 |
| πηγη |
«Μπορείς, σε παρακαλώ, να κρατήσεις τον Αγάπιο για είκοσι μέρες;» μου είπε ο γείτονάς μου ο Λάζαρος. «Να και οι οδηγίες». Πήρα τις οδηγίες και τις έβαλα στην τσέπη του τζιν μου. «Θέλω οδηγίες για να προσέξω ένα παιδί;» είπα από μέσα μου.
Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας ενός ιδιαίτερου παιδιού, του Αγάπιου. Στον Αγάπιο δεν αρέσουν οι εκπλήξεις, η φασαρία. Τον ενοχλούν ορισμένοι ήχοι και μπορεί το ρύζι που του μαγείρεψες να του μυρίζει ψάρι. Μπορεί να αλλάξει θέση γιατί μια αχτίνα του ήλιου πέφτει στα μάτια του. Δεν του αρέσει ο πολύς κόσμος, προτιμά να παίζει μόνος στο δωμάτιό του και θυμώνει συχνά όταν κάτι αλλάξει στο πρόγραμμά του. Δε σε καταλαβαίνει όταν μιλάς με μεταφορές. Ξέρει όλους τους φίλους του μπαμπά του, αλλά αυτός δεν έχει φίλους, μιλάει ασταμάτητα, του αρέσει η τακτοποίηση, γνωρίζει πολλά πράγματα, και κάτι που ίσως
οι περισσότεροι δε γνωρίζουν, πως «ο δενδρόβιος μυρμηγκοφάγος ονομάζεται και ταμάντουα η τετραδάχτυλος!».
Ένα βιβλίο που εισάγει τον αναγνώστη στον κόσμο των παιδιών με σύνδρομο Άσπεργκερ.
Μια απλή αλλά αποτελεσματική ιστορία για την κατανόηση της ιδιαιτερότητας των παιδιών που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού.
Το ταξίδι αυτογνωσίας του Ζέιν, μιας νεαρής ζέβρα με αυτισμό, που αγωνιά για το πώς βλέπουν οι γύρω του την «ξεχωριστή» του ρίγα και μαθαίνει με τη βοήθεια της μητέρας του να είναι υπερήφανος για κάθε μοναδικό του χαρακτηριστικό.
Περιλαμβάνονται Οδηγός ανάγνωσης, με πρόσθετες πληροφορίες για τις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ), και Σημείωμα για γονείς και εκπαιδευτικούς με συμβουλές σχετικά με δομές στήριξης.
Κάθε πρωί, όταν ξυπνάω, μου αρέσει να μετράω τα τρένα που περνούν από τη γέφυρα. Καμιά φορά κάποιο τρένο δεν έρχεται στην ώρα του, κι αυτό με στενοχωρεί πολύ. Κάθομαι και το περιμένω μέχρι να έρθει… Η μαμά μου τότε μου φωνάζει: Άλεξ! Άλεξ! Κάνε γρήγορα, θ’ αργήσεις! Έλα τώρα, τελείωνε!
Με λένε Άλεξ και είμαι δέκα χρονών, πέντε μηνών και εφτά ημερών… Αν ενδιαφέρεσαι να μάθεις για μένα, διάβασε παρακάτω.
Η Δανάη, μια νεαρή Ελληνίδα ψυχολόγος, βοηθάει παιδιά και εφήβους που έχουν αυτισμό σε ένα ειδικό κέντρο.
Με ειλικρίνεια και με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο Άλεξ, το χαρισματικό παιδί με αυτισμό με το οποίο η Δανάη συνεργάζεται, μας αφηγείται τις κοινές συναρπαστικές εμπειρίες τους, αλλά, έμμεσα, και τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και οι δύο.
Γραμμένο με τρυφερότητα, χιούμορ, πρόθεση αφυπνιστική, αλλά και διάθεση εξομολογητική απέναντι στον αναγνώστη, το βιβλίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Στις τελευταίες σελίδες του υπάρχουν επεξηγηματικά σχόλια και ερωτήσεις για να ξανασκεφτούμε, μικροί και μεγάλοι, την ιστορία.
Μια λογοτεχνική αφήγηση και ταυτόχρονα ένα βιβλίο γνώσεων, που δείχνει στον αναγνώστη πολλά πράγματα για τη ζωή και την τέχνη, ίσως και για την ίδια την τέχνη της ζωής!
Ο κολλητός μου έχει Άσπεργκερ. Ε και;
Αν µια µέρα ο κολλητός σου σού έλεγε ότι έχει γεννηθεί µε Άσπεργκερ, τι θα σκεφτόσουν; Α) Τι είναι αυτό; Β) Ε, και; Πάντως ο Αλέξης, ο κολλητός του Φίλιππου, δεν είχε ιδέα. Ή µάλλον είχε. Την τελείως λάθος! Γιατί ο Φίλιππος ούτε περίεργη φάτσα έχει τελικά ούτε σαλεµένο µυαλό όπως νοµίζουν πολλοί. Έτσι, όταν θα γνωρίσουν τον Λεωνίδα όλα θα κυλήσουν πιο εύκολα, σαν ένα παιχνίδι στην αλάνα της γειτονιάς. Μια παρέα εφήβων και µια υπόσχεση. Μια ιδέα κι ένα σχέδιο. Ένας δάσκαλος και οι µυστικοί του εξερευνητές. Όλοι µαζί. Ενωµένοι. Κι ο σχολικός ρατσισµός µόνος του. Τιµωρία. Έξω από την τάξη. Έξω από τα σχολεία. Για να έρθει µια µέρα που όλοι θα σκέφτονται: «Ο κολλητός µου έχει Άσπεργκερ. Ε, και;»
Ο Βίκτωρας είναι ένα λιγουλάκι περίεργο παιδί… Δε μιλάει σχεδόν καθόλου, αποφεύγει να κοιτάει τους περισσότερους ανθρώπους στα μάτια, δεν κάνει εύκολα φίλους και το πιο μυστήριο; του αρέσει να στριφογυρνάει ένα κομμάτι σπάγκου στον αέρα για ώρες! Κι όλα αυτά γιατί ο Βίκτωρας τυχαίνει να ζει σε ένα μεγάλο άσπρο Αυγό με σκληρό, πολύ σκληρό τσόφλι! Τι συμβαίνει λοιπόν μέσα σ’ αυτό το μυστήριο Αυγό;
Σε ποιους ανθρώπους και σε ποια πράγματα ο Βίκτωρας δίνει την άδεια να μπαινοβγαίνουν και ποιους αφήνει απέξω; Πώς η δασκάλα Ελβίρα καταφέρνει να ανοίγει χαραμάδες στο σκληρό τσόφλι, χωρίς καν να διαθέτει το σούπερ τρυπάνι; Και πάνω, απ’ όλα, τι θα συμβεί, αν ανοιχτούν πολλές πολλές χαραμάδες;
Ένα βιβλίο-γνωριμία με το φαινόμενο του αυτισμού ανάμεσα στα παραμύθια με θέμα τον αυτισμό που ξεχωρίσαμε!
Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων
Η Νεφέλη βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε καινούριο σχολείο. Αισθάνεται ότι δεν ανήκει πουθενά, ούτε σε κάποια παρέα ούτε σε κάποιο τόπο. Νιώθει τα χρώματα της σκέψης της να εξαφανίζονται σιγά σιγά… λες και έχει τρυπώσει στο κεφάλι της μια χρωμοπαγίδα που τα αιχμαλωτίζει. Μόνη της παρηγοριά η Ταβούλα Ρασά, μια φίλη διαφορετική απ’ όλες τις άλλες.
Ο Ίωνας είναι ο πιο παράξενος έφηβος του σχολείου. Την ώρα που οι συμμαθητές του ανταλλάσσουν I <3 U στο facebook, εκείνος βλέπει εξισώσεις με μιγαδικούς αριθμούς, τις οποίες προσπαθεί να λύσει. «Μικρό σοφό» τον αποκαλούν οι δάσκαλοι, «Μικρό ζαβό» τον φωνάζουν τα παιδιά.
Η διαφορετικότητα ενώνει τη Νεφέλη και τον Ίωνα. Την ίδια στιγμή, όμως, γίνεται κόκκινο πανί για όσους αντιλαμβάνονται το διαφορετικό ως βαρετό, γελοίο ή απειλητικό.
Μια κατάδυση στον κόσμο της εφηβικής κατάθλιψης και του συνδρόμου Άσπεργκερ. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή των νέων αποτυπώνοντας πτυχές του σχολικού εκφοβισμού. Ένα σύγχρονο νεανικό μυθιστόρημα, γλυκό και πικρό συνάμα, όπως είναι άλλωστε και η ίδια η διαδικασία ενηλικίωσης.
Μια αληθινή ιστορία ξεχωρίζει ανάμεσα στα παραμύθια με θέμα τον αυτισμό.
Το ταξίδι που διανύει η οικογένεια, όταν ο αυτισμός τους χτυπά απροσδόκητα την πόρτα. Μα η αγάπη υφαίνει μαγικά φτερά και ζωγραφίζει λέξεις, απλώνει δρόμους και χτίζει γέφυρες. Μέσα από αυτό το βιβλίο, θα προσπαθήσω να κρατήσω το χέρι της μητέρας, που παίρνει την ίδια διάγνωση για το παιδί της και νιώθει ότι ένιωσα κι εγώ. Θα ήθελα να δώσω το χέρι στους γονείς, που δεν έτυχε να πάρουν τη διάγνωση αυτή και να τους δείξω το δρόμο που βαδίζουμε. Θα ήθελα να δει ο δάσκαλος, τί αισθάνονται τα παιδιά μας στο χώρο του σχολείου. Ποια μαγεία κρύβεται μέσα τους!
- Τι συναισθήματα βιώνει ένας γονέας όταν πρωτοέρχεται αντιμέτωπος με τη διάγνωση;
- Ποιό το ταξίδι της υπέρβασης των προσδοκιών του γονέα για το παιδί του και της αποδοχής των δυσκολιών;
- Ποιά εμπόδια γραφειοκρατικά και ψυχοσυναισθηματικά αντιμετωπίζουν ο γονέας και το παιδί μαζί;
- Πώς αλλάζει η όποια διάγνωση τη δυναμική στις σχέσεις του ζευγαριού και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας;
- Ποιές δυσκολίες αντιμετωπίζει η οικογένεια σε σχέση με τον ευρύτερο κοινωνικό …περίγυρο;
- Ποιά η σημασία της σωστής προσέγγισης του γονέα και του παιδιού από το θεραπευτικό πλαίσιο;
Το βιβλίο, το προλογίζει η αναπτυξιακός παιδίατρος Dr Ελένη Καραντανά.
Ο Φώτης ντρέπεται για τον αδελφό του τον Κέκο, γιατί φωνάζει και δε μιλά, περπατά νευρικά και βγάζει περίεργους ήχους, και τα άλλα παιδιά τούς κοιτούν παράξενα όταν περπατούν μαζί στην πλατεία.
Όταν όμως μια μέρα ο Κέκος εξαφανίζεται, ο Φώτης στενοχωριέται και ντρέπεται για όσα ένιωθε για τον αδελφό του, γιατί ο Κέκος ξέρει να κάνει πολλά πράγματα καλύτερα από τον ίδιο και από τους άλλους: να τρέχει γρηγορότερα από όλους, να σκαρφαλώνει εκεί όπου κανένας δεν μπορεί, να έχει μνήμη ελέφαντα…
Έτσι, όταν βρίσκουν τον Κέκο, ο Φώτης νιώθει χαρούμενος, περήφανος και δεν ντρέπεται πια που ο αδελφός του έχει αυτισμό.
Ένα «διαφορετικό» παραμύθι εκμάθησης χωροχρονικών εννοιών για παιδιά προσχολικής ηλικίας, προσαρμοσμένο για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και αυτισμό.
Το παραμύθι αυτό έρχεται να συμπληρώσει το βιβλίο «Αυτισμός: Το βιβλίο της οικογένειας, 83 δραστηριότητες βήμα – βήμα», ως βοήθημα για την ενότητα «χωροχρόνος».
Ο τρόπος που είναι δομημένο, το κάνει ένα πολύτιμο βοήθημα στην εκπαίδευση παιδιών με διάφορους τύπους μαθησιακών δυσκολιών και αυτισμό, αλλά είναι και κατάλληλο για την εκμάθηση των χωροχρονικών εννοιών από παιδιά προσχολικής ηλικίας.
