Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Μαμά, μπαμπά… φοβάμαι το σκοτάδι

Κάθε φορά που σβήνει το φως στο δωμάτιό σου, δεν περνούν παρά λίγα λεπτά για να κατέβεις από το κρεβάτι σου, και να τρέξεις κλαίγοντας, με την αγαπημένη σου κυρία fluffy αγκαλιά, στο δωμάτιό μου ψελλίζοντας «φοβάμαι το σκοτάδι».

Είσαι μόλις 4 και αυτός είναι πιο αναμενόμενος αναπτυξιακά φόβος για την ηλικία σου.
• Δε θα σου πω ποτέ, ότι θα διώξω τους κακούς ή ότι ο μπαμπάς τους τρόμαξε όλους, γιατί θα είναι σαν να παραδέχομαι ότι υπάρχουν, δε θα ανοίξω ντουλάπες, δε θα ψάξω κάτω από το κρεβάτι σου, γιατί θα είναι σαν να επιβεβαιώνω τους φόβους σου.
• Θα ακούσω με προσοχή τους φόβους και τις αγωνίες σου και θα παραδεχτώ ότι κάπως έτσι ένιωθα κι εγώ και δε θα σου πω ποτέ ότι « αυτά είναι χαζομάρες» απορρίπτοντας το συναίσθημά σου.
• Θα σε μάθω να ανάβεις το φως μέσα στη νύχτα, όταν ξαφνικά ξυπνάς και φοβάσαι και θα βάλω κάπου κοντά σου ένα φωτάκι νυκτός, να βλέπετε κι εσύ και μικρή σου fluffy που θα κρατάς αγκαλιά σαν μικρό φρουρό.
• Θα έρθω μαζί σου στο δωμάτιό σου να καθίσουμε για λίγο αγκαλιά στο σκοτάδι για να δεις πως όλα είναι καλά και θα συζητήσουμε όλα αυτά τα ξεχωριστά πράγματα που συμβαίνουν στο σκοτάδι (πχ. Τα υπέροχα άστρα που βγαίνουν στον ουρανό μόνο τη νύχτα και τη θαυμάσια μυρωδιά από το νυχτολούλουδο)
• Θα σου μάθω μαγικά λογάκια που διώχνουν τους φόβους (ή θα σου δώσω ένα μαγικό εργαλείο που διώχνει τους φόβους) και έτσι θα νιώθεις πιο σίγουρη ότι εσύ ελέγχεις τα πράγματα.
Και τέλος σου υπόσχομαι…
Δε θα σου πω ποτέ για τέρατα, ζώα και μπαμπούλες που μπορεί να έρθουν να σε πάρουν όταν κάνεις κάτι κακό- γιατί έτσι ενισχύω τους φόβους σου!!!
Λίγο καιρό πριν, φοβόσουν τα φανταστικά τέρατα (κατά τον δεύτερο χρόνο της ζωής σου) και γύρω στους 9 μήνες της ζωής σου, ταραζόσουν στην θέα ξένων προσώπων που διεκδικούσαν την αγκαλιά σου.
Μπορεί μεγαλώνοντας να αρχίσεις να φοβάσαι την απόρριψη, να ανησυχείς για τη γνώμη των άλλων και να σε αγχώνει η αποτυχία στο σχολείο.
Οι φόβοι σου αλλάζουν όσο μεγαλώνεις, αλλά και μειώνονται όσο μπορείς γνωστικά να συνδυάσεις καλύτερα την εσωτερική σου πραγματικότητα (φαντασιώσεις κ.α) με την αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει στον ρεαλιστικό έξω κόσμο.
Και μην ξεχάσεις… θα σου λέω πάντα πόσο κοντά σου είμαι για να προσέχω να μην πάθεις τίποτα.
Κωστάκου Κωνσταντίνα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Υπ. Διδ. Ιατρικής Σχολής Αθηνών
Ειδ. στην Αναπτυξιακή Ψυχοπαθολογία Παιδιού και Εφήβου
www.kesypsy.gr

Πηγή http://www.infokids.gr/2012/11/%ce%bc%ce%b1%ce%bc%ce%ac-%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ac-%cf%86%ce%bf%ce%b2%ce%ac%ce%bc%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%ac%ce%b4%ce%b9/