Πού θα βάλω τόνο;

Δεν είναι λίγα τα παιδιά που δυσκολεύονται στον τονισμό των λέξεων.

Μπορούμε, όμως, να τα βοηθήσουμε ακολουθώντας τα παρακάτω βήματα:

• Λέμε στο παιδί δυνατά λέξεις από διάφορα αντικείμενα, ζώα, φρούτα κτλ και ζητάμε να μας πει ποια συλλαβή ακούστηκε πιο δυνατά από τις άλλες , άρα και πού θα μπει ο τόνος.

• Το παιδί πρέπει να φωνάξει δυνατά λέξεις που θα σκεφτεί μόνο του ( μπορούμε να το βοηθήσουμε είτε λέγοντάς του κάποιες, είτε δίνοντάς του κάρτες με εικόνες τις οποίες πρέπει να ονομάσει ) , και να μας πει που θα μπει ο τόνος

• Του δίνουμε λέξεις γραμμένες τις οποίες πρέπει να τονίσει

• Του δίνουμε ένα γραπτό κείμενο στο οποίο πρέπει να βάλει τόνο σε όλες τις λέξεις

• Σε μία σειρά από λέξεις, προτάσεις και ύστερα κείμενο πρέπει να διορθώσει τα λάθη που υπάρχουν στον τονισμό

• Ζητάμε να γράψει προτάσεις που θα του υπαγορεύσουμε

• Πρέπει να γράψει μόνο του 5 δικές του προτάσεις.

Ηλικία: Απευθύνεται σε παιδιά σχολικής ηλικίας
Στόχος : Εκμάθηση τονισμού λέξεων

ΣΟΦΙΑ Μ. ΚΟΥΛΟΥΡΗ
ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ S.I.
 www.anaptixipaidiou.gr

πηγή 

“Θα πάω αδιάβαστος δεν με νοιάζει”: Πώς να χειριστώ τον γιο μου που δεν κάθεται να διαβάσει;

«Θα ήθελα κάποιες συμβουλές που θα με βοηθήσουν να χειριστώ τον γιο μου ο οποίος δεν κάθεται μόνος του να διαβάσει. Είναι σχεδόν 10 ετών και πάει φέτος Ε΄δημοτικού. Προσπαθώ μιλώντας του να τον πείσω να πάει μόνος για διάβασμα. Φέτος όμως αντιμετωπίζω και μια σχετική αντίδραση από μέρους του π.χ. “θα πάω αδιάβαστος δεν με νοιάζει”, ενώ κατά βάθος ξέρω ότι τον στεναχωρεί απλά δεν το παραδέχεται. Σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ καλό και ευαίσθητο παιδί με αυξημένο το αίσθημα ευθύνης σε άλλα πράγματα. Του μιλάω πολύ προσπαθώντας να του εξηγήσω ότι θα κερδίσει χρόνο από το παιχνίδι του και θα έχει λιγότερη γκρίνια.»

Απαντά ο Δημήτρης Φιλοκώστας Παιδοψυχίατρος,
Συνήθως, όταν οι γονείς έρχονται να συζητήσουν για τα προβλήματα των παιδιών τους στο σχολείο, μιλάνε για την αγωνία τους ότι το παιδί θα μεγαλώσει και θα συνεχίσει να μην τα καταφέρνει και θα βρεθεί κάποτε χωρίς δουλειά. Αυτή η αγωνία μπορεί να πυροδοτεί καυγάδες στο σπίτι για το διάβασμα και γενικότερα, να γίνεται το επίκεντρο των συζητήσεων και του ενδιαφέροντος για όλη την οικογένεια.
Είναι εύκολο ίσως να απαντήσουμε στην ερώτηση: “Τι θέλω από το παιδί μου να κάνει;” . Αλλά ποια είναι η απάντηση στην ερώτηση: “Ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους θα ήθελα το παιδί μου να κάνει εκείνο που θέλω να κάνει;”
Τίνος ευθύνη είναι το διάβασμα; Του μαθητή ή της μαμάς του μαθητή; Ή του μπαμπά; Ή της δασκάλας; Η γνώμη μου είναι ότι το κάθε παιδί έχει τη δυνατότητα να κατακτήσει μια ηθική στάση βασισμένη στην αυτονομία και την εγγύτητα, έτσι ώστε να αναγνωρίζει την ευθύνη του για τις πράξεις και τις επιλογές του και να κατανοεί παράλληλα ότι το να είναι καλά σημαίνει το ίδιο με το να είναι οι άλλοι καλά.
Δεν νομίζω να υπάρχουν χρυσές συμβουλές για να πείσετε το παιδί σας να διαβάσει. Θα πρότεινα όμως να ξεκινήσει ένας διάλογος μεταξύ σας, ενδεχομένως ξεκινώντας από την ερώτηση: “Πώς μπορώ να έρθω πιο κοντά στον γιο μου, ώστε να μπορώ να τον καταλαβαίνω και να με καταλαβαίνει;”

πηγή

Το σωστό διάβασμα

Γιατί ενώ διαβάζει με τις ώρες δεν αποδίδει την επόμενη μέρα μέσα στην τάξη; Και ενώ έχει γίνει ένα με το γραφειάκι του, γιατί η δασκάλα, σας παραπονιέται ότι είναι αδιάβαστο; Πού κάνετε λάθος και ποιες παγίδες πρέπει να ξεπεράσετε στο κεφάλαιο "μελέτη";
Της Κατερίνας Παπαγεωργίου, με τη συνεργασία των εκπαιδευτικών Νίκου Νούλα και Δήμου Σφακιανάκη.
Αυτονομία, ναι μεν αλλά…
Μια βασική αρχή, στα πρώτα τουλάχιστον χρόνια της μαθητικής σταδιοδρομίας του παιδιού σας, είναι να νιώθει πως σε ένα τόσο σπουδαίο εγχείρημα έχει για συμπαραστάτες τους γονείς του. Η άποψη "αφήνω το γιο μου να διαβάσει μόνος του για να αυτονομηθεί" δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί αυτόματα αλλά προοδευτικά. Αυτό σημαίνει πως βοηθάμε το παιδί στην πρώτη δημοτικού, σίγουρα όμως δεν στεκόμαστε με τον ίδιο τρόπο κοντά του στην τρίτη δημοτικού. Αντίθετα, προσπαθούμε να του μάθουμε να έχει συνειδητή στάση απέναντι στη μάθηση, βοηθώντας πλέον περιστασιακά, όταν δηλαδή του δημιουργείται κάποιο αξεπέραστο πρόβλημα με μια άσκηση. Αλίμονο αν το παιδί αντιληφθεί πως σε κάθε δυσκολία που του παρουσιάζεται θα έχει δεδομένη την "πατερίτσα" της μαμάς. Γρήγορα θα το συνηθίσει χάνοντας έτσι το αίσθημα της αυτονομίας. Εννοείται πως υπάρχουν παιδιά που αυτονομούνται γρήγορα κι άλλα με μεγαλύτερη εξάρτηση, που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να βρουν το δρόμο τους. Το σίγουρο είναι πως όταν μάθουν να διαβάζουν σωστά, εκτός από την απόδοσή τους στα μαθήματα, θα αποκτήσουν παράλληλα αυτοπεποίθηση και υψηλή αυτοεκτίμηση.
Υπομονή, υπομονή και πάλι υπομονή
Όταν το παιδί διαβάζει, ο γονιός θα πρέπει να φροντίζει ώστε να υπάρχει γύρω του ένα ήρεμο περιβάλλον με καλή ενδοοικογενειακή επικοινωνία. Αλίμονο αν χρειάζεται κάθε μεσημέρι μετά το φαγητό να στήνεται ένα μικρό σκηνικό με καβγά για να ξεκινήσει το διάβασμα. Τα επικριτικά επίσης σχόλια και ο εξουσιαστικός ρόλος των γονιών κάνουν απεχθή στο παιδί την προετοιμασία του για το σχολείο. Αντίθετα, το θετικό κλίμα επικοινωνίας ανάμεσα σε γονιό και παιδί είναι απαραίτητο για να μην υπονομεύεται το παραγωγικό του διάβασμα. Δεν είναι λίγοι όμως οι γονείς που έχοντας απίστευτες εκκρεμότητες να προλάβουν μέσα στην ημέρα, δεν έχουν την υπομονή να ασχοληθούν όπως πρέπει με το διάβασμα του παιδιού τους. Έτσι εκνευρίζονται όταν ακούν από τον μικρό φράσεις όπως: "μαμά, άσε με μισό λεπτό να σκεφτώ", "αν διαβάσω το κείμενο πιο αργά, ίσως καταλάβω πού έχω κάνει λάθος" ή "ξέρω τη θεωρία αλλά έχω πρόβλημα στην άσκηση". Στην πραγματικότητα, αντί να το αποθαρρύνουν θα έπρεπε να χαίρονται καθώς με αυτή τη στάση του το παιδί αναζητεί στρατηγικές διαβάσματος. Το χειρότερο είναι πως πολλοί γονείς συχνά καλόπιστα ή και από συμπόνια απαντούν οι ίδιοι στις σχολικές ασκήσεις ή υπαγορεύουν τη λύση στα παιδιά. Λανθασμένη κίνηση που μπορεί να οδηγήσει το μαθητή να λειτουργεί πλέον με αυτό και μόνο τον τρόπο, που σημαίνει "μαμά, γράψε μου εσύ τις ασκήσεις που κάνεις και καλύτερα γράμματα!".
Εξοστρακίστε την παπαγαλία
Ο πιο λανθασμένος τρόπος διαβάσματος, στον οποίο όμως καταφεύγουν συχνά τα περισσότερα παιδιά, είναι η παπαγαλία. Μια κακοδαιμονία, σύμφωνα με τους δασκάλους, που παράγεται στο σχολείο και αναπαράγεται πιο έντονα στο σπίτι, όπου τα παιδιά μαθαίνουν το μάθημά τους "νεράκι" χωρίς να καταλαβαίνουν το νόημά του - για αυτό άλλωστε την επομένη ελάχιστα θυμούνται από αυτό. Δυστυχώς, στην παγίδα της παπαγαλίας πέφτουν οι περισσότεροι γονείς καθώς είναι πιο μπελαλίδικο και χρονοβόρο να εξηγήσουν στο παιδί κάτι που δεν καταλαβαίνει, από το να το ακούσουν να τους λέει το μάθημα απέξω.
Η παπαγαλία, όμως, είναι καλή στα ποιήματα, αντίθετα στα υπόλοιπα μαθήματα χρειάζεται να χρησιμοποιούμε το μυαλό.
Πάρτε τα ηνία και οργανωθείτε
Για να μην φαίνονται στον μικρό μαθητή τα σχολικά μαθήματα βουνό θα πρέπει να μάθει να οργανώνει το διάβασμά του αλλά και το χρόνο του, θα πρέπει δηλαδή να βρει πόση ώρα χρειάζεται να αφιερώνει σε κάθε μάθημα και ποια βήματα θα ακολουθεί στη μελέτη του. Όλα αυτά αφού γυρνώντας από το σχολείο, φάει για μεσημέρι, σας διηγηθεί τα νέα του και ξεκουραστεί λιγάκι παίζοντας. Από εκεί και πέρα, αυτό που πρέπει να καταλάβει είναι πως το σωστό διάβασμα χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση και σύστημα. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει με μελέτη της τελευταίας στιγμής ή όταν μας απασχολεί παράλληλα και κάτι άλλο.
Μια καλή αρχή είναι να ξεκινήσει ο μικρός μαθητής τον προγραμματισμό στη σχολική του ζωή από την πρώτη δημοτικού. Σε αυτό το σημείο, οι μαμάδες θα πρέπει να πάρουν με γλυκύτητα και ηρεμία τα ηνία στο χέρι εφαρμόζοντας μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους διαβάσματος.

• Πρώτα σημειώνουν σε ένα χαρτί τις εργασίες που έχει το παιδί να κάνει για την επόμενη μέρα, εξηγώντας του ότι κάθε μάθημα πρέπει να το τελειώνει μέσα σε ορισμένο χρονικό διάστημα.
• Στη συνέχεια, αφού η μαμά βεβαιωθεί πως το παιδί έχει καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να κάνει ή πώς να λύσει μια άσκηση, του εξηγεί πως θα βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο για να ασχοληθεί με τις δικές της δουλειές και πως σε λιγάκι θα επιστρέψει κοντά του για να διαπιστώσει πόσο έχει προχωρήσει με τις εργασίες του.
• Κάθε μάθημα που τελειώνει, από αντιγραφή μέχρι ορθογραφία και αριθμητική, η μαμά φροντίζει να το διαγράφει από τη λίστα, έτσι ώστε και το παιδί να αντιλαμβάνεται πως σιγά-σιγά οι υποχρεώσεις του φτάνουν στο τέλος τους.
• Όταν ολοκληρωθεί το διάβασμα σε όλα τα μαθήματα, τσεκάρετε το αποτέλεσμα μαζί με το παιδί. Αν διαπιστώσετε πως κάπου έχει κάνει λάθη, μην τα διορθώσετε αλλά προτρέψτε το να ξανακοιτάξει προσεκτικά τα κείμενα και τις ασκήσεις του.
• Εννοείται πως αν δεν κάνει καλά γράμματα ή γράφει με λάθος τρόπο για δέκατη φορά, δεν σκίζετε τις σελίδες ούτε σβήνετε με μανία. Μπορείτε όμως να ρωτήσετε το παιδί αν είναι ικανοποιημένο από τη δουλειά του, τονίζοντάς του πως έχει τη δυνατότητα να προσφέρει πολύ περισσότερα.
• Θυμηθείτε πως για να αξιοποιηθεί ο χρόνος μελέτης του παιδιού χρειάζεται σταθερός ρυθμός στο διάβασμα και απόλυτη αυτοσυγκέντρωση, με ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα κάθε μισή ώρα για τα παιδιά του δημοτικού και κάθε μία ώρα για τα παιδιά του γυμνασίου-λυκείου.

Πηγή

Πώς να βοηθήσετε το παιδί με δυσλεξία & μαθησιακές δυσκολίες

Ένα παιδί με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζει, κυρίως, προβλήματα στην ανάγνωση. Πέρα από τη βοήθεια του δασκάλου ή ενός ειδικού, ο γονιός μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά το παιδί του στη βελτίωση της αναγνωστικής του ικανότητας ξεκινώντας από την εκμάθηση των φωνηέντων και των συμφώνων.

Οι παρακάτω ασκήσεις μπορούν να τον βοηθήσουν.

Οι Ασκήσεις
1. Ο γονιός σχεδιάζει πάνω σε χαρτόνι ή σε γυαλόχαρτο πρώτα τα κεφαλαία και μετά τα μικρά γράμματα, πρώτα, των φωνηέντων και μετά, των συμφώνων. Ύστερα τα κόβει με προσοχή.
2. Το παιδί χρωματίζει με χρώματα της αρεσκείας του, τα γράμματα (καλό είναι τα κεφαλαία γράμματα να γίνουν με σκούρα χρώματα και τα μικρά με ανοιχτά, έτσι ώστε να ξεχωρίζουν). Προσέχει να μη βγει από το κενό.
3. Το παιδί αντιστοιχεί τα κεφαλαία γράμματα με τα μικρά τους.
4. Το παιδί σχεδιάζει τα γράμματα πάνω σε άμμο ή τα φτιάχνει με μικρές πέτρες ή με πηλό. Πρώτα μαθαίνει τα κεφαλαία και μετά τα μικρά.
5. Το παιδί μαθαίνει τους ήχους των φωνηέντων και των συμφώνων.
6. Το παιδί κάθεται μπροστά από έναν καθρέφτη, μιμείται την κίνηση του στόματος που κάνει ο γονιός και μαθαίνει τον ήχο του κάθε γράμματος.
7. Το παιδί περνάει το δάχτυλό του πάνω από τα γράμματα και προφέρει τους ήχους.
8. Το παιδί ψάχνει να βρει λέξεις (από κάποιο βιβλίο, από αντικείμενα στο δωμάτιό του) που το πρώτο γράμμα ξεκινάει από φωνήεν ή σύμφωνο. Επαναλαμβάνει τις λέξεις τονίζοντας το πρώτο γράμμα.
9. Ο γονιός σχεδιάζει τα γράμματα στην πλάτη του παιδιού και του ζητάει, κάθε φορά, να μαντεύει το γράμμα, να λέει τον ήχο και τέλος, να βρίσκει μια λέξη που να ξεκινάει από το γράμμα.
10. Το παιδί μαθαίνει τη γραφή των φωνηέντων και των συμφώνων.
11. Το παιδί σχεδιάζει με έναν μαρκαδόρο, τα χάρτινα (μικρά) γράμματά του σ’ ένα τετράδιο και τα χρωματίζει.
12. Μέσα σ’ αυτά τα γράμματα, το παιδί γράφει λέξεις που ξεκινούν από φωνήεν ή σύμφωνο. Δηλαδή, στο γράμμα "α" το παιδί θα γράψει μέσα μια λέξη που ξεκινάει από "α" ή στο γράμμα "δ" το παιδί θα γράψει μέσα μια λέξη που ξεκινάει από το γράμμα "δ".
13. Το παιδί πλάθει τα γράμματα με πλαστελίνη ή ζύμη και σχηματίζει μικρές μονοσύλλαβες ή δισύλλαβες ή τρισύλλαβες λέξεις.
14. Το παιδί μαθαίνει την αλφάβητο.
15.Το παιδί ξεχωρίζει από τα γράμματα τα φωνήεντα από τα σύμφωνα.
16. Το παιδί με τη βοήθεια του γονιού βάζει τα γράμματα (που έχει φτιάξει από χαρτόνι ή από γυαλόχαρτο ή από πλαστελίνη ή από ζύμη ή από πηλό) σε σειρά, έτσι ώστε να φτιάξει την αλφάβητο.
17. Ο γονιός ανακατεύει τα γράμματα της αλφαβήτου και το παιδί τα βάζει σε σειρά (αυτή η άσκηση αποτελεί ένα από τα πρώτα βήματα για να μάθει το παιδί την αλληλουχία των πραγμάτων). Σε κάθε γράμμα, προφέρει και τον αντίστοιχο ήχο.
18. Ο γονιός βγάζει κάποια γράμματα από την αλφάβητο, ρωτάει το παιδί ποια λείπουν και τα βάζει στη θέση τους.
19. Ο γονιός ζητάει από το παιδί να ξεχωρίσει από την αλφάβητο πρώτα τα φωνήεντα και μετά τα σύμφωνα και να βρει λέξεις.
20. Ο γονιός τοποθετεί την αλφάβητο σε ημικύκλιο και κάνει τις εξής ερωτήσεις: Ποιο γράμμα βρίσκεται πριν από το "π"; Ποιο γράμμα βρίσκεται μετά από το "β"; Το παιδί απαντάει στις ερωτήσεις, προφέρει τους ήχους των συγκεκριμένων γραμμάτων και βρίσκει λέξεις.
21. Ο γονιός βρίσκει διάφορες εικόνες που οι λέξεις να ξεκινούν από φωνήεντα ή σύμφωνα, τοποθετεί την αλφάβητο σε ημικύκλιο και ζητάει από το παιδί να αντιστοιχίσει τα γράμματα με τις αντίστοιχες εικόνες, προφέροντας κάθε φορά τον ήχο.
22. Ο γονιός βρίσκει μερικά αντικείμενα από κάποιο δωμάτιο του σπιτιού και ζητάει από το παιδί να τα τοποθετήσει σε σειρά, ανάλογα με τη σειρά που βρίσκεται το γράμμα στην αλφάβητο.
23. Σε γράμματα που το παιδί δυσκολεύεται, τα πλάθει ξανά με την πλαστελίνη και πάλι με την πλαστελίνη φτιάχνει λέξεις που ξεκινούν από αυτά τα γράμματα.
24. Μόλις το παιδί τελειώσει τις ασκήσεις του, τοποθετεί τα γράμματα της αλφαβήτου σε κάποιο κουτί και κάνει, καθημερινά, τις επαναλήψεις του.
Σημείωση: Οι παραπάνω ασκήσεις είναι απλές και εύκολες στη χρήση. Γίνονται, κυρίως, από το παιδί, πάντα όμως με την καθοδήγηση του γονιού. Ο γονιός κάθεται διακριτικά δίπλα στο παιδί και επεμβαίνει, όταν εκείνο χρειάζεται τη βοήθειά του.
Ιωάννα Δημητριάδου, Ειδική Παιδαγωγός
Στοιχεία επικοινωνίας: idimitriadou@yahoo.gr, κιν. 6937 423.882

Πηγή

Προβλήματα στο προαύλιο

Δεν είσαι εκεί για να τα δεις, όμως, σίγουρα θα τα μάθεις. Είτε γιατί το μικρό σου θα σου πει με το νι και με το σίγμα πως πέρασε στο σχολείο, είτε γιατί, αν έχεις πέσει στον τύπο σφίγγα, θα διαβάσεις μόνη σου τα σημάδια…
Της Φλώρας Κασσαβέτη, με τη συνεργασία του εκπαιδευτικού Λάμπρου Γκρέκα.
Το προαύλιο δεν είναι απλά ένας χώρος για παιχνίδι. Είναι μια μικρή κοινωνία. Κι εκεί τα παιδιά, μακριά από τα όρια της οικογένειας και το αυστηρό πλαίσιο της τάξης, μπορεί να δείξουν το πιο σκληρό πρόσωπό τους. Όχι γιατί τα παιδιά είναι σκληρά. Αλλά γιατί δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις κοινωνικές δεξιότητες των μεγάλων, γιατί δεν έχουν ακόμα ξεκάθαρη αντίληψη του τι είναι σωστό και τι λάθος ή γιατί, πολύ απλά, θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή τους, εξηγεί ο κ. Γκρέκας, εκπαιδευτικός στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Και γι αυτό η καθοδήγηση από γονείς και εκπαιδευτικούς θεωρείται πολύτιμη.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 1ο: ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ
Για μία ακόμα φορά βρίσκεσαι στο σχολείο, επειδή το βλαστάρι σου σήκωσε χέρι ή γιατί γύρισε στο σπίτι με μαυρισμένο μάτι.
Τι πρέπει να ξέρεις: Από τις πρώτες κιόλας τάξεις του δημοτικού ένα στα πέντε παιδιά περίπου (κυρίως αγόρια) παρουσιάζουν επιθετικότητα, καθώς προσπαθούν να επιβάλλουν τα "θέλω" τους. Κάθε παιδί λοιπόν μπορεί κάποια στιγμή να εκφράσει, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, επιθετικότητα. Όχι μόνο για λόγους κυριαρχίας αλλά και για λόγους άμυνας.
Τι πρέπει να κάνεις:

• Δώσε το καλό παράδειγμα στις σχέσεις σου με τους συγγενείς, το σύντροφό σου, τους φίλους σου, αποφεύγοντας κάθε μορφή βίας, ακόμα και τη λεκτική.
• Μην επιτρέπεις καμία μορφή βίας μέσα στο σπίτι ανάμεσα στα αδερφάκια. Ο κανόνας "δεν απλώνουμε ποτέ χέρια" πρέπει να είναι αυστηρός κι αμετάκλητος (πράγμα που φυσικά πρέπει να ισχύει και για τους γονείς).
• Παρότρυνε τα μέλη της οικογένειας να μάθουν να παίρνουν σειρά, να μοιράζονται τα πράγματά τους, να συμμετέχουν στις δουλειές του σπιτιού, ανεξάρτητα από το φύλο τους.
• Αφησε στο σπίτι κάποιο περιθώριο εξουσίας στο παιδί. Έτσι, θα αισθάνεται μικρότερη ανάγκη ν ασκεί εξουσία στ άλλα παιδιά.
• Έλεγξε το τηλεοπτικό πρόγραμμα που βλέπουν και τα βιντεοπαιχνίδια που παίζουν τα παιδιά, εξαιρώντας εκείνα με σκηνές βίας.
• Όταν το παιδί σου έρχεται αντιμέτωπο με αρνητικά συναισθήματα όπως θυμός, παρότρυνέ το να συζητάει μαζί σου γι αυτά, έτσι ώστε να μάθει να τα εκτονώνει χωρίς να καταφεύγει στη βία.
• Αν είσαι μάρτυρας διαπληκτισμού, δώσε συμπαράσταση στο θύμα, ακόμα κι αν δεν είναι το παιδί σου.

Χαρακτηριστικά των παιδιών που μπορεί να υιοθετήσουν επιθετική συμπεριφορά:

• θυμώνουν εύκολα.
• δυσκολεύονται να δεχτούν τη ματαίωση των επιθυμιών τους.
• καταφεύγουν πολύ συχνά σε εκβιασμούς ("δεν θα παίξεις μαζί μας, αν δεν...".
• υιοθετούν το ρόλο του αρχηγού στις παρέες ή φτιάχνουν κλίκες.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 2ο: ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ
Η μικρή σου ήρθε σπίτι κλαίγοντας επειδή οι φίλες της δεν την παίζουν πια…
Τι πρέπει να ξέρεις: Τα παιδιά έχουν την τάση να ενοχλούν, να καταπιέζουν και να απορρίπτουν οποιοδήποτε παιδί αντιλαμβάνονται πως για κάποιο λόγο είναι σε θέση αδυναμίας. Συνήθως, την αρχή κάνει ένα παιδί που έχει τη θέση του αρχηγού στην ομάδα και οι άλλοι το ακολουθούν ή αποδέχονται τη συμπεριφορά του. Να θυμάσαι ότι επειδή το παιδί ίσως δεν σου πει ότι έχει πέσει θύμα αποκλεισμού ή εκφοβισμού, είναι σημαντικό να μπορείς να αναγνωρίσεις τα σημάδια, ιδιαίτερα αν έχεις παρατηρήσει ότι ξαφνικά απομονώνεται και προτιμά να παίζει μόνο του, δείχνει αγχωμένο κι άκεφο κάθε πρωί πριν φύγει για το σχολείο, βρίσκει δικαιολογίες για να μην πάει σχολείο, είναι οξύθυμο ή νευρικό.
Τι πρέπει να κάνεις:

• Ν αποφύγεις μια δραστική επέμβαση όπως αλλαγή σχολείου ή απειλητικό τόνο απέναντι στα άλλα παιδιά.
• Να ενημερώσεις τον εκπαιδευτικό και να συζητήσεις μαζί του για το αν πραγματικά υπάρχει πρόβλημα.
• Να το μάθεις πώς να βάζει μόνο του όρια στη συμπεριφορά των άλλων, όταν το ενοχλούν, με φράσεις όπως: "Ασε με ήσυχο" ή "Μην με ενοχλείς".
• Να ενισχύσεις τις φιλίες του με παιδιά από το σχολείο, φέρνοντάς τα πιο συχνά σε επαφή εκτός σχολείου.
• Να βοηθήσεις το παιδί σου να καταλάβει ότι δεν πειράζει αν δεν κερδίζει την αποδοχή όλων.
• Να το ενθαρρύνεις ν αποδεχτεί τις διαφορές ή τις ιδιαιτερότητές του και να καταλάβει ότι η μοναδικότητα του καθενός είναι ένα στοιχείο που του δίνει αξία.
• Να το ενθαρρύνεις να κάνει φίλους από διαφορετικούς κύκλους (οικογενειακοί φίλοι, γείτονες, συγγενικό περιβάλλον, κ.λπ.) κι όχι μόνο από το σχολείο.
• Να φροντίσεις να ξεκινήσει ένα ομαδικό σπορ, έτσι ώστε να νιώσει πώς είναι να είναι ενσωματωμένο σε ομάδα.
• Να το προτρέπεις να συνεχίζει την προσπάθεια σε κάτι που το δυσκολεύει, αντί να τα παρατάει και να εγκαταλείπει.
• Να το μάθεις να στρέφεται σε σένα ή στο δάσκαλό του για να μοιραστεί το πρόβλημά του.
• Ν απευθυνθείς στον ειδικό αν και ο εκπαιδευτικός συμφωνεί ότι το παιδί εξακολουθεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες στις συναναστροφές του.
• Στην περίπτωση που έχεις παρατηρήσει ότι το παιδί σου έχει την τάση να εξαιρεί παιδιά από την παρέα ή είναι χειριστικό, έχεις υποχρέωση να συζητήσεις μαζί του για την άδικη συμπεριφορά του.

Υποψήφια θύματα αποκλεισμού μπορεί να είναι:

• οποιοδήποτε παιδί με κάποια ιδιαιτερότητα, που το διαφοροποιεί έστω και λίγο από τα υπόλοιπα, π.χ. πολύ ψηλό ή πολύ κοντό, παχύ, με γυαλιά, ξενικής καταγωγής, πολύ καλός ή πολύ αδύνατος μαθητής κ.λπ.
• παιδιά ευαίσθητα που αντιδρούν στα πειράγματα πιο έντονα, π.χ. θυμώνουν, κλαίνε, ή απομονώνονται.
• παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση, ντροπαλά ή εσωστρεφή.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 3ο: ΜΙΜΗΤΙΣΜΟΣ
Η Αρτεμις τρώει γαριδάκια κάθε μέρα στο σχολείο... Η μισή τάξη έχει Nintendo… Όλοι βλέπουν Πάτι… Γιατί όχι και εκείνο;
Τι πρέπει να ξέρεις: Από τα έξι χρόνια και μετά η ομάδα των συνομήλικων δεν είναι μόνο ομάδα για παιχνίδι, είναι και ομάδα αναφοράς. Σε αυτή το παιδί προσβλέπει για πρότυπα συμπεριφοράς. Μεταξύ 7-9 ετών οι αξίες, όσον φορά τους φίλους, γίνονται ακόμα πιο σημαντικές. Τα παιδιά σ αυτή τη φάση είναι τόσο ανασφαλή, που νιώθουν ασφάλεια μόνο όταν ντύνονται ή συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού μέσα σ αυτό το πλαίσιο αλληλεπίδρασης το παιδί αποκτά γνώσεις και δεξιότητες, μαθαίνει πώς ν αντιμετωπίζει καταστάσεις και δοκιμάζει τις δυνάμεις του. Είναι μια υγιής διαδικασία που αφορά την προσπάθεια διαφοροποίησης από τους γονείς.
Τι πρέπει να κάνεις:

• Φρόντισε να δίνεις εξηγήσεις αντί να λες αυθαίρετα "όχι". Να εξηγείς δηλαδή γιατί αρνείσαι κάτι στο παιδί ή γιατί δεν συμφωνείς μ αυτό, αποφεύγοντας εκφράσεις όπως "Δεν μ ενδιαφέρει τι κάνει ο Γιώργος".
• Φρόντισε να δίνεις πάντα το καλό παράδειγμα. Μπορεί να νομίζεις ότι το παιδί σου δεν σε θαυμάζει πια, όμως, εξακολουθείς να είσαι το πιο δυνατό πρότυπο για εκείνο.
• Όσο περισσότερο ποιοτικό χρόνο περνάς με το παιδί, τόσο περισσότερο εκείνο επηρεάζεται από σένα, με αποτέλεσμα να είναι μικρότερη η επιρροή των συνομήλικών του.
• Αφησέ το να επιλέξει τα ρούχα που του αρέσουν, βάζοντας ωστόσο κάποια όρια σε σχέση με την ηλικία και την περίσταση.
• Μην ξεχνάς να τονίζεις την αξία του, όχι μόνο σε σχέση με την εμφάνιση αλλά και με βάση τα στοιχεία του χαρακτήρα του, τις ικανότητες και τα επιτεύγματά του.
• Γνώρισε τους συμμαθητές του, εξασφαλίζοντας συχνές ευκαιρίες για παιχνίδι στο σπίτι ή έξω από αυτό. Μην ξεχνάς ότι όσο καλύτερα γνωρίζεις τους φίλους του, τόσο καλύτερο έλεγχο μπορεί να έχεις στο μέλλον.

Πιθανόν να έχουν έντονες τάσεις μιμητισμού παιδιά:

• ανώριμα που είναι πίσω στα στάδια ανάπτυξης ή αυτονόμησης.
• ανασφαλή που έχουν τάση να αναπτύσσουν σχέσεις εξάρτησης.
• με αίσθημα κατωτερότητας ή μειωμένη αυτοπεποίθηση.
• έχουν μάθει να δίνουν αξία περισσότερο στην εικόνα.
• παιδιά που δεν έχουν σαφή οριοθέτηση από το σπίτι για το τι είναι σωστό και τι λάθος.
• που νιώθουν παραμελημένα ή αντιμετωπίζουν οικογενειακά προβλήματα στο σπίτι. 
   
  Πηγή

Πώς ένα κακοποιημένο κουτάβι βοήθησε 8χρονο αγοράκι με αυτισμό!

Ένα κακοποιημένο κουτάβι ανακηρύχθηκε «Σκύλος της Χρονιάς 2013», ύστερα από τη βοήθεια που προσέφερε σε ένα 8χρονο αυτιστικό αγοράκι, παρακινώντας το σε μεγάλο βαθμό να κοινωνικoποιηθεί.
Το τεριέ Σταφορντσαϊρ τιμήθηκε από την Αμερικανική Εταιρεία για την εξάλειψη της κακοποίησης κατά των Ζώων στην ετήσια τελετή απονομής βραβείων που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη.
Η Ζήνα, όπως ονομάζεται το κουτάβι, κατάφερε να ξεπεράσει τη σοβαρή κακοποίηση που είχε υποστεί πριν παραδοθεί στο καταφύγιο κακοποιημένων ζώων στη Τζώρτζια τον Σεπτέμβριο του 2012 και έξι μήνες αργότερα υιοθετήθηκε από την οικογένεια του οκτάχρονου Jonny Hickey.Η 44χρονη μητέρα του μικρού αναφέρει ότι αναπτύχθηκε μία απίθανη φιλία ανάμεσα στο γιο της και το κουτάβι με οφέλη και για τους δύο. Η Ζήνα τον έχει βοηθήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε παλαιότερα θα του ήταν αδύνατο να παραστεί στην τελετή απονομής. Προς έκπληξη όλων, ο Jonny ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο εκ μέρους του αγαπημένου του φίλου, ενώ έδωσε και την πρώτη του συνέντευξη στα μέσα ενημέρωσης.
 
 “Ήταν γραφτό να καταλήξουν μαζί για να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο, με ένα διαφορετικό τρόπο που ο κόσμος δεν μπορεί να κατανοήσει. Στο σπίτι μας πλέον ακούγονται γέλια, κάτι που δεν συνήθιζε να συμβαίνει. Η Ζήνα αποτελεί την καλύτερη θεραπεία για τον μικρό. Είναι το πιο χαρούμενο παιιδί στον κόσμο όταν βρίσκεται κοντά της”.
Έρευνες σχετικά με τις επιπτώσεις που έχουν τα ζώα στα παιδιά με αυτισμό δείχνουν ότι είναι πιο πιθανό να μιλήσουν και να γελάσουν με την συντροφιά που θα τους προσφέρει ένα κατοικίδιο παρά με την ενασχόλησή τους με κάποιο παιχνίδι.

Πηγή

Ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη παιδιών

Από την Αμανατίδου Φωστηρία, Ψυχολόγος-Ειδικός στη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία Παιδιών και Ενηλίκων

Με αφορμή την ανάπτυξη του θέματος «Ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών», που πραγματοποιήθηκε από την κ. Αμανατίδου Φωστηρία (ψυχολόγος –ειδικός στη γνωστική –συμπεριφορική θεραπεία παιδιών και ενηλίκων), στις παιδικές βιβλιοθήκες του Δήμου Καλαμαριάς, το Infokids.gr, την προσκάλεσε στον διαδικτυακό χώρο του και σας παραθέτει μέρος του παραπάνω θέματος.


«Τα παιδιά έχουν τον δικό τους τρόπο σκέψης. Αν επιθυμήσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους, χρειάζεται να δούμε με τα δικά τους μάτια και να ακούσουμε με τα δικά τους αυτιά. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο, να τους παρέχουμε εκείνες τις συνθήκες, που θα βοηθήσουν στη διαμόρφωση της ισορροπημένης ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξής τους.
Οι ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες των παιδιών, ξεκινούν από τους πρώτους μήνες ζωής, με πρώτιστο στόχο από την πλευρά των γονιών, την ανάπτυξη συναισθημάτων ασφάλειας, έως την ηλικία των 2 ετών, μέσω της αγάπης, της στοργής και της φροντίδας. Έτσι τα παιδιά μαθαίνουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους, αλλά και τους γύρω τους. Αργότερα, από την ηλικία των 2 έως 3,5 ετών, ενθαρρύνουμε τα παιδιά να κάνουν πράγματα μόνα τους, αφήνοντάς τα να κάνουν και λάθη ώστε να μάθουν να στηρίζονται στον εαυτό τους. Έτσι γίνονται αυτόνομα και αποκτούν υψηλή αυτοεκτίμηση.Έπειτα από την ηλικία των 3,5 έως 7 ετών ενισχύουμε θετικά τις προσπάθειες των παιδιών, ώστε να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, να αναπτύσσουν τη φαντασία τους και το πνεύμα συνεργασίας, δίχως να ασκούμε κριτική. Διαφορετικά αναπτύσσουν ενοχικά συναισθήματα, με αποτέλεσμα στην πορεία της ζωής τους, να χρειάζονται πάντα κάποιο «δεκανίκι», προτού ενεργήσουν. Αυτό σημαίνει, ότι θα χρειάζονται συνεχώς επιβεβαίωση, ώστε να ξέρουν ότι αυτό που κάνουν είναι και το «σωστό».
Επομένως οι γονείς, χρειάζεται να δώσουν ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών τους, προσαρμόζοντας ανάλογα τη συμπεριφορά τους, ώστε να μεγαλώσουν υγιή παιδιά και ισορροπημένους ενήλικες αργότερα. Βέβαια και οι γονείς, μαθαίνουν και διδάσκονται τρία σημαντικά πράγματα, από τα παιδιά τους, τα οποία είναι τα εξής, σύμφωνα με τον Κοέλιο: «Να είναι ευτυχισμένοι χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να είναι πάντα απασχολημένοι με κάτι και να ξέρουν να απαιτούν με όλη τους τη δύναμη αυτό που θέλουν».
Αμανατίδου Φωστηρία
Ψυχολόγος-Ειδικός στη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία Παιδιών και Ενηλίκων
www.amanatidou.com
fostiria@yahoo.gr

Πηγή

Ίλιον: Δωρεάν ενισχυτική διδασκαλία για μαθητές Δημοτικού

Το Κέντρο Γυναικών Ιλίου σε συνεργασία με την Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Ιλίου, προσφέρουν τη δυνατότητα δωρεάν ενισχυτικής διδασκαλίας σε μαθητές Δημοτικού Σχολείου, από ομάδα έμπειρων εκπαιδευτικών.
Η πρόσθετη διδακτική στήριξη που αφορά τα μαθήματα της Γλώσσας και των Μαθηματικών, θα λαμβάνουν χώρα στο Κέντρο Γυναικών Ιλίου (Μενελάου 91 & Ιδομενέως), κάθε Τρίτη και Παρασκευή 15:30-17:30.
Για εγγραφές και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να επικοινωνείτε με τον κύριο Δημήτριο Αμπατζή στο τηλέφωνο 213 20 30 036 και την κυρία Ευαγγελία Πολυδώρου στο τηλέφωνο 213 20 30 042 καθημερινά 09:00-14:30.

Πηγή

«Με κουράζει τόσο πολύ»! Διάσπαση προσοχής και 15 οδηγίες για δασκάλους

Τα παιδιά που έχουν δυσκολία να διατηρούν την συγκέντρωση και την προσοχή τους για ένα ικανό διάστημα χρειάζονται μια εναλλακτική αντιμετώπιση από το στενό και ευρύτερο περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι οι προσδοκίες αλλά και η τακτική αντιμετώπισης πρέπει να προσαρμόζονται ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες και ιδιοσυγκρασία του παιδιού με ΔΕΠΥ (Διαταραχή ελλειματικής προσοχής-Υπερκινητικότητα). Το παιδί που αντιμετωπίζει δυσκολίες στην διατήρηση του αυτοελέγχου του και της προσοχής του είναι υπερευαίσθητο και αντιδρά στην κριτική, η οποία οδηγεί πολλές φορές στην έκρηξη.
Εκτός απΌ το οικογενειακό περιβάλλον, που χρειάζεται «εκπαίδευση» στην αποτελεσματική επικοινωνία με το παιδί με ΔΕΠΥ και το σχολικό περιβάλλον είναι απαραίτητο να γνωρίζει τακτικές για την ομαλή λειτουργία στην τάξη. Το παιδί με ΔΕΠΥ είναι ισότιμο μέλος στην διδακτική τάξη και πρέπει να υπάρχουν τρόποι για να μπορεί να ενταχθεί και να πάρει γνώσεις όπως και οι συμμαθητές του.

Αποσπάσματα, που παρουσιάζονται παρακάτω, από το εγχειρίδιο «Oδηγός για Δασκάλους» του Σύνδεσμου Στήριξης ΔEΠ-ΔEΠY Κύπρου θα βοηθήσουν τον δάσκαλο να εντάξει εναλλακτικούς τρόπους διδασκαλίας για το παιδί με ΔΕΠΥ αλλά και όλους τους μαθητές.
Σύμφωνα με την τέταρτη έκδοση του Διαγνωστικού Στατιστικού Eγχειριδίου για Nοητικές Διαταραχές (DSM_IV) του Aμερικανικού Ψυχιατρικού Συνδέσμου (APA) (1994), η ΔEΠY μπορεί να οριστεί από τη συμπεριφορά που εκδηλώνεται.

Tα άτομα με ΔEΠY εκδηλώνουν συνδυασμούς των ακόλουθων συμπεριφορών:
➤ Δυσκολεύεται να παραμείνει καθισμένος όταν χρειάζεται
➤ Δυσκολεύεται να προσηλωθεί και να περιμένει τη σειρά του
στην εργασία, το παιχνίδι ή ομαδικές δραστηριότητες
➤ Ξεστομίζει απαντήσεις πριν ολοκληρωθούν οι ερωτήσεις
➤ Δεν μπορεί να δώσει προσοχή σε λεπτομέρειες ή κάνει απρόσεκτα λάθη
➤ Δεν φαίνεται να ακούει
➤ Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες και να οργανώσει την εργασία του
➤ Aφήνει τη μία δραστηριότητα ανολοκλήρωτη μετά την άλλη
➤ Δεν κατορθώνει να δώσει προσοχή σε λεπτομέρειες και ν” αποφύγει τα
λάθη από απροσεξίες
➤ Xάνει πράγματα απαραίτητα για την εργασία ή τη δραστηριότητά του
➤ Δυσκολεύεται ν” ακούσει τους άλλους χωρίς να αποσπαστεί η προσοχή
του ή χωρίς να διακόψει
➤ Παρουσιάζει μεγάλες εναλλαγές στην ψυχολογική διάθεση
➤ Δυσκολεύεται να νιώσει ικανοποίηση

Για να είναι πιο επιτυχής η διεξαγωγή μαθημάτων σε παιδιά με ΔΕΠΥ, οι δάσκαλοι που είναι αποτελεσματικοί ρωτούν κατά περιόδους τα παιδιά αν κατανοούν την ύλη που τους παρουσιάζεται. Επιμένουν και βοηθούν τα παιδιά να απαντήσουν σωστά πριν εξετάσουν άλλους μαθητές και εντοπίζουν ποιοι μαθητές χρειάζονται επιπλέον υποστήριξη. Οι δάσκαλοι πρέπει να έχουν κατά νου ότι η μετάβαση από ένα
μάθημα ή τάξη σε άλλη είναι ιδιαίτερα δύσκολο για μαθητές με ΔΕΠΥ. Όταν προετοιμάζονται τα παιδιά αυτά για τις αλλαγές, οι πιθανότητες ν” ανταποκριθούν και να μην αποσπαστεί η προσοχή τους, είναι καλύτερες.

Η ακόλουθη σειρά στρατηγικών μπορεί να βοηθήσει δασκάλους στη διεξαγωγή επιτυχών μαθημάτων:
➤ Να είστε προβλέψιμοι. Η δομή και η συνοχή είναι πολύ σημαντικά στοιχεία για τα παιδιά με ΔΕΠΥ, εφόσον πολλά δεν αντιδρούν καλά στην αλλαγή. Λίγοι κανόνες και περιορισμένες επιλογές είναι το καλύτερο γι” αυτά τα παιδιά. Έχουν την ανάγκη να κατανοούν πλήρως τι ζητάμε από αυτά και τι επιπτώσεις θα υπάρξουν αν δεν ανταποκριθούν στις προσδοκίες αυτές.
➤ Eνθαρρύνετε τη συμμετοχή των μαθητών στην τάξη. Δίνετε στους μαθητές με ΔΕΠΥ προσωπικά, διακριτικά σήματα ώστε να παραμένουν συγκεντρωμένοι στην εργασία τους, προειδοποιώντας τους ότι θα ρωτηθούν κι εκείνοι άμεσα. Αποφύγετε να δίνετε προσοχή στις διαφορές που υφίστανται μεταξύ παιδιών με ΔΕΠΥ και των συμμαθητών τους. Σε κάθε περίπτωση αποφύγετε τη χρήση
σαρκασμού και κριτικής.
➤ Χρησιμοποιείτε οπτικοακουστικό υλικό. Χρησιμοποιείτε ποικιλία οπτικοακουστικών υλικών για να διεξαγωγή ακαδημαϊκών μαθημάτων. Για παράδειγμα, χρησιμοποιήστε ένα διαφανειοσκόπιο για την παρουσίαση της λύσης ενός μαθηματικού προβλήματος. Οι μαθητές μπορούν να εργάζονται για την επίλυση του προβλήματος στα θρανία τους, ενώ εσείς επεξεργάζεστε τις απορίες τους
στην οθόνη.
➤ Ελέγχετε την απόδοση των μαθητών. Ζητήστε από τους μαθητές να αξιολογήσουν οι ίδιοι το πόσο καλά κατέχουν το μάθημα. Για παράδειγμα, μπορείτε να ζητήσετε από τους μαθητές να επιδείξουν πώς και γιατί έδωσαν τη συγκεκριμένη απάντηση σε ένα πρόβλημα ή να περιγράψουν με δικά τους λόγια πώς ένιωθε ο κεντρικός χαρακτήρας ενός βιβλίου στο τέλος της ιστορίας.
➤ Κάνετε διερευνητικές ερωτήσεις. Δώστε εναύσματα ώστε να απαντηθεί σωστά η ερώτηση, αφού έχετε αφήσει επαρκή χρόνο στο παιδί να επεξεργαστεί την απάντηση μιας ερώτησης. Αφήστε να περάσουν τουλάχιστον 15 δευτερόλεπτα πριν δώσετε τη σωστή απάντηση ή ρωτήσετε άλλον μαθητή. Κάνετε συμπληρωματικές ερωτήσεις που θα δώσουν την ευκαιρία στα παιδιά να παρουσιάσουν αυτά που γνωρίζουν.
➤ Κάνετε διαρκή αξιολόγηση των μαθητών. Αναγνωρίζετε τους μαθητές που χρειάζονται επιπλέον υποστήριξη. Παρατηρείτε τους μαθητές για να εντοπίσετε σημάδια έλλειψης κατανόησης, όπως ονειροπόληση καθώς και οπτικές ή λεκτικές ενδείξεις απόγνωσης. Δώστε στα παιδιά αυτά, επιπλέον επεξηγήσεις ή παρακαλέστε έναν άλλο μαθητή να αναλάβει το ρόλο του βοηθού για το
συγκεκριμένο μάθημα.
➤ Βοηθάτε τους μαθητές να διορθώνουν τα λάθη τους. Περιγράψτε πώς οι μαθητές μπορούν μόνοι να εντοπίζουν και να διορθώνουν τα λάθη τους. Για παράδειγμα, υπενθυμίστε στους μαθητές ότι πρέπει να ελέγχουν ξανά τους υπολογισμούς τους στα μαθηματικά προβλήματα και δείξτε τους πώς μπορούν να κάνουν τον έλεγχο αυτό. Υπενθυμίστε στους μαθητές την ορθογραφία
ιδιαίτερα δύσκολων λέξεων και πώς μπορούν να αποφεύγουν τα εύκολα λάθη.
➤ Βοηθάτε τους μαθητές να συγκεντρώνονται. Υπενθυμίζετε στους μαθητές να δουλεύουν και να συγκεντρώνονται στην εργασία που τους έχει ανατεθεί. Για παράδειγμα, μπορείτε να τους παρέχετε με οδηγίες ή να τους αναθέσετε συντρόφους εργασίας. Αυτές οι πρακτικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε συγκεκριμένους μαθητές ή και σε ολόκληρη την τάξη.
➤ Eπιπλέον Οδηγίες. Οι δάσκαλοι που είναι αποτελεσματικοί στη διδασκαλία παιδιών με ΔΕΠΥ τα καθοδηγούν επίσης με επιπλέον οδηγίες:
- Προφορικές οδηγίες. Αφού δώσετε οδηγίες στο σύνολο της τάξης, δώστε
επιπλέον προφορικές οδηγίες στο παιδί με ΔΕΠΥ. Για παράδειγμα, ρωτήστε το
παιδί αν κατάλαβε τις οδηγίες και επαναλάβετέ τις μαζί με τον μαθητή.
- Γραπτές οδηγίες. Δώστε γραπτές οδηγίες. Για παράδειγμα, γράψτε τη σελίδα μιας άσκησης στον πίνακα και υπενθυμίστε στο παιδί να κοιτάξει τον πίνακα αν
τυχόν ξεχάσει ποια άσκηση πρέπει να κάνει.
➤ Μειώστε την ηχορρύπανση. Παρακολουθείτε τα επίπεδα θορύβου στην τάξη και επεμβαίνετε όταν χρειάζεται. Αν ο θόρυβος ξεπερνά τα επιτρεπόμενα όρια
για το συγκεκριμένο μάθημα, θυμίστε σε όλους τους μαθητές ή σε συγκεκριμένα άτομα για τους κανόνες συμπεριφοράς που συμφωνήθηκαν στην αρχή του μαθήματος.

➤ Μοιράζετε τη δουλειά σε μικρότερα τεμάχια. Αναλύστε την εργασία σε μικρότερες, λιγότερο σύνθετες ενότητες. Για παράδειγμα, επιτρέψτε στους μαθητές να ολοκληρώσουν τα πρώτα πέντε προβλήματα μαθηματικών, πριν τους παρουσιάσετε τα επόμενα πέντε προβλήματα που πρέπει να λύσουν.
➤ Υπογραμμίστε λέξεις-κλειδιά. Δώστε έμφαση σε λέξεις-κλειδιά στις οδηγίες μιας άσκησης ώστε να βοηθήσετε το παιδί με ΔΕΠΥ να συγκεντρώσει την προσοχή στις οδηγίες. Προετοιμάστε τις ασκήσεις πριν την έναρξη του μαθήματος ή υπογραμμίστε τις λέξεις-κλειδιά καθώς διαβάζετε μαζί με τον μαθητή τις οδηγίες της άσκησης. Ενώ διαβάζετε, δείξτε στα παιδιά πώς να
αναγνωρίζουν και να υπογραμμίζουν μια πρόταση-κλειδί ή πείτε τους να τη γράψουν σε ένα ξεχωριστό φύλλο χαρτί πριν τους ζητήσετε να κάνουν την περίληψη ενός μεγάλου κειμένου. Στα μαθηματικά, δείξτε στα παιδιά πώς να υπογραμμίζουν σημαντικά στοιχεία και τύπους. Στο «η Μαρία έχει δύο μήλα και ο Γιάννης τρία», υπογραμμίζουμε το «δύο», το «και» και το «τρία».
➤ Εξαλείφετε ή μειώνετε τη συχνότητα των χρονομετρημένων διαγωνισμάτων. Τα διαγωνίσματα που χρονομετρούνται μπορεί να μην επιτρέψουν σε παιδιά με ΔΕΠΥ να παρουσιάσουν αυτά που πραγματικά γνωρίζουν λόγω της ψύχωσή τους σε σχέση με το πέρασμα του χρόνου. Επιτρέψτε σε μαθητές με ΔΕΠΥ παραπάνω χρόνο για την ολοκλήρωση διαγωνισμάτων ώστε να μειώσετε το άγχος που τους δημιουργείτε υπό την πίεση του χρόνου και προσφέρετέ τους κι άλλες ευκαιρίες, μεθόδους και τρόπους εξέτασης ώστε να επιδείξουν τις πραγματικές τους γνώσεις.
➤ Χρησιμοποιείτε ομαδικές στρατηγικές εκμάθησης. Βάλτε τους μαθητές να δουλέψουν σε μικρές ομάδες έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί η δική τους εκμάθηση αλλά και των άλλων. Χρησιμοποιήστε στρατηγικές όπως “Σκέφτομαι, δουλεύω σε ζευγάρι και μοιράζομαι” κατά την οποία ο δάσκαλος ζητά από τους μαθητές να σκεφτούν σε σχέση με ένα θέμα, να το συζητήσουν με το ζευγάρι
τους και να μοιραστούν τις ιδέες τους με την υπόλοιπη ομάδα (Slavin, 2002).
➤ Χρησιμοποιείτε υποστηρικτική τεχνολογία. Όλοι οι μαθητές και ειδικά αυτοί με ΔΕΠΥ, μπορούν να ωφεληθούν μέσω της χρήσης τεχνολογικών μέσων (όπως υπολογιστές και οθόνες προβολής διαφανειών) τα οποία κάνουν τη διδασκαλία πιο ενδιαφέρουσα και επιτρέπουν στους μαθητές να συμμετέχουν πιο ενεργά.
Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός – Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας
email: amitrakaki@gmail.com
fb & twitter

Πηγή

Πίνακες Πολλαπλασιασμού

Πίνακες

ΠΙΝΑΚΕΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ by tadefterakiablogarou

Κανόνες τάξης

Χρήσιμο υλικό για κάθε τάξη!

κανόνες τάξης by tadefterakiablogarou

Τεστ σάλιου «εντοπίζει» τα αγόρια με επιθετική συμπεριφορά

Ένα απλό τεστ σάλιου μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική μέθοδος για την πρόβλεψη της επιθετικής συμπεριφοράς στα αγόρια, σύμφωνα με μια νέα μελέτη Αμερικανών ερευνητών από το παιδιατρικό νοσοκομείο του Σινσινάτι.
Τα ευρήματα της μελέτης αποκαλύπτουν άμεση σχέση μεταξύ της συγκέντρωσης ορισμένων ορμονών στους σιελογόνους αδένες των αγοριών και της επιθετικότητας. Ειδικότερα, ομάδα ερευνητών συγκέντρωσαν δείγματα σάλιου από 17 νεαρά αγόρια ηλικίας 7 έως 9 ετών που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο για ψυχιατρική φροντίδα.
Τα δείγματα αυτά, αναλύθηκαν για να διαπιστωθεί ποια παιδιά ήταν πιο πιθανό να παρουσιάζουν σταθερή επιθετικότητα και βία. Η ανάλυσή τους έγινε για τα επίπεδα τριών ορμονών:

•     κορτιζόλης

•     τεστοστερόνης

•     δεϋδροεπιανδροστερόνης (DHEA)

Η συχνότητα και το επίπεδο της επιθετικότητας συνδέθηκε σαφώς με τις τιμές που μετρήθηκαν αυτές οι ορμόνες. Οι ερευνητές έψαχναν για ένα γρήγορο διαγνωστικό τεστ που θα μπορούσε να αποκαλύψει επιθετικές τάσεις σε παιδιατρικούς ασθενείς και φαίνεται ότι το βρήκαν στο τεστ σάλιου.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες, αναφέρουν «Πιστεύουμε ότι η εξέταση των ορμονών στο σάλιο μπορεί να βοηθήσει τους γιατρούς να παρακολουθούν ποιες θεραπείες λειτουργούν καλύτερα για τους ασθενείς τους. Επιπλέον, όμως, ελπίζουμε ότι αυτό το απλό τεστ σάλιου θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο για να βελτιώσουμε και τα επίπεδα ασφάλειας στα σχολεία».
Οι συγγραφείς της μελέτης σημειώνουν, ότι παρά το μικρό μέγεθός της, τα δεδομένα είναι σημαντικά, ωστόσο, απαιτούνται περισσότερες μελέτες πριν προωθηθεί στην κλινική πράξη το τεστ σάλιου για την πρόβλεψη της βίαιης συμπεριφοράς.

Πηγή

Συγκλονιστικό πείραμα για το bullying (VIDEO)

Κανένας δεν είναι προστατευμένος από τον εκφοβισμό. Το bullying, όπως είναι διεθνώς γνωστή αυτή η μορφή ψυχολογικής και σωματικής βίας, αποτελεί ουσιαστικά έναν κύκλο ανάμεσα στο θύμα, το θύτη και τους αυτόπτες μάρτυρες, ο οποίος πρέπει να «σπάσει». Αυτός ήταν και ο στόχος μίας καμπάνιας, που έκανε ένα πείραμα με συγκλονιστικά αποτελέσματα.

Σε αυτό ουσιαστικά «σκηνοθετούσαν» μία κατάσταση εκφοβισμού σε ένα Πανεπιστήμιο, μπροστά σε άλλα άτομα, προκειμένου να διαπιστώσουν πόσοι θα αντιδράσουν. Το πείραμα αποκάλυψε τη λυπηρή πραγματικότητα. Ελάχιστοι παρενέβησαν για να προστατεύσουν το θύμα και να διώξουν τον «νταή» της υπόθεσης.

Στο βίντεο ουσιαστικά φαίνεται η δύναμη που μπορεί να έχει για να σταματήσει αυτό τον κύκλο βίας ένα τρίτο άτομο και το μήνυμα της καμπάνιας είναι πως αν κάποιος σκέφτεται πως θα παρέμβει αν η κατάσταση συνεχίσει, τότε μπορεί να είναι πολύ αργά.

Πηγή

«Δυσκολεύομαι να διαβάσω τα γράμματά του»: Τρεις ασκήσεις βελτίωσης γραμμάτων

«Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να διαβάσω τα κείμενα του.”
“Τα γράμματά του είναι δυσανάγνωστα”!
“Τα γράμματά του δεν ακουμπούν στη γραμμή, αφήνει πολλά κενά ενδιάμεσα στις λέξεις ή και στα γράμματα της ίδιας λέξης, ακόμα και να αφήνει ολόκληρη σειρά συμβαίνει”!
Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν Δυσλεξία ή άλλες ειδικές μαθησιακές δυσκολίες συχνά παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες και ως προς τη γραφή των γραφημικών συμβόλων δηλ. γραμμάτων. Όταν λέμε “γραφή γραμμάτων” εννοούμε το σχηματισμό τους αλλά και την ορθή τοποθέτηση τους στη γραμμή του τετραδίου. Έτσι είναι πολύ συχνό να έχουμε παραδείγματα όπως αυτό και να επιβάλλεται σε ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης να παρέμβουμε με τρόπο που να να μάθει το παιδί να τοποθετεί τα γράμματα σωστά.
Συγκεκριμένα θα παρουσιαστούν δυο απλές στο σχεδιασμό τους ασκήσεις που βοηθούν να γίνει συνείδηση στο παιδί η σωστή, σε αντίθεση με τη λανθασμένη, χωρική σχεδίαση των γραμμάτων.
Υλικά: χαρτιά Α4, μαρκαδοράκια ή χρωματιστά στυλό, μολύβι
Πρώτη άσκηση:

Σε μια σελίδα Α4 σχεδιάζουμε όλα τα γράμματα του αλφάβητου γύρω απο τον άξονα της γραμμής του τετραδίου εναλλάσσοντας σωστούς και λανθασμένους τρόπους. Το παιδί επιλέγει το σωστά γραμμένο γράμμα κυκλώνοντας το. Όταν επιλέγει το λανθασμένο τρόπο ρωτάμε “γιατί” και ζητάμε να μας πει Τι είναι λάθος πχ. “Το /γ/ πρέπει να περνάει τη γραμμή”
Δεύτερη άσκηση:

Σε μια σελίδα Α4 σχεδιάζουμε όλα τα γράμματα του αλφάβητου και ζητάμε απο το παιδί να βάλει τη γραμμή εκεί που θα έπρεπε σε σχέση με το γράμμα. Όταν κάνει λάθος διορθώνουμε και κάνουμε μια μικρή υπενθύμιση για το πως γράφεται σωστά το συγκεκριμένο γράμμα.
Τρίτη άσκηση:

Στο τετράδιο γράφουμε λέξεις που εμπεριέχουν γράμματα που είναι τοποθετημένα με λανθασμένο τρόπο στη γραμμή. Ζητάμε απο το παιδί να κυκλώσει τα λάθος και να ξαναγράψει απο κάτω τη λέξη σωστά.Σκοπός: Η συνειδητοποιήση και η βαθύτερη εντύπωση του σχεδιασμού των γραμμάτων. Να τονίσουμε τις διαφορές μεταξύ τους πχ. Το /γ/ περνάει απο κάτω, το /β/ ακουμπάει πάνω στη γραμμή αλλά είναι ψηλό κτλ. Όλα αυτά προσπαθούμε να γίνονται πάντα με το τρόπο: “το σωστό σε αντίθεση με το λάθος”.Παράδειγμα γραφής κατα υπαγόρευση μετά τις ασκήσεις:
Σε ένα παιδί της Β” Δημοτικού όπου το αρχικό γραπτό του είχε έντονα προβλήματα χωρικής αντίληψης την ίδια μέρα με τις ασκήσεις έγινε η παραπάνω υπαγόρευση προτάσεων με την οδηγία ότι πρέπει να θυμάται «πως μπαίνουν τα γραμματάκια».
Tip: Όλα αυτά πρέπει να γίνονται με διάφορους τρόπους και με διάφορα μέσα για να πετύχουμε το καλύτερο βαθμό αυτοματοποίησης του σωστού χωροταξικού προσανατολισμού των γραμμάτων. Για αυτό καλό είναι να επαναλαμβάνονται οι ασκήσεις σε μαυροπίνακα, ασπροπίνακα, άμμο κα. ώστε οι ασθήσεις να συμμετέχουν στη μαθησιακή διαδικασία και τα αποτελέσματα να είναι άμεσα και περισσότερο ικανοποιητικά.

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός – Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολιών/δυσλεξίας

Πηγή