρονης Άντζελας στον Άγιο Βασίλη
Χιλιάδες γράμματα έλαβε και φέτος ο Άγιος Βασίλης. Ιδιαίτερη συγκίνηση προκαλεί το γράμμα της 10χρονης Άντζελας που οι γονείς της είναι άνεργοι.
"Αγαπητέ Άη Βασίλη, οι γονείς μου είναι άνεργοι και δεν μπορώ να τους ζητήσω ένα δώρο επειδή καταλαβαίνω την κατάσταση μέσα στο σπίτι μας και δεν μπορώ να τους βάλω σε έξοδα. Βαθιά μέσα μου πιστεύω στην ύπαρξή σου.
Θέλω αυτά τα Χριστούγεννα να μου είναι αξέχαστα. Θα ήθελα ένα ωραίο φόρεμα αλλά επειδή ξέρω ότι είναι δύσκολο δώρο, ό,τι κι αν μου στείλεις θα το αγαπήσω πάρα πολύ".
Τα περισσότερα παιδιά ρίχνουν τα γράμματά τους στα κόκκινα κουτιά των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ), τα οποία στήθηκαν πριν από τις γιορτές ειδικά για να "μεταφέρουν" στον αγαπημένο άγιο των παιδιών τις επιθυμίες τους. Μεταξύ άλλων ζητούν δώρα- κυρίως παιχνίδια -τον ρωτούν πώς είναι η υγεία του, εάν... κρυώνει στον Βόρειο Πόλο, εάν τον βοηθούν τα ξωτικά και φυσικά εάν είναι καλά η γυναίκα του, η Αγιο- Βασιλίνα!
Οι λιλιπούτειοι φίλοι του Άγιου Βασίλη τονίζουν, σε κάθε ευκαιρία, πως ήταν "καλά παιδιά φέτος" κι ελπίζουν πως θα εκπληρωθεί κάθε τους επιθυμία, ενώ τα γράμματα είναι γεμάτα από πολύχρωμες ζωγραφιές, αυτοκόλλητα και αγάπη.
Παιδιά κάθε ηλικίας- από μηνών με τους γονείς να κάνουν τους... μεσάζοντες αλλά και μεγαλύτερα -στέλνουν τα γράμματά τους στον Άγιο Βασίλη. Κάθε χρόνο, στα ΕΛΤΑ καταφθάνουν από 80.000 έως 100.000 γράμματα, μικρών και μεγάλων, με τον κύριο όγκο να ταχυδρομείται μεταξύ των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, διάστημα που είναι κλειστά τα σχολεία.
Υπάρχουν όμως και οι μεγαλύτεροι που κάθε χρόνο ακολουθούν πιστά την παράδοση: "
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, αυτό θα είναι ίσως το τελευταίο γράμμα που σου γράφω. Όχι γιατί σταμάτησα να πιστεύω σε σένα, πάντα θα πιστεύω, αλλά γιατί είμαι Γ' λυκείου και δεν ξέρω... Δεν θέλω ποτέ να σταματήσω να γράφω σε σένα. Είναι μια ωραία διαδικασία που με βάζει σε σκέψεις, μια συνήθεια από τα παιδικά μου χρόνια που δεν θέλω να τη στερηθώ" γράφει η Ελένη.
Και, φέτος, η ανταπόκριση μικρών και μεγάλων προς τον Άγιο Βασίλη είναι μεγάλη. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους των ΕΛΤΑ, πολλές χιλιάδες γράμματα καταφθάνουν στα κεντρικά γραφεία. Σε όσους έστειλαν γράμμα και έχουν σωστά και καθαρά τη διεύθυνση στον φάκελο θα σταλεί πίσω μια όμορφη καρτούλα, ένα μήνυμα κι ένα γραμματόσημο, έτσι ώστε να έχουν ένα ενθύμιο πως ο Άγιος Βασίλης δεν τους ξέχασε ούτε αυτή τη χρονιά!
Πηγή
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014
Αυτισμός: Αίτια -οι τελευταίες εξελίξεις
Από τη Βαλέρια Κιλαμπέρια, Ψυχολόγο MSc, Θεραπεύτρια ABA
“…μερικές φορές, σκέφτομαι πως οι γάτες έχουν Άσπεργκερ. Όπως εγώ, είναι πολύ έξυπνες. Και απλά μερικές φορές χρειάζονται να μείνουν μόνες…”
Jodi Picoult (συγγραφέας)
Ο αυτισμός είναι μια σοβαρή αναπτυξιακή διαταραχή που φέρει επιπτώσεις σε διάφορους τομείς της ανάπτυξης. Η διαταραχή αυτή κάνει την εμφάνισή της μέσα στα πρώτα τρία χρόνια μετά τη σύλληψη. Τα συνήθης συμπτώματα είναι η καθυστέρηση ή και η απουσία της ομιλίας – συνήθως τότε οι γονείς απευθύνονται σε ειδικούς –, η έλλειψη κοινωνικής ή συναισθηματικής αμοιβαιότητας, στερεοτυπικά και επαναλειπτικά μοτίβα στη συμπεριφορά και έλλειψη βλεμματικής επαφής.
Έχει βρεθεί πως 1 στα 110 παιδιά στη Μεγάλη Βρετανία εμφανίζει αυτισμό, ενώ στην Αμερική το ποσοστό είναι 1 στα 150 παιδιά. Στην Ελλάδα δεν έχει βρεθεί ακόμη συγκεκριμένος αριθμός, ωστόσο μια ομάδα ερευνητών συνεχίζει συστηματικά τις έρευνες για να καθοριστεί το ποσοστό εμφάνισης αυτισμού.
Οι αιτίες του αυτισμού είναι ακόμα δύσκολο να βρεθούν, παρόλα αυτά καθημερινά διεξάγονται έρευνες για το τι μπορεί να προκαλεί την εμφάνισή του. Όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν πως οι γενετικοί παράγοντες είναι αυτοί που παίζουν το κυρίαρχο ρόλο στην εμφάνιση του αυτισμού. Βασισμένοι σε δουλειά δεκαετιών, οι επιστήμονες τώρα εστιάζουν σε συγκεκριμένες χρωμοσωμικές περιοχές που πιστεύεται πως περιέχουν γονίδια συσχετισμένα με τον αυτισμό και που αυτά προκαλούν την εμφάνισή του. Ο στόχος όλων των ερευνών είναι να βρεθεί το υπεύθυνο γονίδιο με την προσδοκία πως αυτή η πληροφορία θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση της ασθένειας, στη διάγνωση και στη θεραπεία.
Έρευνες πάνω σε δίδυμα παιδιά και την οικογένεια δείχνουν πως οι γενετικοί παράγοντες είναι υπεύθυνοι για τον αυτισμό. Οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν απολύτως ίδια γονίδια σε σχέση με τους διζυγωτικούς διδύμους, που μοιράζουν μόνο το 50% αυτών. Το ποσοστό αντιστοιχίας για τον αυτισμό είναι μεγαλύτερο στους μονοζυγωτικούς διδύμους. Επίσης, μελέτες που έγιναν με οικογένειες έχουν δείξει αυξημένα ποσοστά αυτισμού στα αδέλφια και στους συγγενείς πρώτου βαθμού. Αυτό είναι, επίσης μια ένδειξη των ρόλων που οι γενετικοί παράγοντες παίζουν στην ανάπτυξη του αυτισμού.
Επιπλέον στοιχεία για τη γενετική βάση του αυτισμού προέρχονται από πολλές περιπτώσεις στις οποίες τα άτομα με αυτισμό έχουν διαγνωστεί με γενετικά σύνδρομα (π.χ. Σύνδρομο Έυθραστου «Χ» ή Τύπος 1 νευροϊνωμάτωσης). Εκτιμάται ότι το 10-15% των ατόμων με αυτισμό έχουν υποβόσκουσα ιατρική ή γενετική διάγνωση.
Και ενώ οι περισσότερες έρευνες εξετάζουν τους γενετικούς παράγοντες, μια νέα έρευνα προτείνει πως όχι μόνο οι μη-γενετικοί παράγοντες παίζουν ρόλο, αλλά και οι περιβαλλοντολογικοί μπορούν να κατέχουν εξίσου σημαντική θέση. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές εξετάζοντας 25.687 περιπτώσεις, βρήκαν πως παιδιά με μητέρες άνω των 35 ετών είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης αυτισμού σε σχέση με τα παιδιά των οποίων οι μητέρες ήταν κάτω των 20 ετών. Αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω διαφοροποίησης γονιδίων κατά τη διαδικασία αύξησης της ηλικίας, αλλά και της έκθεσης σε τοξικά περιβάλλοντα. Πολλές έρευνες προτείνουν πως οι περιβαλλοντολογικοί παράγοντες συνεισφέρουν στην ανάπτυξη του αυτισμού σχεδόν εξίσου το ίδιο με τους γενετικούς παράγοντες.
Επιστήμονες και ερευνητές συνεχίζουν να εξετάζουν διάφορους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση του αυτισμού, με αποτέλεσμα να βελτιώνονται η διάγνωση και οι θεραπείες. Διαφορετικές μέθοδοι υπάρχουν για την αποκατάσταση του αυτισμού, όπως η Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς (ABA), οι μέθοδοι PECS & TEACHH και άλλες πολλές νέες θεραπείες.
Τέλος, τα παιδιά με αυτισμό έχουν ικανότητες να λειτουργήσουν και να ζήσουν όπως τα τυπικά παιδιά, αρκεί οι γονείς, το εκπαιδευτικό σύστημα, οι κοινωνικοί φορείς και η κυβέρνηση να είναι δίπλα τους και όχι απέναντί τους.
Βιβλιογραφική αναφορά:
Sandin, S., Hultman, C. M., Kolevzon, A., Gross, R., MacCabe, J. H. & Reichenberg, A. (2012). Advancing Maternal Age Is Associated With Increasing Risk for Autism: A Review and Meta-Analysis. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 2012; 51 (5): 477
Ιστοσελίδα:
http://healthland.time.com/2011/07/05/study-environmental-factors-may-be-just-as-important-as-genes-in-autism/
Πηγή
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014
Σοκ: Δασκάλα κλώτσησε μαθητή και του ράγισε το πλευρό!
Σοκαρισμένη είναι η τοπική κοινωνία της Λαμίας, αλλά και όλο το πανελλήνιο, από την καταγγελία που έκαναν οι γονείς μαθητή της πρώτης τάξης του 11ου Δημοτικού σχολείου Λαμίας.
Την Παρασκευή το μεσημέρι ο πατέρας του παιδιού επισκέφθηκε τον Προϊστάμενο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φθιώτιδας κ. Μάκη Γκούμα και του είπε ότι η δασκάλα έριξε κάτω το παιδί και στη συνέχεια το κλώτσησε στα πλευρά, όχι μια, αλλά 4-5 φορές.
Μάλιστα υπάρχει και ακτινογραφία που έγινε στο νοσοκομείο Λαμίας, η οποία δείχνει ράγισμα στο 11ο πλευρό του μικρού παιδιού.
Στην ίδια τάξη πηγαίνει και η δίδυμη αδελφή του μαθητή, η οποία επιβεβαίωσε το συμβάν, σύμφωνα με το LamiaReport.gr, ενώ το περιστατικό διηγήθηκαν στους γονείς τους και άλλα παιδάκια από την τάξη.
Όπως είπε ο πατέρας η δασκάλα παραδέχθηκε ότι έριξε κάτω το παιδί άλλα αρνείται ότι το κλώτσησε. «Θα προχωρήσω μέχρι το τέλος, δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι στα σχολεία...», δήλωσε ο πατέρας του 7χρονου μαθητή στο LamiaReport.
Δείτε πως περιέγραψε το περιστατικό ο πατέρας του παιδιού:
Δεστε το βίντεο με την μαρτυρία του πατέρα...ΕΔΩ
Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014
Ένταξη παιδιών με Αυτισμό στο Γενικό Σχολείο
Υπάρχουσες δομές ένταξης παιδιών με Αυτισμό στο Γενικό Σχολείο, προτάσεις καλών πρακτικών Συνεκπαίδευσης - Συνδιδασκαλίας(γνωστή ως παράλληλη στήριξη), Δομημένη Διδασκαλία και οι Συμπεριφορικές - Αναλυτικές προσεγγίσεις για παιδιά με Αυτισμό.
Πηγή
Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014
Τι ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας για την Παράλληλη Στήριξη
Το πρόβλημα της έλλειψης εκπαιδευτικών για το πρόγραμμα της Παράλληλης Στήριξης έφεραν στη Βουλή Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτοντας ως αναφορά επιστολή των Συλλόγων Εκπαιδευτικών «Θεοτοκόπουλος» και «Φαιστός».
Οι Σύλλογοι των εκπαιδευτικών απαιτούσαν στην επιστολή τους άμεσες προσλήψεις εκπαιδευτικών και την κάλυψη όλων των εγκεκριμένων πιστώσεων για την παράλληλη στήριξη σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.
Ο υπουργός Παιδείας σε γραπτή του απάντηση και έπειτα από ενημέρωση από τις αρμόδιες υπηρεσίες παρέθεσε στοιχεία για τις πιστώσεις που εγκρίθηκαν για αναπληρωτές ενώ αναφέρθηκε και στις προσλήψεις που έγιναν στην Αθμια Ηρακλείου που έφθασαν τις 78 στις ειδικότητες δασκάλων και νηπιαγωγών Ειδικής Αγωγής.
Αναφορά έγινε και στις διενέργειες που πραγματοποιήθηκαν το παρελθόν για τη διεξαγωγή ΑΣΕΠ Ειδικής Αγωγής όπου και σημειώνεται ότι ο διαγωνισμός δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της αναστολής των διαδικασιών του ΑΣΕΠ ενώ το Υπουργείο κατέθεσε νέο αίτημα στις 17/1/2012.
Επίσης γνωστοποιείται ότι οι Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης στελεχώνονται μέχρι σήμερα με μόνιμους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οι διαθέτουν τα προσόντα στην Ειδική Αγωγή που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 20 και 21 του ν.3699/2008 και τοποθετούνται με μετάθεση ή με απόσπαση.
Καλόγηρος Βασίλειος
Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014
Ανταμοιβή και όχι τιμωρία
Πολύ συχνά, όταν κάνω σεμινάρια ή δίνω διαλέξεις σε συνδέσμους γονέων στα σχολεία, μια πολύ συχνή ερώτηση που μου κάνουν οι γονείς είναι αν θα πρέπει να τιμωρούν τα παιδιά τους ή όχι. Με ρωτούν επίσης αν θα πρέπει να τα ανταμείβουν και πώς, και προβληματίζονται συχνά τι πρέπει να κάνουν όταν το παιδί τους έχει μιαν αρνητική συμπεριφορά.
Παλιά υπήρχε η πεποίθηση ότι τα παιδιά θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους και φυσικά, αν κάνουν κάτι κακό, θα πρέπει να τιμωρηθούν. Εγώ έχω μια κάπως διαφορετική προσέγγιση την οποία είδα να δουλεύει για πολλά χρόνια και να έχει μάλιστα, εξαιρετική επιτυχία.
Εκείνο λοιπόν που εγώ υποστηρίζω είναι πως, αντί να τιμωρήσουμε εκ των υστέρων (μετά δηλαδή), θα ήταν καλύτερα να ανταμείψουμε, εκ των προτέρων (δηλαδή πριν). Τι εννοώ; Ας πούμε πως ένα μικρό παιδί κάνει τη Δευτέρα μιαν αταξία και σπάζει το ακριβό μας βάζο. Για να το τιμωρήσουμε του λέμε πως δεν θα το πάρουμε στα γενέθλια του φίλου του το Σάββατο. Το παιδί όμως διερωτάται τι σχέση έχει το βάζο με τα γενέθλια και τι σχέση έχει η Δευτέρα με το Σάββατο.
Η δική μου λοιπόν προσέγγιση είναι να προσπαθούμε από πριν να δίνουμε ένα κίνητρο, μιαν ανταμοιβή στο παιδί. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να πούμε: «Αν έχεις τελειώσει το διάβασμά σου μέχρι τις 5.00 σήμερα το απόγευμα, τότε θα πάμε στον ξάδελφο σου για να παίξετε! Αν όμως δεν το έχεις τελειώσει, θα με αναγκάσεις να μη σε αφήσω να δεις τηλεόραση απόψε».
Συμβουλές σε γονείς
Ας αναλύσουμε βήμα με βήμα αυτή μου την προσέγγιση. Όταν λέμε στο παιδί, από πριν ότι θα το ανταμείψουμε για την καλή του συμπεριφορά, για το ότι δηλαδή θα έχει τελειώσει το διάβασμά του μέχρι τις 5.00, του δίνουμε ένα κίνητρο για να τελειώσει. Και μην μου πείτε πως το παιδί θα έπρεπε να χαίρεται να διαβάζει χωρίς κίνητρο, γιατί δεν πιστεύω πως αυτό ισχύει για οποιοδήποτε παιδί σήμερα (δυστυχώς). Παρόλο λοιπόν που το παιδί μπορεί να σηκώσει με αδιαφορία τους ώμους του και να μας πει πως δεν το νοιάζει αν θα πάει στον ξάδελφο του ή όχι, πιστέψτε με, το νοιάζει.
Όταν του λέμε «θα με αναγκάσεις», το βοηθούμε να καταλάβει πως εκείνο, το παιδί δηλαδή, αποφασίζει αν θα τελειώσει ή όχι, αν θα πάει στον ξάδελφο ή όχι, αν θα δει τηλεόραση ή όχι. Εκείνο που εμείς κάνουμε είναι να του δώσουμε την επιλογή της απόφασης και να αντιδράσουμε όπως υποσχεθήκαμε σε αυτή του την απόφαση. Αν δηλαδή τελειώσει μέχρι τις 5.00, το παίρνουμε στον ξάδελφο του. Αν δεν τελειώσει, δεν το παίρνουμε και δεν το αφήνουμε να δει τηλεόραση απόψε.
Όλα αυτά τα κάνουμε με απόλυτη αγάπη, με ηρεμία και γαλήνη, χωρίς περιττές διαλέξεις και κηρύγματα. Αντίθετα, θα μπορούσαμε να δείξουμε τη χαρά μας και την περηφάνια μας για εκείνο, αν έχει τελειώσει το διάβασμά του νωρίς, λέγοντας για παράδειγμα: «Πόσο χαίρομαι που τέλειωσες το διάβασμά σου νωρίς! Ας πάμε λοιπόν στον ξάδελφο σου όπως σου υποσχέθηκα. Το αξίζεις.»
Ξέρω πως τώρα σκέφτεστε, και τι λέμε αν δεν τέλειωσε το διάβασμά του; Με απόλυτη σταθερότητα και αγάπη μπορούμε να πούμε κάτι σαν αυτό: «Κρίμα που αποφάσισες να μην τελειώσεις το διάβασμά σου νωρίς. Λυπάμαι πραγματικά που δεν θα πάμε στον εξάδελφό σου για να παίξετε και που με αναγκάζεις να μη σε αφήσω να δεις τηλεόραση απόψε.» Εδώ κάνουμε μια παύση για να νιώσει το παιδί τη λύπη μας και την ειλικρίνειά μας αλλά και την απόλυτη σταθερότητα στα όσα λέμε. Μετά την παύση θα μπορούσαμε να πούμε: «Ίσως όμως καταφέρουμε να πάμε αύριο, αν και εσύ το θέλεις φυσικά». Και αύριο, την επόμενη μέρα δηλαδή, ξαναλέμε τα ίδια από την αρχή.
Νομίζω πως μπορώ να μαντέψω άλλη μιαν ερώτηση που υπάρχει στο μυαλό σας τώρα. Ίσως να σκέφτεστε κατά πόσο θα πρέπει να ανταμείβουμε, να δωροδοκούμε δηλαδή το παιδί για να κάνει κάτι που είναι υποχρέωσή του να το κάνει, π.χ. το διάβασμα. Σας καταλαβαίνω απόλυτα. Aν είμαστε όμως ρεαλιστές θα δούμε πως ζούμε σε μια κοινωνία γεμάτη με ανταμοιβή ή δωροδοκία, μόνο που την εκφράζουμε με άλλες πιο αποδεκτές λέξεις: ευκαιρίες, εκπτώσεις, δώρα, δωροκουπόνια, μισθό κ.ά. Αφού λοιπόν αυτές οι λέξεις ισχύουν και είναι αποδεκτές για μας, γιατί όχι και για τα παιδιά μας; Εκτός αυτού όμως ισχύει και το γεγονός πως μια καλή συνήθεια κτίζεται μόνο με την επανάληψη. Την πρώτη φορά το παιδί τελειώνει νωρίς το διάβασμα για να πάει στον εξάδελφο, τη δεύτερη φορά τελειώνει νωρίς για να παίξει μετά το αγαπημένο του παιχνίδι, την τρίτη για να κάνει αυτό, την τέταρτη για να κάνει εκείνο, κ.λπ. Με τον τρόπο αυτό όμως, έχει σιγά σιγά κτίσει τη συνήθεια να τελειώνει το διάβασμά του νωρίς και να χαίρεται τον ελεύθερο χρόνο που έχει μετά.
Και πάμε τώρα στο θέμα της τιμωρίας. Τι γίνεται αν έχει όντως σπάσει το βάζο; Πριν αντιμετωπίσουμε το παιδί θα πρέπει να σκεφτούμε πως το βάζο έχει σπάσει και πως ότι και αν κάνουμε το βάζο δεν θα διορθωθεί. Μετά πρέπει να σκεφτούμε πως δεν θέλουμε εκτός από τα κομμάτια του βάζου να κομματιάσουμε και την προσωπικότητα και την αυτοπεποίθηση του παιδιού!
Θα πρέπει λοιπόν να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν το σπάσιμο του βάζου ήταν αταξία ή απροσεξία; Αταξία, σε αυτή την περίπτωση σημαίνει ότι, παρόλο που επανειλημμένα προειδοποιήσαμε το παιδί να μην κλωτσά την μπάλα μέσα στο σπίτι, το παιδί δεν υπάκουσε και έσπασε το βάζο. Τότε εδώ βάζουμε μια τιμωρία, στερώντας για παράδειγμα το παιδί από κάτι που του αρέσει. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να του πούμε: «Παρόλο που σε είχα προειδοποιήσει πως κλωτσώντας τη μπάλα μέσα στο σπίτι θα σπάσεις κάτι, εσύ συνέχισες να το κάνεις και τώρα βλέπεις το αποτέλεσμα. Με αυτή σου την πράξη με αναγκάζεις να σου στερήσω το αγαπημένο σου παιχνίδι για μια βδομάδα» και αφού το πούμε, το κάνουμε! Στερούμε από το παιδί το αγαπημένο του παιχνίδι, για μια βδομάδα, όπως ακριβώς είπαμε. Δεν δεχόμαστε παζάρια, δεν υποχωρούμε σε 2-3 μέρες αν το παιδί είναι φρόνιμο, δεν…, δεν … Μένουμε σταθεροί σε ό,τι είπαμε!
Σε περίπτωση όμως που το παιδί έσπασε το βάζο από απροσεξία, όχι αταξία και λυπηθεί και το ίδιο αμέσως για την πράξη του αυτή και ίσως ακόμα αρχίσει να κλαίει, τότε μαζεύουμε τα σπασμένα κομμάτια του βάζου και μιλάμε με αγάπη στο παιδί συμμεριζόμενοι τη δική του λύπη. Βεβαιωνόμαστε επίσης πως δεν θα ξαναβάλουμε ακριβό βάζο «σε επικίνδυνη» θέση!
Να στε πάντα καλά.
Μιράντα.
*Η Μιράντα Σιδερά είναι Κοινωνικός Επιστήμονας, Εκπαιδεύτρια σεμιναρίων και συγγραφέας οκτώ βιβλίων μεταξύ των οποίων του μπεστ σέλλερ ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ; και του ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
Πηγή
Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014
ΔΥΣΛΕΞΙΑ! Ένα βίντεο που πρέπει να δούμε ΟΛΟΙ !
Ένα καταπληκτικό βίντεο που μας διδάσκει πώς η έγκαιρη διάγνωση είναι εξαιρετικά σημαντική
Μέσα από τα μάτια του πατέρα αλλά και του παιδιού, βιώνουμε πραγματικά μια ιστορία που συμβαίνει καθημερινά στα σπίτια πολλών ανθρώπων που δεν γνωρίζουν ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα,ώστε να βρούνε τελικά τη λύση!
Αξίζει να το παρακολουθήστε :
Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014
«Πρότζεκτ Αυτισμός»: Το νέο εγχείρημα της Google
Ο διαδικτυακός κολοσσός ανοίγει τα φτερά του και στο πεδίο της Υγείας και της Έρευνας, καθώς ανακοινώθηκε πως θα χρησιμοποιηθεί το εργαλείο Genomics προκειμένου να μελετηθεί το γονιδίωμα χιλιάδων ανθρώπων με αυτισμό, με τελικό στόχο να αποκρυπτογραφηθεί το μοναδικό γενετικό αποτύπωμα της διαταραχής.
Με τη βοήθεια του εργαλείου, η Google θα φιλοξενήσει στους servers της και θα καταχωρίσει τον τεράστιο όγκο δεδομένων που θα περιλαμβάνει το πρότζεκτ. Για να αποθηκευτεί το ανθρώπινο γονιδίωμα, μπορεί να χρειαστούν έως και 100 gigabytes και στο πλαίσιο του νέου ερευνητικού έργου θα μελετηθεί ο γενετικός κώδικας 10.000 ατόμων που πάσχουν από διαταραχές του αυτιστικού φάσματος αλλά και των συγγενών τους. Όπως καταλαβαίνει κανείς, ο χώρος που απαιτείται για να καταχωρισθούν όλα αυτά τα δεδομένα είναι τεράστιος.
«Συνειδητοποιήσαμε ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στον τομέα της Έρευνας στο πεδίο της Βιολογίας είναι ο τεράστιος όγκος δεδομένων», δηλώνει σύμφωνα με το Fox News εκπρόσωπος του οργανισμού Autism Speaks, συμπληρώνοντας πως «τα στοιχεία-κλειδιά για τη βαθύτερη κατανόηση του αυτισμού βρίσκονται στο ανθρώπινο γονιδίνωμα».
«Στόχος μας είναι να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία και την προσέγγιση που εφαρμόζεται καθημερινά στις διαδικτυακές αναζητήσεις ώστε να μελετήσουμε το ανθρώπινο γονιδίωμα και να πάρουμε τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε.»
Η συνεργασία της Google με τον οργανισμό Autism Speaks θα παρέχει στους επιστήμονες ανά τον κόσμο «μια ανοιχτή πλατφόρμα ώστε να έχουν πρόσβαση σε ερευνητικά δεδομένα που αφορούν στον αυτισμό και να μοιράζονται στοιχεία», αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του οργανισμού.
Πηγή
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)